10
1475 คำ
“หมดเวลาดิ้นแล้วคุณหนู ที่ผมไม่มัดเท้าคุณหนูก็เพราะว่า เวลาคุณหนูดิ้นอยู่ใต้ร่างผม มันได้อารมณ์น่ะสิ” เขามองอย่างหยาบคายก่อนจะกระชากชุดของเธอจนขาดวิ่น
ชัชญาสะดุ้งตกใจ กรีดร้องแต่เสียงอู้อี้อยู่ในลำคอ ดวงตาเธอมีแววหวาดหวั่นเป็นครั้งแรก เพราะไม่เคยมีลูกน้องของบิดาคนไหนหยาบคายกับเธอแบบนี้มาก่อน
“เป็นไงครับคุณหนูคนสวยของไอ้คิม จะได้ไอ้คิมเป็นผัวแล้วทำท่าดีอกดีใจขนาดนั้นเชียว” คิมหันต์มองผิวผุดผ่องของชัชญาตาวาวหื่นกระหาย มันเลียริมฝีปากไปมาอย่างหื่นกาม
ชัชญาส่ายหน้าไปมา กรีดร้องอยู่ในลำคอด้วยความตกใจสุดขีดเมื่อมันก้มลงมาซุกไซ้ไปตามเนื้อตัวของเธออย่างบ้าคลั่ง
หญิงสาวร้องไห้อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอดิ้นอักๆ อยู่ใต้ร่างหนา เสื้อผ้าถูกกระชากจนเจ็บเนื้อเจ็บตัวไปหมดเพราะแรงเสียดสี ถ้าเธอต้องตกเป็นเมียของคิมหันต์ ขอยอมตายซะดีกว่า หญิงสาวทำท่าจะกัดลิ้นฆ่าตัวตาย แต่แรงอะไรสักอย่างปะทะร่างของคนที่กำลังข่มเหงเธอกระเด็นไปข้างเตียงเต็มแรง
“โอ๊ย! ใครวะ”
“กูเองไอ้หน้าตัวเมีย”
“ไอ้ลูกหมา มึงเจอกับกูวันนี้” คิมหันต์ชักปืนออกมาทำท่าจะลั่นไกใส่อธิป แต่ชายหนุ่มเร็วกว่า เตะปืนในมือของมันกระเด็นไปตกอยู่บนพื้นห้อง ชัชญาหอบฮักๆ เธอตะกายร่างพาตัวเองหนีไปอย่างทุลักทุเล เธอตัวสั่นด้วยความกลัวเป็นครั้งแรก เพราะความบ้าระห่ำของคิมหันต์
“ไอ้เลว”
“มึงสิไอ้นรกส่งมาเกิด” อธิปรอจังหวะที่คิมหันต์พุ่งเข้ามาด้วยความโมโหที่โดนขัดขวาง เขายกเท้าเตะยันเข้าไปเต็มเหนี่ยวจนร่างหนากระเด็นไปกระแทกกับผนังห้องกว้าง
“ลุกขึ้นมาไอ้เวร”
“กูไม่กลัวมึงหรอกไอ้หมาบ้า” คิมหันต์ลุกขึ้นแล้วทุ่มตัวเข้าใส่อีกฝ่ายหนึ่งเต็มแรง แต่คราวนี้โดนเข่าของอธิปจนจุกลงไปกองกับพื้น เพราะอารมณ์โกรธล้วนๆ ทำให้คิมหันต์พลาดท่าเสียทีอธิป
“กูก็ไม่กลัวมึงหรอกไอ้ชาติหมา” เมื่อเห็นคิมหันต์ไร้พิษสงนอนตัวงอลุกไม่ขึ้น อธิปจึงตรงเข้ากระทืบมันอีกจนกระอักเลือดและแน่นิ่งไป
“คุณหนูเป็นยังไงบ้าง”
อธิปสบถอย่างหัวเสีย ก่อนจะรีบพุ่งเข้าใส่ร่างที่พยายามตะกายไปอีกมุมหนึ่งของห้อง เขาปลดเชือกและผ้ามัดปากให้เธอ ก่อนจะถอดเสื้อแจ็กเก็ตคลุมร่างให้เธอกันอุจาดตา และกันไอ้ความรู้สึกบ้าๆ ที่ดันมาเกิดขึ้นตอนนี้ในสถานการณ์แบบนี้ ตอนเห็นร่างขาวผ่องเป็นยองไยของเธอ มันช่างกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนในตัวของเขาได้อย่างร้ายกาจ ไม่สงสัยเลยว่าทำไมคิมหันต์ถึงหน้ามืดอยากปล้ำชัชญา เพราะเขาเองก็แทบทนแรงยั่วยวนของเธอไม่ไหว ผู้หญิงอะไรมีแรงดึงดูดทางเพศสูง แถมยังน่าปล้ำทุกอิริยาบถ อธิปสะบัดศีรษะไปมา เมื่อคิดเลยเถิดไปไหนต่อไหน
“ฉัน... ไม่เป็นไร” เธอพูดเสียงขาดเป็นห้วง ก่อนจะโผเข้ากอดเขาเต็มอ้อมแขน
อธิปกอดตอบ ลูบไหล่ลูบหลังของอีกฝ่ายอย่างปลอบโยน เกิดมาเขาไม่เคยปลอบผู้หญิงคนไหนแนบชิดแบบนี้มาก่อน อาจเพราะเขาไม่เคยสนใจหรือแคร์ใคร ยกเว้นคนที่เขารักเท่านั้น
ร่างที่สะอื้นอย่างขวัญเสียแตกต่างจากหลายวันก่อนที่เขารู้จักเธอ คุณหนูผู้เหย่อหยิ่งและไม่เคยยอมใคร กำลังร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของเขา
“นายไท ระวัง!!!” ชัชญากรีดร้องสุดเสียง เมื่อคนที่คิดว่าสลบไปแล้ว กลับลุกขึ้นมาอีกรอบ คราวนี้ไม่ได้ใช้ปืน แต่จ้วงมีดลงมากะว่าจะแทงให้ตาย
แต่อธิปเป็นคนคล่องแคล่วและมีสติอยู่เสมอ เขากอดร่างชัชญาเบี่ยงหลบกลิ้งไปกับพื้นอย่างง่ายดาย หญิงสาวกอดร่างสูงเพรียวของเขาเอาไว้แน่น ก่อนที่อธิปจะดันร่างเธอขึ้นผลักไปอีกด้าน แล้วเบี่ยงหลบมีดที่จ้วงแทงเข้ามาอีก
อธิปจับข้อมือของคิมหันต์เอาไว้เพื่อจะบิดให้มีดหลุดจากมือ แต่อีกฝ่ายออกแรงเต็มที่จะแทงอธิปให้ตายให้ได้ ทั้งสองเยื้อยุดกันสุดแรงเกิด ก่อนที่ร่างของอธิปลงล้มลงโดยมีร่างของคิมหันต์ทับลงไป
“นายไท” ชัชญาร้องสุดเสียงเมื่อคิดว่าอธิปโดนคิมหันต์แทง
แต่เสียงร้องที่ได้ยินกลับเป็นเสียงร้องด้วยความเจ็บของคิมหันต์ หลังจากที่เสียหลักล้มลงและโดนอธิปบิดข้อมือ มีดก็หันมาปักเข้าที่ตัวเองพอดี
คิมหันต์แน่นิ่งไปเมื่อโดนอธิปผลักออกจากร่างของเขา ชัชญาวิ่งไปหาอธิป เขากอดเธอเอาไว้แน่นเมื่อร่างบางสั่นเทาอยู่ในอ้อมแขน
“นายคิมจะตายไหม” ชัชญาถามอย่างตกใจ “ฉันจะออกไปจากที่นี่ เร็วๆ พาฉันออกไป”
“โอเคๆ” อธิปที่ทำท่าจะเดินเข้าไปดูคิมหันต์รับคำ ก่อนจะพาเจ้านายสาวออกมาทันที
“ต้องบอกพ่อ บอกพ่อเดี๋ยวนี้” ชัชญาระล่ำระลักบอก เมื่อเดินพ้นห้องนอนมาแล้ว ไม่ได้หันกลับไปสนใจร่างที่นอนหมดสติอยู่สักนิด
“ผมจะพามันไปฝัง”
“มะ... ไม่ต้อง”
“ทำไมล่ะครับ” อธิปถามคนในอ้อมแขนที่กำลังเม้มปากแน่น
“ฉันจะบอกพ่อว่าฉันฆ่ามันตาย”
“ผมเป็นคนฆ่า ผมเป็นลูกผู้ชาย ผมกล้าทำกล้ารับ ไม่ใช่คุณหนู อีกอย่างเราไม่จำเป็นต้องบอกใคร แค่เอามันไปฝัง”
“ไม่เกี่ยวกับความเป็นลูกผู้ชาย พ่อเคยฆ่าลูกน้องตายและฝังไว้ที่นี่ แล้วเรื่องก็เงียบไป ตำรวจทำอะไรพ่อไม่ได้”
“แล้วไงครับ”
“ถ้าฉันบอกว่าฉันฆ่า พ่อก็จะจัดการให้”
“ผมควรจะสวมกระโปรงหรือเปล่าที่ยอมให้คุณหนูทำแบบนี้เพื่อปกป้องผม”
“ไม่ใช่ ฉันต่างหากต้องขอบคุณนาย ที่นายช่วยฉันเอาไว้จากไอ้สารเลวนี่ แต่ว่า... นายเชื่อใจฉันใช่ไหม เรื่องทุกอย่างจะเรียบร้อย ถ้าทุกคนคิดว่าฉันฆ่ามันตาย”
“ลูกน้องมัน เพื่อนรักมันจะแค้นคุณหนู ผมไม่ยอมหรอก”
“ขอบใจที่นายเป็นห่วง แต่ที่นี่ไม่มีใครเป็นมิตรแท้และศัตรูถาวร ทุกคนอยู่กับพ่อ จงรักภักดีกับพ่อเพราะเงิน ฉันรู้ดี คิมหันต์จะตายก็ไม่มีใครอยากจะตายตามหรอก และนายจะอยู่ใกล้ฉัน ปกป้องฉัน ฉันจะไม่เป็นอะไรเมื่อมีนายอยู่ใกล้ๆ”
“มันตายจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้ ผมจะไปดูให้แน่ใจ”
“อย่าทิ้งฉันไว้คนเดียว ให้ใครมาดูก็ได้ นะๆ” ชัชญากอดแขนอธิปเอาไว้แน่นอย่างขวัญเสีย “มันจะตายหรือไม่ตายก็ช่าง ยังไงพ่อก็ต้องฆ่ามันอยู่แล้ว” เธอบอกเสียงสั่นแววตาอ่อนล้า
“เจิดแกจัดการศพมันให้เรียบร้อยด้วย แล้วถ้าใครบังอาจทำร้ายลูกสาวฉันอีก ฉันจะฆ่ามันทิ้งซะ”
แม้ไม่รักไม่ห่วงใยดูแลใกล้ชิด แม้จะเลี้ยงลูกด้วยเงิน แต่เสี่ยใหญ่ผู้ทรงอิทธิพลก็ไม่ยอมให้ใครมาหยามได้ง่ายๆ โดยเฉพาะลูกน้องที่ไม่รู้จักเกรงกลัวอำนาจบารมีของเขา
“ครับเสี่ย” หลังจากเจิดไปตรวจสอบที่เกิดเหตุก็แจ้งให้ทุกคนรู้ว่าคิมหันต์ตายแล้ว ชาญจึงสั่งให้ฝังคิมหันต์ในทันที
“แกเป็นอะไรหรือเปล่า”
“หนู โอเคค่ะ” ชัชญาตอบเสียงนิ่ง เนื้อตัวของเธอมีรอยฟกช้ำเต็มไปหมด
“บอดี้การ์ดแกดูแลแกยังไง หรือจะเปลี่ยน”
“ไม่ค่ะ นายไทดูแลหนูดี เขามาช่วยหนูเอาไว้ แต่ลูกน้องของพ่อสารเลวเองต่างหาก”
คำตอบนั้นทำให้ชาญนิ่งอึ้งไป...
และแม้ชัชญาจะบอกบิดาว่าเธอเป็นคนฆ่าคิมหันต์ตายกับมือด้วยการแทงเขา หลังจากเจิดแจ้งว่าคิมหันต์ตายแล้ว แต่ก็ไม่ลืมบอกบิดาว่าอธิปเข้ามาช่วยเอาไว้หลังจากนั้น
เธออยากปกป้องเขาด้วยเช่นกัน เพราะถ้าเป็นเธอที่ฆ่าคิมหันต์เพื่อป้องกันตัวเอง ทุกอย่างจะจบ ในเมื่อคิมหันต์ทำตัวไม่เป็นลูกผู้ชายเข้ามาข่มเหงเธอก่อน ทุกคนรู้ดีว่าบิดาของเธอเอาจริงแค่ไหน และไม่ชอบให้ใครหยามน้ำหน้า ดังนั้นเขาจะปกป้องเธอเต็มที่ ของทุกอย่างของเสี่ยชาญคือสิ่งต้องห้าม และไม่มีใครแตะได้ ไม่ว่าจะเป็นคน สัตว์หรือสิ่งของอะไรก็ตาม
“ขนาดไปช่วย แกยังมีสภาพแบบนี้” ชาญหงุดหงิดไม่น้อยเมื่อโดนบุตรสาวสวนกลับ
- ผู้เขียน
