เมียพลาดรัก

ตอนที่ 6 สวย..ไม่หย่อนยาน

"แม่ทำกับข้าวเสร็จแล้วค่ะน้องมายด์"

เด็กหญิงเมยาดาที่นอนดูการ์ตูนอยู่ข้างพ่อของเธอฉีกยิ้มหวานมาให้แล้วรีบลุกจากที่นอนเดินไปอย่างรู้งาน

เมยาวีที่ยังเห็นเขานอนนิ่งจึงเอ่ยชวนบ้าง "ฉันทำกับข้าวเสร็จแล้ว คุณทานด้วยกันมั้ยคะ"

อคิราห์ปรายตามองมา จึงลุกจากที่นอนแล้วเดินตามลูกไป ก็นึกว่าจะใจดำ ไม่ใช่เขาไม่หิว แค่อยากรู้ว่าจะชวนไหม

เขาเดินไปนั่งลงข้างๆ ลูกสาว ทำให้เมยาวีที่เดินตามหลังมาต้องนั่งลงอีกฝั่งต่อหน้าลูก

"อยากได้อะไรอีกก็บอกแล้วกัน" เพราะเขาเห็นบนโต๊ะมีแค่ไข่เจียวกับผัดผักใส่หมูชิ้น ซึ่งมันดูน้อยนิดเกินไปถ้าเทียบกับตัวลูกสาวเขาแล้ว เขาอยากให้เมยาดากินอาหารหลากหลายกว่านี้

"ค่ะ"

"น้องมายด์ไม่ทานผักเหรอคะลูก" พอเขาเห็นว่าลูกสาวเขี่ยผักที่เขาเป็นคนตักให้ออกห่างจึงถาม

"น้องมายด์ไม่ชอบค่ะ" เด็กน้อยส่ายหัว

สายตาคมตวัดมาหาเมยาวีทันที ทำให้คนที่รู้ตัวว่าคงถูกตำหนิว่าเธอไม่ให้ลูกกินผัก เพราะเธอเองก็จนปัญญา

แต่เขาไม่พูดอะไร กลับกันยังตักผักในจานลูกเข้าปากตัวเองเมยาดาก็มองตาม

"ไม่เห็นขมเลย อร่อยมาก กรอบด้วย ลองทานสิคะ" เด็กน้อยส่ายหน้า

"ดูคุณแม่ก็ทานค่ะ" แล้วช้อนของเขาก็ตักผักยื่นไปตรงหน้าแม่ของลูก เมยาดามองตามว่าแม่ของเธอจะกินไหม

แล้วอคิราห์ก็ได้แน่ใจเพราะแม่ของลูกเขาไม่กินผักนี่เองจึงทำให้ลูกไม่กินด้วย

แต่สายตาดุนั่นทำให้เมยาวีต้องอ้าปากงับเอาแล้วเคี้ยว เธอไม่ชอบกลิ่นเหม็นเขียวแต่ต้องทำสีหน้าสู้ดี

"เห็นมั้ยคะ คุณแม่บอกอร่อยมาก ใช่ไหมคะคุณแม่" อคิราห์ถามแม่ของลูกเสียงหวาน แต่ใบหน้าและท่าทางกลับตรงกันข้าม มันมีแต่ความตำหนิ

"ค่ะ ไม่ขมเลย" เมยาวีจำยอมพยักหน้าฉีกยิ้มให้ลูกสาว แต่เธอรู้ว่าเขาตำหนิเธอไปแล้ว

นั่นทำให้เด็กน้อยลอง แต่กินไม่เยอะ

"ต่อไปเราสามคนจะกินผักทุกวันนะคะ" อคิราห์บอกลูกสาว

ทั้งสามคนทานข้าวกันเสร็จ น้องมายด์จึงไปเอาการบ้านออกมาทำโดยมีพ่อนั่งอยู่ข้างๆ

เมยาวีจึงไปล้างจานทำความสะอาดในครัวแล้วเดินไปหยิบชุดลูกออกมารีด ไม่ลืมที่จะเดินไปขออนุญาตเขาก่อนเพราะไม่รู้ว่าเขาหวงของมากขนาดไหนกัน

"ฉันขอใช้เตารีดหน่อยนะคะ"

อคิราห์ที่กำลังเออออไปตามลูกสาวปรายตามองมา ก่อนกระซิบลูกสาวว่าเดี๋ยวเขากลับมาหา

ถือวิสาสะจูงแขนแม่ของลูกเดินเข้ามาในครัวก่อนจะปล่อยออก

"เธอจะขออนุญาตฉันทำไม ของในห้องนี้เธอใช้ได้ทั้งหมด แล้วช่วยทำตัวให้เหมือนคนในครอบครัวเดียวกันได้ไหม แบบนี้เมื่อไหร่ลูกจะวางใจว่าฉันเป็นพ่อสักที" อคิราห์เอ่ยน้ำเสียงตำหนิ

"ขอโทษค่ะ" ก็เธอไม่ชินนี่ เลยเกิดเกรงใจขึ้นมา อีกอย่างเราเพิ่งมาอยู่ด้วยกัน เธอเคยได้ยินนะว่าบางคนหวงของทุกอย่างที่เป็นของตัวเองมาก ในเมื่อเขาบอกว่าใช้ได้ทั้งหมดเธอก็จะใช้ ไม่เห็นต้องทำหงุดหงิดใส่เธอเลย อีกอย่างเธอถามแค่นี้เอง "งั้นฉันไปรีดผ้านะคะ"

"เดี๋ยว" เรียกคนที่กำลังจะเดินหันหลังให้ เมยาวีหันกลับมามอง

"คะ"

"แทนตัวเองว่าเมย์"

เมยาวีเงียบ

อคิราห์ก็เงียบ เพราะมั่นใจว่าตัวเองเอ่ยเสียงดังฟังชัด

"งั้นเมย์ขอตัวไปรีดผ้าก่อนนะคะ"

"อืม"

แล้วเมยาวีก็เดินออกไปพร้อมกับลมหายใจที่พรั่งพรูออกมา เธอเอาชุดเด็กน้อยออกมารีดไว้ทั้งหมดสำหรับใส่ครบสัปดาห์ไปเลยก่อนมานั่งลงข้างๆ ลูกสาว

คว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูว่ามีลูกค้ามาเอฟสินค้าชิ้นไหนบ้าง ใช้เวลาที่ลูกนั่งทำการบ้านขายของไปด้วยเลย มีคนมาเอฟอีกสามชิ้นและโอนเงินมาแล้ว เมยาวีรีบตอบกลับทันที

แต่พอละสายตาออกจากโทรศัพท์มือถือกลับเห็นพ่อของลูกมองมือเธอไม่วางตา จึงได้เข้าใจว่าเขากำลังถามเธอว่าทำอะไร

"ขายของค่ะ" เมยาวีตอบเสียงเบาไม่ให้รบกวนสมาธิลูก เห็นเขาพยักพเยิดหน้ามาให้แล้วก้มลงมองลูกทำการบ้านต่อ

เมยาดาทำการบ้านเสร็จ พ่อของลูกก็อาบน้ำกลับออกมา ตอนนี้เป็นเวลาทุ่มตรงเธอจึงไปอาบน้ำบ้าง

เข้าใจว่าของใช้ทุกอย่างยกเว้นชิ้นใหญ่ที่อยู่ในห้องเช่าเขาให้คนเอามาให้หมด แต่กลับเจอผลิตภัณฑ์กว่าหลายสิบขวดหลากหลายสีสันไม่คุ้นตาวางตั้งอยู่เรียงราย

แล้วของเธอไปไหน?

เลยทำให้เมยาวีหมายจะเดินออกไปถามเขา กลับต้องตกใจเมื่อคนที่เธอกำลังต้องการตัวเขาเดินเข้ามาประชิดตัว

วางสองแขนลงกักขังดันตัวเธอจนแผ่นหลังติดไปกับเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า ความใกล้ชิดทำให้คนที่รู้สึกประหม่ารีบกดใบหน้าลงต่ำ มือสองข้างดันตัวเขาออกห่าง ใจเต้นแรงกับการกระทำของอีกฝ่ายเพราะไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร แต่พอเห็นเขาไม่เอ่ยจึงได้ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมอง ความสูงของเธออยู่ระดับปลายคางของเขาเท่านั้น

เมยาวีพยายามจะดันตัวเขาออกห่างให้ได้เมื่อเห็นเขาไม่พูดอะไร กลับเอาแต่มองหน้าเธอนิ่ง แล้วรับรู้ด้วยว่าเขาจงใจกดสัดส่วนของตัวเองลงมาแนบชิดกันกับของเธอแทบทั้งหมด

ขนาดหน้าอกที่มีมากเกินตัวไซซ์สี่สิบ เมยาวีเพิ่งรู้วันนี้ว่ามันเป็นภัยต่อตัวเธอเอง ทั้งที่เมื่อก่อนทำงานเธอพยายามแต่งตัวให้โป๊เสมอเพื่อเรียกแขก แต่วันนี้เธอกลับรู้สึกอยากเก็บเสื้อผ้าตัวเล็กตัวน้อยในตู้โละทิ้งให้หมดแล้วซื้อใหม่

แต่เธอทำอย่างนั้นไม่ได้เพราะเงินที่มีในกระเป๋ามันไม่มากพอ จำยอมต้องใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นทั้งที่เพิ่งมาอยู่กับเจ้าของห้อง แต่ก็มั่นใจว่าเขาคงไม่แตะต้องเธอหรอก เพราะดูแล้วเขาไม่ค่อยชอบเธอเท่าไหร่

"คุณคะ" เมยาวีส่ายหน้าหลบไปมาเมื่ออีกฝ่ายเหมือนจะจู่โจม ไม่ว่าหันไปทางไหนเขาดูจะตามเธอหมด

"ลูกได้กินนมแม่บ้างหรือเปล่า" อคิราห์เอ่ยถามออกมานิ่งๆ ไม่ปฏิเสธว่าเขาไม่ใช่คนพูดดี คิดอย่างไรก็พูดอย่างนั้น

"คุณหมายถึงอะไรคะ" เมยาวีทำหน้างง

"ก็ไอ้ที่มันดันฉันอยู่นี่ไง ลูกได้กินบ้างหรือเปล่า หรือมีแค่ใครที่ได้ดูดมัน"

เมยาวีไม่รู้จะควันออกหูกับเรื่องไหนก่อนดี "กินค่ะ" น้ำนมเธอเยอะขนาดนี้ลูกต้องได้กินอยู่แล้วมั้ย

"แต่ทำไมมันยังสวย..ไม่หย่อนยานเลยล่ะ"

"แล้วเมย์จะรู้มั้ยคะ" หญิงสาวทำหน้าไม่สบอารมณ์ เพราะเขายังคงกล่าวหาว่าเธอขายให้ใครคนอื่นอีกเมยาวีรับรู้ได้

พอเห็นเขาเงียบ เมยาวีรีบถามในสิ่งที่เธอกำลังต้องการทันที "เมย์ไม่มีสบู่กับยาสระผมค่ะ คุณไม่ได้ให้คนเอาจากที่ห้องเมย์มาเหรอคะ"

"ข้างหลังก็ใช้ได้หมด หรือเธอไม่ชอบ"

"ของคุณไม่ใช่เหรอคะ" เพราะไม่คิดว่าเป็นของตัวเองแน่นอนแปลกตาแบบนี้

"ของฉันมีแค่สองขวด นอกนั้นของเธอ"

เมยาวีอ้าปากค้างแล้วหันกลับไปมองครีมอาบน้ำเกือบสามสิบขวด แต่ละขวดคือหน้าตาไม่เหมือนกันสักนิด

จนรู้สึกสัมผัสได้ถึงใครบางคนเข้ามาประชิดจากทางด้านหลังจนเมยาวีตัวแข็งทื่อ เพราะตรงนั้นของเขามันดันก้นเด้งของเธอ กระซิบที่ข้างหูแผ่วเบา

"ก็ใช้วันละกลิ่นไปสิ" บอกเสร็จอคิราห์ก็เดินออกจากห้องน้ำไป ทิ้งไว้แค่คนที่ไม่รู้ว่าสรุปเขาจะดีหรือร้ายกับเธอกันแน่ หรือเพราะแค่ลูก ลูกคือตัวแปรสำคัญ เพราะเมยาดานั้นติดเธอ หากวันหนึ่งลูกไม่เอาเธอแล้วเธอยังจะได้อยู่ที่นี่ไหม

ผ่านมาเป็นเวลาทุ่มครึ่งที่เด็กน้อยต้องเข้านอนแล้ว เธอพาลูกสาวไปแปรงฟันแล้วเดินเข้ามาในห้องนอน พอมาอยู่จุดนี้เธอรู้สึกไม่เป็นตัวเองของตัวเองมากๆ เพราะเป็นคืนแรกที่เธอต้องนอนร่วมเตียงเดียวกันกับพ่อของลูก โดยมีคนเป็นลูกสาวนอนคั่นตรงกลาง

ทว่าเขากลับเดินเข้ามาบอกว่าจะไปข้างนอก แต่อย่างนั้นก็มาส่งลูกเข้านอนก่อน เขานั่งบนเตียงนอนเอาแผ่นหลังพิงไปกับหัวเตียง มือลูบที่ศีรษะน้องมายด์ไปพลางๆ และมีเธอที่กอดน้องมายด์อยู่อีกข้างพยายามมองลงต่ำไม่สบตากันกับเขา

ไม่ถึงสิบนาทีคนที่หลับง่ายก็มีลมหายใจเข้าออกที่สม่ำเสมอ เธอจึงเห็นเขาก้มลงหอมหน้าผากลูก พอจังหวะเขาเงยหน้าขึ้นเรามองสบตากัน เป็นเธอที่มองต่ำลงอีกที

รับรู้ได้ว่าคนที่นั่งอยู่บนเตียงเมื่อกี้ลุกออกไปแล้ว

เมยาวีพยายามข่มตาตัวเองให้หลับ แล้วไม่สนใจว่าเขาคนนั้นจะไปไหน เพราะเธอมาที่นี่ก็เพื่อให้ตัวเองได้ทำงาน และเพื่อลูกไง วันพรุ่งนี้เธอจะลองถามเขาดูว่าช่วยดูลูกแทนได้ไหมตอนกลางคืน เธอจะได้โทรกลับไปคอนเฟิร์มที่ผับว่าจะเข้าไปเริ่มงาน