สะใภ้วิศวะ

โมโห!!

"ไลน์หาทำไมไม่ตอบเดียร์" เสียงเข้มปนหงุดหงิดของคราม หลังจากที่ช่วงกลางวันเขาไลน์หานาเดียร์แต่เธอไม่ตอบกลับแม้แต่ตอนนี้ก็ยังไม่แม้แต่จะเปิดอ่าน

ความหงุดหงิดหลังจากเจอนาเดียร์นั่งดูซีรี่ย์สบายใจอยู่ที่โซฟาภายในคอนโด ปล่อยให้เขาหงุดหงิดและหัวร้อนจนแทบไม่มีอารมณ์เรียน

"แล้วเฮียครามจะหงุดหงิดทำไม"

"ก็ถ้าเธอเป็นอะไรหรือทำตัวเหลวไหล พ่อกับแม่เธอก็จะมากล่าวหาเฮียไง"

"อ๋อ ถ้าเรื่องนั้นเฮียครามไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ เดียร์ดูแลตัวเองได้"

"อวดเก่ง" ปัง!! ครามเดินเข้าห้องนอนไปพร้อมกับเสียงปิดประตูดังลั่น ความหงุดหงิดที่ปะทุอยู่ในใจครามและไม่อยากจะทะเลาะหรือขึ้้นเสียงใส่นาเดียร์แต่ความร้อนในใจของครามมักเกิดจากคนตัวเล็กที่เย่อหยิ่งและไม่แม้แต่จะขอความช่วยเหลือจากเขา ทำตัวเหมือนเขาไม่ใช่สามีของเธอแต่เป็นคนอื่นมากกว่า

"เหอะ!!กินไม่เลือก"หลังจากที่ครามเดินเข้าห้องนอนได้สักพัก เขาเดินออกจากห้องพร้อมกับชุดไปรเวทที่กำลังจะออกไปดื่มกับเพื่อนและไม่ได้หันมาบอกไอรินที่นอนดูซีรี่ย์หน้าโซฟาแม้แต่น้อย ตั้งแต่แต่งงานกันมาทั้งนาเดียร์และครามมีเรื่องที่ไม่เข้าใจกันมากแต่เลือกที่จะไม่หันหน้าเข้ามาคุย เพราะครามเป็นคนนิ่ง ๆ และไม่ค่อยพูดส่วนนาเดียร์ก็หยิ่งในศักดิ์ของเธอ

"มาแล้วเหรอวะ ไอ้คราม"

"อืม"ครามเดินเข้ามาโชนประจำของผับ ใบหน้านิ่งไม่แสดงอารมณ์อะไรผ่านทางใบหน้า ครามทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาก่อนจะทิ้งตัวพิงพนักโซฟาเหมือนคนหมดแรง

"เป็นอะไรวะ อู่มีปัญหาเหรอ"

"นิดหน่อย" คุณยื่นแก้วเหล้าส่งให้คราม เจ้าตัวกระดกแก้วเหล้าเข้าปากอึกใหญ่ ตอนนี้ครามกำลังขยายอู่รถของตัวเองให้ใหญ่และครบวงจรมากกว่านี้ ทำให้เขาแทบจะไม่มีเวลานอนด้วยซ้ำหรือบางครั้งไม่ได้กลับคอนโดจนทำให้ความสัมผัสของครามและนาเดียร์เริ่มห่างกันออกไปเรื่อย ๆ

"บ้านมึงก็ออกจะรวยจะทำให้เหนื่อยไปทำไมวะ" คำพูดของแทนไททำให้ครามหันไปสบตากับคำถามของเพื่อน อันที่จริงครามแค่สานต่อธุรกิจของครอบครัวหรือไม่ต้องทำงานรอกินแค่เงินปันผลก็สามารถอยู่ได้อย่างสุขสบายแต่ครามนั้นมีเหตุผลที่จะสร้างธุรกิจเป็นของตัวเองและไม่อยากจะพึ่งพาพ่อแม่เหมือนแต่ก่อน เพราะเขามีเหตุผลที่จะทำ!!

"เรื่องของกู"

"อ้าว ไอ้สัส!!"

"เบาหน่อยโว้ย ขับรถกลับคอนโดไม่ได้นะเว้ย" เชนเอ่ยเตือนครามที่เอาแต่กระดกเหล้าเข้าปาก ไม่สนใจคำพูดหรือคำเตือนของเพื่อนรักแม้แต่นิดเดียว ใบหน้านิ่งยังครุ่นคิดบางเรื่องที่ติดอยู่ในสมองและยังไม่สามารถหาทางแก้ไขได้ในตอนนี้

"แท๊กซี่"

"งั้นก็เรื่องของมึงหรือจะเอาสาวกูจะหาให้" ครามได้แต่ส่ายหัวปฏิเสธข้อเสนอของเชน ก่อนจะขอตัวกลับคอนโดโดยไม่รับฟังคำค้านของเพื่อนที่เรียกตามหลังแต่อย่างใด

"อุ๊ย!!ขอโทษค่ะ ดาวไม่ทันระวัง คุณเป็นอะไรไหมคะ" ร่างสูงของครามเดินออกมาด้านนอกของผับกำลังจะเดินไปยังลานจอดรถเป็นอันต้องชะงัก เมื่อมีหญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาชนครามเข้าอย่างจังจนทำให้ใบหน้าของเธอกระแทกเข้ากับแผ่นอกของคราม

"ให้ดาวรับผิดชอบอะไรไหมคะ" ดาวยังคงเซ้าซี้อยากรับผิดชอบครามซึ่งมุุกแบบนี้ ครามเจอจนชินแต่ครั้งนี้เขาไม่ทันระวังตัวจึงหลบไม่ทันก็เท่านั้นเอง

รอยยิ้มหว่านเสน่ห์และมือบางที่จับแขนแกร่งของครามพร้อมกับท่าทางยั่วยวนที่หญิงสาวตรงหน้าส่งมาให้หวังให้ครามสนใจ สายตาคมของครามปรายตามองไปยังผู้หญิงตรงหน้าไม่ได้เอ่ยปากตอบรับหรือปฏิเสธแต่อย่างใด จนเธอนั้นได้ใจคิดว่า ครามคงชวนเธอไปต่อแต่ผิดคาดเมื่อร่างสูงของครามปัดมือของเธอออกอย่างแรง

"ถอย!!"