ตอนที่ 1

1292 คำ

ไซต์งานก่อสร้างคอนโดมิเนียมหรูใจกลางจังหวัดอุดรธานีซึ่งดำเนินการไปได้ถึงหกสิบเปอร์เซ็นต์ แต่ประตูทางเข้ายังตีรั้วแบบชั่วคราวและทางเข้าไซต์งานยังเป็นป้ายผ้ายางผืนใหญ่ที่พิมพ์ชื่อบริษัทเด่นหรา... ตรีภูวันคอนสตรัคชันคือชื่อของบริษัทคอนสตรัคชันที่ติดอันดับต้นๆ ของไทยที่เป็นผู้ดำเนินการก่อสร้างอาคารโครงการนี้... รถยนต์เอสยูวีสีขาววิ่งมาจอดหน้าไซต์งาน รปภ.หน้าโครงการจำได้เป็นอย่างดีว่าเป็นรถที่ลูกสาวของนายเข้ม กุสุมาลย์หัวหน้าผู้รับเหมาก่อสร้างของที่นี่ ลูกสาวคนโตคนนี้ของนายเข้มเป็นพยาบาลที่โรงพยาบาลไม่ไกลจากไซต์งานนัก เธอมักจะเอาปิ่นโตอาหารที่นางมะลิเมียนายเข้มทำเตรียมไว้มาให้บิดาก่อนที่เธอจะไปทำงาน ช่วงนี้งานเร่งมากเพราะบริษัทประมูลงานได้อีกสองโครงการจึงอยากให้ทางนี้เสร็จเร็วเพื่อนำกำลังคนไปเปิดไซต์งานใหม่ นายเข้มแทบอยู่กินที่ไซต์งานที่ตู้คอนเทนเนอร์พักชั่วคราวกับทีมวิศวกรสนาม ลูกสาวคนโตเอย คนเล็กเอย หรือนางมะลิเอยจึงผลัดกันเอาปิ่นโตอาหารมาให้เป็นที่อิจฉาของเพื่อนร่วมงาน นอกนั้นยังเป็นที่ชื่นตาชื่นใจของชายฉกรรจ์ที่ทำงานในไซต์นักเพราะลูกสาวนายเข้มทั้งสองคนสวยหยาดฟ้ามาดิน โดยเฉพาะคนพี่ที่มาบ่อยจนคนจำได้แต่ว่าเธอไม่ค่อยเล่นหูเล่นตากับใคร อีกทั้งนายเข้มดูสมชื่อนั้นหวงลูกสาวมาก ทำให้หนุ่มๆ วิศวะที่เตรียมแจกขนมจีบให้หญิงสาวทำไม่ค่อยสำเร็จ จะมีก็แต่แม่ดาวเรืองลูกสาวคนรองของนายเข้มที่พอยิ้มหวานหยด ลับตาบิดาก็แอบรับไมตรีจากวิศวกรหนุ่มๆ ที่แจกขนมจีบบ้าง แต่ก็ไม่มีใครกล้าจริงจังกับเจ้าตัว เพราะคนที่รู้จักบ้านนี้ดีนั้นบอกว่าดาวเรืองได้หมั้นกับภาวันลูกชายเจ้าของโรงสีที่ใหญ่ที่สุดของจังหวัด หากใครได้แหยมเจ้าตัวแล้วรู้ไปถึงหูคู่หมั้นดาวเรืองเป็นได้ถูกเป่าให้สิ้นชื่อ แถมตายไปแล้วเงื้อมมือกฎหมายทำอะไรมันไม่ได้เลยไม่มีใครกล้ายุ่งกับคนน้องเท่าไหร่... ครั้นเมื่อจะเปลี่ยนใจมาคอยส่งสายตาให้คนพี่ ก็เพิ่งสายตาจนตาจะเหล่แต่คนนี้ก็ไม่เคยมองกลับ ขนาดพวกนายช่างใหญ่ๆ ไปทานข้าวบ้านเข้มประจำก็ได้ตำแหน่งเพื่อนเจ้าตัวมาไม่ม สรุปว่าไม่มีชายฉกรรจ์คนใดได้แอ้มลูกสาวของผู้รับเหมาเลย จนเป็นที่เลื่องลือกันปากต่อปากในหมู่คนงานชายว่าใครเด็ดดอกฟ้าได้คงเป็นฮีโร่ของพวกเขา... เฟื่องฟ้าชินกับสายตามองอย่างแตกต่างยามเมื่อเธอสวมชุดพยาบาลสีขาวสะอาดผ่านไซต์งานของบิดา ทั้งสายตาชื่นชม บูชา หรือว่าแม้แต่หื่นกามก็ไม่ได้ทำให้เธอสนใจอะไรมากเพราะเธอสนอยู่คนเดียวคือบิดา... หญิงสาวเปิดประตูรถเอสยูวีออกด้วยความมาดมั่น “รอครู่เดียวนะคะหมอพีท... ฟ้าเอาปิ่นโตไปให้พ่อเข้มครู่เดียว” เฟื่องฟ้าบอกเพื่อนเฟื่องฟ้าบอกเพื่อนร่วมแผนกที่อาสามารับส่งเธอในวันนี้ แล้วเธอจึงค่อยเดินลงจากรถพร้อมปิ่นโต มืออีกมือกดโทรหาบิดาเพื่อให้มารอรับของเท่านั้นเธอก็ไม่มีเวลามาสนใจสายตาของเหล่าชายฉกรรจ์ที่เพ่งมองมาแล้ว... “ผนังตรงโซนเอยังไม่ได้มาตรฐาน หลายจุดเป็นส่วนที่ต้องทุบแล้วทำใหม่และก็บางส่วนต้องแก้ที่การฉาบปูนครับพี่อาชว์...” เสียงวิศวกรโปรเจคประจำไซต์งานรายงานหยุดชะงัก พร้อมกับสายตาที่จ้องมองรุ่นพี่ซึ่งเป็นวิศวกรที่ปรึกษาเปลี่ยนไปมองผู้มาใหม่แบบไม่สนใจว่าการที่ไขว้เขวเช่นนี้อาจจะทำให้รุ่นพี่ผู้ซึ่งเป็นทายาทของเจ้าของบริษัทที่เขาทำงานอยู่จะไล่เขาออกแม้แต่น้อย... ลงกะคุมงานดึกๆ เหนื่อยแสนเหนื่อย ได้ละสายตามองนางฟ้าสักเสี้ยวนาทีแล้วค่อยว่ากันต่อเรื่องงาน... เขาคิดอย่างนั้น เมื่อรุ่นน้องจอมกะล่อนมองไปด้านหลังเขา เขาจึงหันหลังไปมองตามสายตาของลูกน้อง... “มองอะไรวะไอ้เดียว...” เสียงถามนั้นสะดุดเหมือนกับที่ลมหายใจของเขาสะดุดเมื่อมองหญิงสาวร่างอรชร หุ่นนาฬิกาทรายยืนหิ้วปิ่นโตมือหนึ่งอีกมือหนึ่งถือโทรศัพท์คุยงานเดินมายังทิศของตู้คอนเทนเนอร์ที่เป็นส่วนที่พักของคนที่ทำงานในไซต์ในระดับหัวหน้า... นอกจากชุดและรูปร่างจะสะดุดตาเกินบรรยายโดยเฉพาะตรงช่วงอกที่ผลิพุ่งเสื้ออกมาบอกขนาดคัพดีแสนชวนมองแล้วสายตาของเขายังกระหวัดขึ้นมองดวงหน้าสวยหวาน... “นางฟ้ามาโปรดชัดๆ” ไอ้เดียวครางเสียเบา... เหมือนได้ขึ้นสวรรค์ทั้งที่ยังไม่ได้ตาย... อาชว์ยกริมฝีปากยิ้มนิดๆ ตามประสาคนเจอของถูกใจ... ตอนแรกเขาถูกบิดาไล่ให้มาดูแลโปรเจคที่อิสาน นั้นเขาแทบจะลาออกจากการเป็นลุกชายท่านเพราะมไอยากมาห่างไกลจากแสงสีและสาวๆ ในสังกัดและเพื่อนฝูงร่วมอุดมการณ์ปาร์ตี้ที่เมืองกรุง เขาเพิ่งมาเริ่มงานวันนี้ด้วยความกระตือรือร้นน้อยกว่าปรกตินิดหน่อย แต่หลังจากมองตามสายตาไอ้หนึ่งเดียวรุ่นน้องที่คณะแล้วก็เริ่มคิดว่า... การมาทำงานที่นี่อาจไม่ได้น่าเบื่อเสมอไป... “โอ้ว... มีปรายตามองด้วย” ไอ้เดียวทำเสียงร้องจิ๊กจั๊กพอใจอย่างมากที่สาวพยาบาลหุ่นนางเอกเอวีตัวทอปปรายตามามองทางฝั่งพวกเขาเล็กน้อยคงเพราะรู้สึกตัวว่ามีคนมอง... แล้วเธอก็หันไปแล้วเดินเข้าไปหาผู้คุมคนงานก่อสร้างที่ถือโทรศัพทย์ยืนยิ้มแฉ่งแข่งตะวันรออยู่ “ใครวะไอ้เดียว” “ลูกสาวลุงเข้มไง... มีอยู่สองคน ไซต์งานที่มีแต่เสียงเจาะเสาเข็ม มองไปทางไหนก็เจอแต่สิ่งไม่เจริญหูเจริญตาดูงดงามเป็นแดนหิมพานต์เพียงแค่ลูกสาวของลุงเข้มเดินผ่านมา... ชื่นใจจริงๆ พี่อาชว์ฮะ ถ้าเกิดจะใช้ผมทำงานต่อกะเช้าบัญชามาได้เลยฮะพี่ ผมชาร์ตแบตแล้วเรียบร้อย” “เวอร์แล้วเอ็ง... ทำงานมาทั้งคืน เอ็งได้เบลอสั่งงานมั่วซั่วผิดพลาดพอดี... เลิกเพ้อแล้วมาคุยเรื่องงานต่อได้แล้ว” เขาสั่งลูกน้องเสียงเข้ม “ครับพี่ ครับ” หนึ่งเดียวกางพิมพ์เขียวกับโน้ตออกแล้วคุยงานกับรุ่นพี่ต่อ... จังหวะที่หนึ่งเดียวก้มมองกระดาษผืนใหญ่ เจ้าของฉายาคาสโนว่าตัวร้ายผินหน้าไปมองหญิงสาวที่สะดุดตาเขาอีกครั้ง... เธอกับนายเข้มหันมาพอดี... พยาบาลสาวเจ้าของหุ่นนาฬิกาทรายมองเขาแล้วก็หันกลับไปคุยกับบิดาต่อ อาชว์เองก็หันมาก้มมองงานกับลูกน้องต่อเลิกสนใจใดๆ อีกเพราะว่าคืนนี้เขามีนัดไปกินดื่มที่บ้านของนายเข้ม ค่อยรุกตอนนั้นก็ยังไม่สาย ตอนนี้เขาต้องทดเรื่องสาวหุ่นเซกส์ซิมโบลเอาไว้ในใจแล้วมาว่าว่าด้วยเรื่องงานไปก่อน แล้วค่อยดำเนินการเผด็จศึกสาวบ้านทุ่งต่อก็ยังไม่สาย... เพราะไม่เคยมีอะไรที่เขาอยากได้แล้วไม่เคยได้ ผู้หญิงคนนี้ก็จะต้องไปรวมในนิยามนั้นด้วยอย่างแน่นอน... ก็อาชว์ซะอย่างนี่นะ... __________________________________________________________________

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more