“เฮ้อ เอาไงดี...หนีกลับเลยดีไหม...หรือลาออกจากมหาลัยเลยดีกว่า...เฮ้อออออ”
ธาราที่ไม่กล้าเข้าไป ได้แต่ยืนอยู่หน้าห้องของเขาอย่างคิดหนัก ตอนนี้เธออยากหนีไปให้ไกลๆเหลือเกิน
“ก็ลองดูสิ เชียงรายจะใหญ่แค่ไหนกัน”
“ว๊าย! เอ่อ นายออกมาตั้งแต่ตอนไหน...ทำไมไม่เห็นได้ยินเลย...”
อยู่ดีๆธาราก็ร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อโรมันโผล่หน้าออกมาพูดด้วย เพราะเขารู้ตั้งแต่เธอมาถึงแล้วแต่รอเท่าไหร่เธอก็ไม่เข้าไปด้านในสักทีทั้งๆที่มีรหัสอยู่แล้วเขาเลยเปิดประตูออกมาดู
“จะไม่เข้ามาเหรอ?”
“เข้า...ว่าแต่นายคงจะไม่...ทำ เอ่อ ทำอะไรฉันใช่ไหม?...”
“ทำสิ...ถ้าเข้ามาช้ากว่านี้เจอหนักเป็นสองเท่าแน่”
พอได้ยินแบบนั้น ธาราก็รีบเดินเข้าไปในห้องของโรมันทันที ส่วนโรมันจากหน้าเฉยๆตอนนี้บึ้งตึงจนดูน่ากลัว
“ฉันสั่งพิซซ่ามา คิดว่าเธอคงหิว”
พอเข้ามาในห้อง โรมันก็บอกขึ้น ธารารีบเดินมานั่งเมื่อตอนนี้เธอทำตัวไม่ถูกแล้ว
“กินสิ”
“ฉั
