“นายพาฉันมาที่นี่ทำไม...ฉันไม่ได้ เอ่อ เจ็บ...”
ธารามองโรงพยาบาลตรงหน้าอย่างรู้สึกอาย เมื่อครั้งหนึ่งเคยถูกลากมาที่นี่
“ฉันมีธุระที่นี่ เดี๋ยวเธอไปรอที่ร้านกาแฟนะ เสร็จแล้วเดี๋ยวฉันกลับมา”
โรมันบอกขึ้น พร้อมกับพาเธอไปรอที่ร้านกาแฟในโรงพยาบาล ก่อนจะขอตัวไปทำธุระ ซึ่งธาราได้แต่มองตามเขาไปก่อนจะกวาดตามองไปรอบๆโรงพยาบาลเอกชนขนาดใหญ่ ซึ่งเธอคงไม่มีโอกาสได้เข้ามาทำงานที่อย่างแน่นอนด้วยเกรดเฉลี่ยอันต่ำเตี้ยเรี่ยดินแค่ฝึกงานยังหมดโอกาสเลย
“หรือว่าเขามายื่นขอฝึกงานที่นี่...เฮ้อ...เรียนเก่งมันดีอย่างนี้นี่เองสินะ”
ธาราอดคิดไปแบบนั้นไม่ได้ เพราะเธอคงไม่มีทางได้เลือกโรงพยาบาลฝึกงานอย่างแน่นอน คงต้องรอเหลือจากคนอื่นๆนั่นแหละ
ส่วนทางด้านโรมัน ตอนนี้เขากำลังยืนอยู่หน้าห้องประธานของโรงพยาบาลแห่งนี้ ซึ่งก็คือบิดาของเขา
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เข้ามา”
เสียงคนในห้องอนุญาตขึ้น ก่อนที่โรมันจะเปิดประตูเข้าไป
