Chapter.12 ขยะเปียกโสมม!
อรุณรดาเงยหน้าขึ้นจ้องมองเขาเพื่อค้นหาคำตอบและความจริงใจในแววตาคู่นั้น
“คะ?”
เอ่ยเสียงเบาหวิวคล้ายกับคนละเมอ แต่เมื่อปฏิกิริยาของคนตรงหน้าเริ่มคลี่ยิ้มเยาะออกมาจึงรู้ตัวแล้วว่ากำลังถูกหลอก
“เธอก็ยังเป็นเธอคนเดิม โกหกฉันไม่ได้หรอกสาวน้อย”
น้ำเสียงกลั้วหัวเราะนั้นยิ่งตอกย้ำว่าเธอมันโง่งมไม่มีวันสิ้นสุดจริงๆ มือเล็กปัดมือใหญ่ที่เต็มไปด้วยรอยสักพยายามคลอเคลียพวงแก้มนิ่มอย่างเย้ยหยัน แต่อีกครั้งที่เธอต้องถูกคนใจร้ายกระชากกลับมา
“ทำไม ผิดหวังอย่างนั้นหรือ?”
อาร์มาติโน่กระตุกยิ้มร้ายพยายามก้มมองดูสีหน้าที่ออกจะผิดหวังของเธออย่างพอใจ
“เปล่า ฉันแค่กำลังคิดว่าจะหนีคุณไปที่ไหนดีจะได้ไม่ต้องตามมาราวีกันอีก”
“พูดให้มันตรงกับใจหน่อย ปากบอกว่าจะหนี พอได้ยินฉันบอกรักทีใจอ่อนยวบเชียว”
“คุณก็ช่วยทำให้ได้อย่างที่พูดหน่อย ถ้าไม่สนใจอะไรกันแล้วก็ต่างคนต่างอยู่เถอะ”
“ปากเก
