Chapter.11 “รดา คืนนี้พี่ขอได้ไหม?”
อรุณรดายิ้มเจื่อนมาแต่ไกลเมื่อสังเกตท่าทีของภุชงค์ดูจะสงสัยในการหายไปของเธอ
“หายไปไหนมาคะ? พี่ไม่เห็นเราเกือบชั่วโมงเลย”
“เอ่อ..รดาช่วยน้ารินเคลียร์บัญชีที่ด้านหลังมาค่ะ”
“แหม แค่แฟนคลาดสายตาไปแค่นี้ก็ทำเป็นห่วงพะวงเป็นคนแก่เลยนะ”
“ก็แฟนทั้งคน หวงเว้ย” เขาตอบกลับกลุ่มเพื่อนที่พร้อมใจกันโห่ร้องออกมาอย่างพอใจทำเอาเขาวางหน้าไม่ถูก
ร่างอรชรยืนกุมมือไว้ข้างหน้าภายนอกยิ้มร่าอารมณ์ดีปกปิดความโสมมของตนเองที่เพิ่งกระทำเรื่องบัดสิกับชายอีกคนบนรถมาจนเหนื่อยหอบ เธอเดินเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ลูกค้าในร้านอย่างไม่ขาดตกบกพร่องจนกระทั่งถึงเวลาเลิกงานจึงรีบถอดเอี๊ยมแล้วออกไปนั่งกับภุชงค์และเพื่อนของเขาสักหน่อย ทั้งที่กลางกายนั้นเหนียวเหนอะจนสูญเสียความมั่นใจจึงใช้เหล้าพยุงความกล้าให้กับตนเองในการสนทนาวาทีกับเพื่อนๆของแฟนหนุ่ม
“ช่วยพารดาหนีไปไกลๆจะได้ไหมคะ ไปให้ไกลสุ
