Chapter.25 “..บอกฉัน ว่าเธอต้องการลิ้น..”
“ฟิ่ว” เขาเลือกตัดสาย
“เห้อ” อรุณรดายกมือทาบอกอย่างโล่งใจ ทอดกายลงนั่งตามเดิม “เก่งแต่เล่นกับความรู้สึกคนอื่นสินะ” เธอรีบปาดน้ำตาออกจากแก้ม
“ไม่ได้คุยกับมันแค่ค่อนวันทำเหมือนจะตาย”
“ใช่ เหมือนจะตายเสียให้ได้เลย เพราะเค้าคือคนสำคัญของฉัน”
เขานิ่งอึ้งไปชั่วขณะ แววตาดุกร้าวเพ่งมองดูสีหน้าของเธอแล้วต้องยกมือขึ้นถูไถปลายจมูกพลางขบตรองเรื่องราวต่างๆในหัว
ในชั่วพริบตานั้นอรุณรดาตัดสินใจทำเรื่องบางอย่าง
“ฉันเลือกภาพวงจรปิด” เธอโพล่งออกมาพร้อมรีบแย่งมือถือจากเขาที่ยอมนิ่งเฉย มองดูเธอขว้างมันทิ้งจมดิ่งลงใต้ทะเลลึก
“เอาล่ะ ทีนี้ก็เอาภาพวงจรปิดมาให้ฉันสิคะ” เธอเอียงคอพลางยื่นมือรอรับ
ดวงตาคมช้อนขึ้นมองหญิงสาวอย่างชื่นชมในความหัวไวของเจ้าหล่อน
“เสียใจด้วยฉันไม่มีให้”
ตุ่บ!
กำปั้นเล็กทุบลงบนโต๊ะ “เลว”
“ไม่มีสัจจะในหมู่โจรอยู่แล้วนี่” แววตาพราวร
