Chapter.38 “คุณหึงฉัน?”
อาร์มาติโน่ค่อนข้างแปลกใจกับการถูกโทรหาในกลางดึกยังไม่พอ คนโทรมาคือดารัณอีกต่างหาก เขามองไปที่หญิงสาวที่นั่งเหวอบนเตียงก่อนพาตัวเองเดินออกมาให้ไกลมากพอที่หญิงสาวจะไม่ได้ยินเสียง
‘ใจง่ายแถมจืดชืดขนาดนี้ ถ้าไม่ติดว่าเป็นน้องของดารัณกูยิงทิ้งตั้งแต่คืนแรกแล้ว!’
“เห้อ”
ร่างบางทิ้งตัวลงนอนแม้จะอยากเดินตามหรือไถ่ถามสักเท่าไหร่ก็จำต้องเก็บงำความสงสัยเอาไว้ ต่อให้เวลาผ่านมานานสักแค่ไหนมาร์ตินก็ยังยกให้พี่สาวของเธอมาก่อนเสมอสินะ
อีกใจก็เป็นห่วงพี่สาว ภาวนาว่าจะไม่มีเรื่องร้ายใดๆเกิดขึ้นกับดารัณ ความห่างเหินกลายเป็นปัญหาใหญ่ในครอบครัวเธอ ความสัมพันธ์ที่เคยสนิทสนมนั้นเลือนหายไปพร้อมกับแสงรุ่งที่เจ็บปวด กลายเป็นอรุณรดาผู้ใจแข็งและไม่สนใจเรื่องของพี่สาวอีกต่อไป
เมื่อพบเขากำลังเดินเข้ามาในห้องเธอแกล้งนอนหลับได้อย่างแนบเนียนเสียจนเขาค่อยๆเอนกายลงนอนตะแคงซ้อนหลังเธอให้เบาสุด
