Chapter.31 "ความรักคืออะไร?"
อรุณรดายังคงนั่งรอเขาอยู่ที่เดิม ยังยืนหยัดจะนั่งมุมระเบียงตรงนี้ ทั้งๆที่เขาเดินจากไปแล้วปล่อยให้เธอนั่งเหม่อเพียงลำพัง ยอมรับว่าเธอยังตั้งตัวไม่ทันในหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นปฏิกิริยาจากเขาหลังทราบความจริง หรือจะเป็นการถูกทิ้งให้นั่งเคว้งอยู่แบบนี้เพียงลำพัง
‘แสดงว่าเธอถูกทิ้งแล้วใช่ไหม?’
ใบหน้าเรียวเจื่อนสนิท เธอไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายหรือวิ่งโร่ออกตามหาเขา เวลาผ่านล่วงเลยไปหลายชั่วโมงร่างบางยังคงนั่งตัวแข็งทื่อ สิ่งที่พอจะเคลื่อนไหวมีเพียงเปลือกตากระพริบลงเนิบนาบ กับมือที่ยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มเป็นระยะ มันชาดิกไปทั้งตัวและหัวใจ เมื่อการนั่งรออย่างไร้จุดหมายคลืบคลานมาจนถึงย่ำรุ่ง
แสงอาทิตย์จากสุดขอบทะเลอันไกลโพ้นโผล่ขึ้นพ้นผืนน้ำทะเลแปรสีทองเป็นประกายระยิบระยับทั่วท้องทะเล เพียงไม่นานแสงแห่งเช้าวันใหม่สาดส่องเข้าเต็มใบหน้าย้ำเตือนว่าควรถึงเวลาที่เธอต้องไป
เธอใช้เ
