บทที่ 17 ถลำลึก

1309 คำ

หลายวันต่อมา... ปัญหาระหว่างแก้วตากับกานต์พิชชาทวีความรุนแรงขึ้น ทั้งงานทั้งปัญหาที่บ้านทำเอาหมอหนุ่มปวดหัว เขาไม่ค่อยชอบสังสรรค์เท่าไหร่ แต่วันนี้ไม่ไหวเลยจริง ๆ “พี่ก็เลยจะบอกว่าอยากให้ทั้งสองคนย้ายไปอยู่บ้านหลังใหญ่เลย จะได้ช่วยกันดูว่างั้น” เสียงของน้องชายดังเบา ๆ ในหัว เจตนัยสะบัดศีรษะแรง ๆ เมื่อแอลกอฮอล์กำลังออกฤทธิ์ลบเลือนสติของเขาอยู่ “คงงั้นมั้ง แม่คงช่วยได้ ตอนนี้กูไปทำงาน พอกลับบ้านมาทีไรต้องมีคนได้แผลว่ะ กูไม่รู้ว่าทำไรกัน” “แล้วไมไม่ติดกล้องวะ” “ก็แก้วไม่ให้ติด ไม่ให้ติดนานแล้ว” จิณณะถอนหายใจออกมาเบา ๆ เป็นห่วงก็แต่ผู้หญิงที่มาอุ้มบุญให้กับบพี่ชาย ชะตาขาดก็วันที่ได้รู้จักแก้วตานี่แหละ “แล้วทำไมต้องทะเลาะกันล่ะ คุณกานต์ก็แค่มาทำหน้าที่ตามสัญญา” ชายหนุ่มอดที่จะสงสัยไม่ได้ แต่แล้ว “เพราะกานต์เคยชอบกู” “หือ...” “กานต์ชอบกูมานานแล้ว” เจตนัยว่าเสียงอ่อน เป็นเรื่องที่แ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม