พันเดชทำให้เธอสบายใจ...
เขาเอ่ยหน้าตายว่าไม่กล้าจูบต่อเพราะเครื่องสำอางบนหน้าของอัญชิตาทำให้นึกถึงหนังสยองขวัญ เธอได้ยินดังนั้นก็ฟาดแขนแข็งแกร่งเบาๆ และไล่ให้ไปพักผ่อน แต่เขากลับบอกว่าจะรอจนกว่าเธออาบน้ำเรียบร้อยดีก่อน
ทว่าออกจากห้องน้ำอีกทีพันเดชก็อยู่ในชุดนอนแล้ว เจ้าตัวสารภาพว่าแอบหยิบคีย์การ์ดอีกใบของเธอ รีบจัดการตัวเองด่วนจี๋และวิ่งกลับห้องมาอย่างรวดเร็ว
“พันนอนนี่ไม่ได้นะ” อัญชิตาดุอย่างไม่จริงจังนัก
“นอนพื้นได้ ให้พันนอนด้วยนะครับ”
“อ้อนแบบนี้ทุกที” อัญชิตายิ้มแก้มแทบแตกเมื่อหนุ่มรุ่นน้องแทนตัวเองว่า ‘พัน’ ฟังแล้วรู้สึกคันยุบยิบในหัวใจ เรื่องจะไล่กลับห้องก็ลืมไปเสียอย่างนั้น
“ถ้าจะให้ดีก็ต้องนอนข้างๆ สัญญาว่าจะไม่ทำอะไร”
“ไม่ได้หรอก ไม่ใช่พี่ไม่เชื่อใจพันนะ แต่พี่ไม่เชื่อใจตัวเอง กลัว… กลัวว่าถ้าเผลอเริ่มเองแล้วจะหยุดไม่ได้ กลัวว่าสุดท้ายเริ่มไปแล้วจะลืมตัว ทำร้ายพันแบบวันนั้
