"ไหนบอกไม่เจ็บร้องโอ๊ยทำไม" เขาเผลอลงแรงเกินไป เพราะเคยทำแต่กับลูกน้องในค่าย
"คุณจะหักขาฉันหรือไง โอ๊ยยย"
"เดี๋ยวไปหายามาทาให้"
"ไม่ต้องมายุ่ง ไม่มีงานมีการทำหรือไง" คนยิ่งไม่อยากเข้าใกล้อยู่ ว่าแล้วเมขลาก็ยันตัวลงมาจากเคาน์เตอร์ "..โอ๊ยยย"
บ่ายโมงวันเดียวกัน..
"ไปทำท่าไหนทำไมขาถึงช้ำขนาดนี้" พุดตาลให้คนหาที่ประคบมาเตรียมไว้ เมื่อได้รับโทรศัพท์จากลูกชาย ว่ากำลังให้คนขับรถกลับมาส่งน้องที่บ้าน เพราะเจ็บขา
"เกิดอุบัติเหตุตอนทำงานนิดหน่อยค่ะ" หญิงสาวขยับขาออกจากมือของท่าน เพราะมันไม่สมควรที่จะให้ท่านมาจับแบบนี้
"เดี๋ยวแม่ทำให้"
"เมย์ทำเองดีกว่าค่ะ"
"เราจะทำเองได้ยังไง"
"ให้อิฉันทำให้ไหมคะ" แม่บ้านที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็คิดว่ามันไม่เหมาะสมเหมือนกันที่จะให้ท่านเป็นคนประคบให้
"ไม่หรอกเดี๋ยวฉันจะทำเอง" ว่าแล้วนางก็นั่งลงข้างๆ ให้เมขลายื่นขามาเพื่อที่จะได้ประคบ "เอาขามาวางตรงนี้ ไม่เจ็บหร
