12
“ถ้าหากเธอไม่อยากถูกปล้ำ ก็นั่งเฉยๆ สงบปากสงบคำเอาไว้ ระหว่างที่ฉันทำงาน” สายตาสายน้ำผึ้งบอกโต้งๆ เธอพร้อมขัดคำสั่งเขาตลอดทุกเวลาทุกนาทีอยู่แล้ว
“อยากเสี่ยงก็ตามสบายนะ ไม่ว่ากัน เพราะฉันชอบปราบพยศพวกดื้อด้าน” เน้นแต่ละคำพูดหนักๆ กวาดสายตาไล่มองร่างเพรียวนวลผุดผาด เปิดเปลือยให้ได้ยลความงามอย่างถนัดถนี่ พร้อมรอยยิ้มมีเลศนัยบนมุมปาก
สายน้ำผึ้งขบกัดฟันบนกลีบปาก เพลิงโทสะไหลพล่านไปตามกระแสเลือด นัยน์ตากลมโตแทบถลนออกมานอกเบ้า ไม่อยากทำตามคำสั่งเฮงซวย แต่...
“ฉันถูกคุณจับมัดอยู่แบบนี้ ทำอย่างที่ว่าไม่ได้หรอกย่ะ แล้วถ้ายังพอหลงเหลือความเมตตาอยู่บ้าง ช่วยแก้มัดให้หน่อย เจ็บแขน!” พูดเสียงกระด้างและกระโชกโฮกฮาก
“แค่แก้มัดให้ฉันแค่นี้ คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ฉันแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ที่ถึงมีฤทธิ์เดชบ้าง แต่ยังไงก็สู้ไอ้หมีควายล่ำบึ้กอย่างคุณไม่ได้หรอก” เอ่ยปรามาสแกมดูถูก เพราะกลัวไม่ถูกปล่
