15
“ตกลงคุณจะเอายังไงกับฉันกันแน่คุณภาสวร” เมื่ออดทนไม่ไหวสายน้ำผึ้งก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกระแทกแดกดัน เพราะงานที่อีกฝ่ายร่างไว้ เธอแก้ไขเสร็จสิ้นไปตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้ว ก็คิดว่าจะได้กลับไปนอนพักผ่อนเอาแรง ก่อนมารับเฌอเอมที่โรงแรม ทว่าจนป่านนี้…มองไปที่นาฬิกาบ่งบอกว่าเวลาล่วงเลยหกโมงเย็นไปแล้ว เธอยังไม่ได้ออกจากออฟฟิศของอีตาภาสวรเฮงซวยเลย
สายน้ำผึ้งทำเสียขลุกขลักในลำคอ เมื่อคำถามไร้คำตอบ คนถูกถามยังก้มหน้าก้มตาทำงานโดยไม่สนใจความเดือดร้อนของคนอื่น โว้ย!! อยากบ้าจริงๆ ป่านนี้เฌอเอมคงรอการไปรับของเธออย่างกังวลและร้อนรนใจแล้ว ครั้นจะโทรไปบอกก็ไม่ได้อีก เพราะโทรศัพท์เจ้ากรรมถูกอีกฝ่ายยึดเอาไว้อย่างหน้าด้านที่สุด
ภาสวรเงยหน้าซ่อนยิ้มที่มุมปาก แต่ถ้ามองให้ดีคล้ายเขายิ้มหยามหยัน ไม่แพ้นัยน์ตาเข้มที่กราดมองมาทั่วร่างอรชรอย่างไม่เกรงอกเกรงใจ ทำให้หน้าตาสายน้ำผึ้งหงิกงอเป็นตาหมากรุก
“มองอะไรยะ ไ
