ชายหนุ่มพยักหน้าหงึกๆ ผู้หญิงตรงหน้าไม่ใช่ตะวันรุ้งที่เขาเคยรู้จัก นักธุรกิจที่เจอคนบ่อยอย่างเขากลับมองหล่อนไม่ออก ไม่รู้ว่าตอนนี้หล่อนต้องการบอกอะไรเขากันแน่ ต้องการให้เกลียดหรือรักน้องของหล่อนกัน
“บอกมาเถอะ ผมไม่มีเวลามานั่งอ้อมค้อม”
“ยิหวาอายที่จะพูด เพราะถึงยังไงอีกฝ่ายก็เป็นน้อง”
“พูดมาเถอะ” ชายหนุ่มบอกเสียงเข้มขึ้นอย่างนึกรำคาญ
“ยาหยีไม่รู้จักพอ อยากแต่งงานกับคนรวยเพื่อความสบาย ตอนนี้ดู
เหมือนว่าจะท้องอ่อนๆ เลยยอมแต่งงานเพื่อให้ลูกมีพ่อ พอเอาเข้าจริงๆ ก็แค่หลอกให้มหาเศรษฐีคนนั้นจดทะเบียนสมรสและหนีไปเพื่อเรียกร้องความสนใจ ที่พูดมายิหวาไม่กล้าฟันธงนะคะ” ตะวันรุ้งสร้างฉากละครขึ้นมาอีกฉากทั้งที่ไม่รู้แน่ชัดและไม่เคยห่วงน้องด้วยซ้ำ
ชายหนุ่มพยักหน้าหงึกๆ กำหมัดแน่น ไม่ใช่ว่าเขาโกรธตะวันวาด แต่คนที่เขาโกรธก็คือพี่สาวที่กล้าขายน้องแบบนี้ มาถึงตรงนี้ยังกล้าเรียกตัวเองว่าพี่อีกหรือ ถึงจะ
