ตะวันวาดยอมเลื่อนมือไปแตะหน้าท้องเป็นลอนของเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่เมื่อเห็นอีกคนยังนิ่งและพยักหน้าให้เธอเป็นเชิงให้กำลังใจ มือเล็กจึงเริ่มลูบไล้สำรวจต่ำลง หากเมื่อมือของเธอสัมผัสลงไป แทนที่หญิงสาวจะเกร็ง แต่กลับเป็นชายหนุ่มที่เกร็งร่างอย่างอัตโนมัติ ถึงกระนั้นก็ยังยอมให้เธอใช้มือน้อยๆ แตะต้องไปเรื่อยๆ อย่างที่ใจเธอต้องการ มันตื่นตัวเต็มที่จนทำให้หญิงสาวหน้าแดงซ่านเพราะกำลังจินตนาการไปไกล
พชรครางออกมาเบาๆ “มากกว่านั้น...ยาหยี” เขาเชิญชวนให้เธอสัมผัสส่วนนั้นของเขามากขึ้น จนในที่สุดหญิงสาวก็จำยอมกอบกุมด้วยท่าทีเขินอายอย่างน่ารัก
“รู้สึกถึงความต้องการของผมที่มีต่อคุณไหมยาหยี”
ตะวันวาดสัมผัสถึงความแข็งแกร่งอันน่าเกรงขามและเส้นเลือดที่เต้นตุบๆ อยู่ใต้ฝ่ามือของเธอ รวมถึงความร้อนผ่าวที่ทำเอาหญิงสาวเขินอายจนไม่กล้าขยับ ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าสบตากับเขา
ใบหน้าหล่อเหลาบิดเบี้ยวจากรอยสัมผัสของเธอ ช
