พิชญ์สินีจมดิ่งอยู่ในห้วงพิศวาส สติสัมปชัญญะขาดผึ่งหลงแหวกว่ายอยู่ในเปลวไฟร้อนเร่าจนไม่รู้ว่าอเล็คซานเดอร์ช้อนอุ้มเธอเข้ามาในห้องหับตอนไหนและเสื้อผ้าบนร่างกายอันตรธานหลุดหายไปตั้งแต่เมื่อไร? กลางเตียงเล็กๆ มีหนึ่งหญิงนอนหอบหายใจระรัว เธอผวากายยะเยือกทุกครั้งที่ปทุมถันของเธอถูกอุ้งปากร้อนระอุดูดดึง ปลายนิ้วเล็กๆ เกร็งแน่นขยุ้มผืนผ้าใต้ฝ่ามือลดความเสียดเสียวที่กำลังจู่โจม ในห้วงความคิดของเธอ สิ่งที่อยากทำคือออกแรงต่อต้าน แต่ในความเป็นจริงสิ่งที่เธอทำคือครางเสียงระโหยและแอ่นลำตัวให้รับรสสัมผัสของเขามากยิ่งขึ้น ใบหน้าคร้ามคมเกลือกกลั้วกับดอกบัวตูมขนาดใหญ่ที่ทั้งหอมหวานชวนให้หลงใหล มือหนาขยับทำหน้าที่สอดคล้องกันทั้งสองมือ ข้างหนึ่งขย้ำขยี้อกอวบอัด อีกข้างก็โรมลูบตามแนวสีข้างเพิ่มอุณหภูมิร้อนๆ มากยิ่งขึ้น เอวคอดกิ่วส่ายไหว เธอร่ำๆ จะขาดใจตายกับสัมผัสร้อนแรง ความหวานจับใจทำให้อเล็คซานเดอร์หลงเพริ
