[โอเค! ขอให้เที่ยวให้สนุกนะคะ ถ้ามาเมื่อไหร่ก็อย่าลืมแวะมาหาพี่ด้วยนะ]
[ได้ค่ะพี่ดวง]
[อ้อ! ลืมบอกอีกเรื่องหนึ่ง เรื่องนี้สำคัญมากๆ]
[เรื่องอะไรคะ?] ม่านรดารีบถามอย่างอยากรู้
[หมอธาดามาถามหาน้องม่านค่ะ พี่ก็เลยให้เบอร์โทรไป ไม่ว่ากันนะคะ]
[ค่ะ เอ่อ...ถ้าไงแล้ว ม่านขอตัวไปทานข้าวก่อนนะคะพี่ดวง ไว้ว่างๆ ม่านจะโทรไปหาพี่ดวงค่ะ]
[ได้จ้ะ ทานข้าวให้อร่อยนะคะ]
[ขอบคุณค่ะ] ม่านรดากดวางสายไปอย่างดีใจ หลังทราบว่าผู้ชายที่เธอแอบชอบอยู่ ไปถามหาและตอนนี้เขามีเบอร์โทร. ของเธอแล้ว
แต่ทว่า...หลังจากที่ดีใจได้เพียงครู่ ก็ต้องกลับเข้าสู่โลกแห่งความจริงที่ว่า...เธอไม่ได้บริสุทธิ์แล้ว แถมยังต้องทำงานที่นี่ต่อไปอีกสองเดือน จากที่เคยคิดว่าเขาเป็นคนที่เธอไม่อาจเอื้อม ตอนนี้กลับคิดว่าเธอไม่คู่ควรกับเขาด้วยประการทั้งปวง
“เฮ้อ...ทำไมโชคชะตาถึงชอบเล่นตลกแบบนี้นะ” ม่านรดาถอนหายใจอย่างรู้สึกนอยด์ๆ
