ช่างเป็นแสงแดดที่อบอุ่นนัก ตอนที่ส่องผ่านเข้ามาในห้อง อบอุ่นกว่าที่นางเคยได้รับหลายเท่า
เยี่ยนถิงขยับตัวเชื่องช้า ก่อนจะพบว่าความอบอุ่นอย่างที่นางรู้สึกนั้น มิได้เป็นเพราะแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาแต่ย่างใด หากแต่เป็นเพราะอ้อมแขนแข็งแรงที่กำลังโอบกอดนางอยู่ต่างหาก
และจะเป็นใครไปไม่ได้
ความคิดของนางย้อนกลับไปถึงเมื่อคืน หลังจากที่ถอดชุดเจ้าสาวตัวงามหรูหราออกจากเรือนกายหมดแล้วนั้น นางเลี่ยงไปอาบน้ำที่ถังไม้ใบใหญ่ อาบไป ใจก็ร้อนรน ทำตัวไม่ถูก
แต่เมื่อออกมาแล้วนั้นกลับไม่พบจางซงหยวนที่ในห้อง เยี่ยนถิงคาดเดาไปว่า ท่านแม่ทัพจางคงออกไปกินดื่มกับเหล่าทหาร และเพื่อนพ้องของเขาที่ด้านนอก นางจึงปีนขึ้นเตียงหลังใหญ่ หัวลงนอนแล้วก็หลับไปในทันที
แล้วเหตุใดพอตื่นขึ้นมา จึงได้พบว่าจางซงหยวนนอนโอบกอดนางอยู่เช่นนี้
“ตื่นแล้วหรือ” จางซงหยวนเอ่ยถามเสียงทุ้ม อ่อนโยนยิ่งนัก เยี่ยนถิงนอนตัวแข็งทื่อ อ้อมก
