“เยี่ยนถิงไม่อยากนอนร่วมเตียงกับท่าน”
“มีสิ่งใดอย่างนั้นหรือ”
จางซงหยวนถามด้วยเสียงอ่อนโยน ไม่มีร่องรอยไม่พอใจอีกต่อไป สายตาของเขาส่อแววกังขาก่อนจะเป็นประกายวาววับขึ้นเมื่อนึกอะไรได้
“เยี่ยนถิงมีเลือดไหลออกมาอีก อย่างนั้นใช่หรือไม่”
“ท่านรู้จักเรื่องเช่นนั้นได้อย่างไร”
“เมื่อเช้าพี่เห็นติดนิ้วออกมาเล็กน้อย ตอนที่แตะต้องเยี่ยนถิง”
“ท่าน!” เยี่ยนถิงอายก็อาย โกรธก็โกรธอยู่ไม่น้อยที่จางซงหยวนพูดเรื่องเลือดประจำเดือนของนางออกมาได้แบบง่ายๆ เช่นนี้
ช่วงเวลาร่วมหนึ่งเดือนหลังสมรสกับจางซงหยวน เยี่ยนถิงได้ใกล้ชิดกับเขามากขึ้นเรื่อยๆ
ในทุกวันหากตอนเช้าเขาไม่มีกิจธุระต้องเร่งหารือกับฮ่องเต้และเหล่าขุนนางผู้อื่น นางจะถูกเขาปลุกแล้วยังถูกปั่นป่วนความรัญจวนกาย ให้นางต้องกรีดร้องซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ถึงยามเข้านอนจางซงหยวนก็ไม่ละเว้นที่จะแตะต้องเรือนกายของนาง ทั้งหมดเป็นไปด้วยความอ่อนหวานและแสนเร
