จางซงหยวนแต่ประการใด ที่ฮ่องเต้ทรงเดือดปุดๆ เป็นเพราะไม่พอใจกับความไม่ยอมลดราวาศอกของแม่ทัพโม่ไป๋นั่นเอง
“อยากไปนักก็ไปด้วยกันทั้งหมด จางซงหยวนเจ้านำทัพ ซูโม่ไป๋คอยฟังคำสั่งของจางซงหยวนอีกทอด หากทำอันใดผิดไปจากคำสั่ง จงรับโทษในทันที”
“รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ”
เมื่อเด็ดขาดออกมาแบบนั้นแล้ว ต่างก็ต้องค้อมหัวเพื่อน้อมรับพระบัญชาแล้วจึงได้แยกตัวออกไปจาก ซูโม่ไป๋ที่ถูกกดซ้ำแล้วซ้ำเล่านึกโมโหยิ่งนัก ตนต้องทำเช่นไร ต้องออกหน้าแบบไหนจึงจะทัดทาน แซงหน้าคนอย่างจางซงหยวนได้
ออกจากราชวังมาแล้ว จางซงหยวนค่อยควบม้าตรงไปตามเส้นทาง ขณะผ่านเรือนพักชั่วคราวหลังนั้นที่มีคนปลุกปั่นอารมณ์ของจางซงหยวนได้เป็นอย่างดีที่ด้านใน แม่ทัพใหญ่ผู้ผ่านศึกมาอย่างโชกโชนก็สองจิตสองใจ ใจหนึ่งอยากเข้าไปมองใบหน้าบึ้งตึงขององค์หญิงสามนัก พร้อมแจ้งข่าวว่าเขาจะไม่อยู่หลายวันเพื่อจัดการเรื่องทองคำที่ถูกขโมยไประหว่างทาง แต่อีกใจหน
