ความว่างเปล่าที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าทำให้ยาห์มิลถึงกับพูดไม่ออก ชายหนุ่มไล่สายตาไปตามซอกมุมของห้องนอนที่ใหญ่โอ่อ่าของตัวเองอย่างละเอียด และเมื่อไม่พบคนที่ต้องการ เขาจึงก้าวเท้าเดินไปหยุดที่หน้าห้องน้ำ มือหนาจับลูกบิดก่อนจะกระชากประตูให้เปิดออก หวังว่าจะได้เจอบัวบุษบาในนั้น แต่สิ่งที่เห็นก็ยังไร้วี่แววของเจ้าหล่อน
บัวบุษบาไม่ได้อยู่ในห้องนี้... แล้วหล่อนไปไหนกัน
เมื่อสมองสรุปได้ว่าสาวน้อยคนนั้นได้หนีหายจากเขาไปแล้ว ชายผู้สูงศักดิ์จึงรีบก้าวยาว ๆ เดินออกจากห้องนอน เดินลงไปชั้นล่างของบ้านพักอย่างรวดเร็ว
“ชารีฟ เห็นบัวบุษบาหรือเปล่า” เมื่อเจอชารีฟที่นั่งอยู่ในห้องโถงชั้นล่าง ชายหนุ่มจึงถามขึ้นทันที
องครักษ์หนุ่มรีบลุกขึ้นยืนก่อนจะค้อมศีรษะให้ ขณะตอบคำถามของเจ้าเหนือหัวออกไป
“ราชิดไปส่งนางแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“ว่าไงนะ!”
ยาห์มิลแทบไม่เชื่อหูในสิ่งที่ชารีฟตอบกลับมา กษัตริย์หนุ่มยกมือขึ้นแกว่งในอาก
