แต่แทนที่บุรุษที่กำลังกอดรัดหล่อนด้วยวงแขนกำยำจะสะทกสะท้าน กลับส่งรอยยิ้มสะท้านใจ ที่หล่อนเห็นแล้วก็แทบจะละลายลงไปกองแทบเท้าใหญ่นั้นด้วยความสิเน่หาเกินห้ามใจ
“ร่างกายของคุณต้องการผมอย่าลืมสิ... แม้กระทั่งตอนนี้ เนื้อตัวของคุณก็กำลังร่ำร้องเรียกหาการครอบครองจากผม...” เขาก้มลงกระซิบเสียงพร่าข้างหู มือหนาลูบไล้เนินสะโพกกลมกลึงอย่างถือสิทธิ์
เมื่อเห็นกลีบปากสาวทำท่าจะตอบแย้งออกไป ชายหนุ่มจึงดักคอไว้เสียก่อน “แล้วอย่าปฏิเสธล่ะ ว่าผมโกหก”
“คนหลงตัวเอง...” ต่อว่าเขาออกไปอย่างท้อแท้ใจ ยากนักที่จะปฏิเสธในสิ่งที่ยาห์มิลพูด เพราะมันเป็นความจริงทุกประการ
เพราะเนื้อสาวของหล่อนวาบหวามหวั่นไหวตั้งแต่เห็นเขาก้าวเข้ามาในห้อง และก็ยิ่งสั่นไหวมากขึ้นไปอีกเมื่อถูกเขากอดรัดแนบแน่นแบบนี้
“เมื่อก่อนนะใช่... แต่ตอนนี้ผมกำลังหลงคุณ คนสวย หลงจนไม่อยากจะแยกห่างไปไหน อยากอยู่กับคุณทั้งวันทั้งคืน อยากจะทำแบบนั้
