มือบางระดมทุบบานประตูไม้แกะสลักเบื้องหน้าอย่างแรง ขณะตะโกนก้องด้วยน้ำเสียงแค้นเคือง เขามีสิทธิ์อะไรถึงได้มากักขังหล่อนไว้อย่างนี้
หญิงสาวกัดฟันแน่น จำได้ว่าหลังจากออกมาจากห้องน้ำ หล่อนก็เห็นถาดอาหารวางอยู่บนโต๊ะเตี้ยที่อยู่ข้างผนังห้อง และด้วยความหิว เพราะตั้งแต่เมื่อวานจนถึงบัดนี้ข้าวแม้แต่เม็ดเดียวก็ยังไม่ได้ตกถึงท้อง สาวน้อยจึงจัดการกับอาหารตรงหน้าอย่างรวดเร็ว
และเมื่อท้องอิ่มแล้ว ความคิดความอ่านทุกอย่างก็เริ่มกลับมา สมองเริ่มตะโกนสั่งให้หล่อนรีบพาตัวเองให้ออกไปจากห้องนี้อย่างเร่งด่วน แม้จะรู้สึกใจหายที่อาจจะไม่ได้พบเจอยาห์มิลอีกแล้ว แต่ถึงยังไงหล่อนก็ต้องไป เพราะหากยิ่งอยู่ใกล้กับเขา หัวใจของหล่อนก็จะได้รับอันตราย
เมื่อคิดได้เช่นนั้น หล่อนจึงพาตัวเองมาหยุดที่หน้าประตูห้อง มือบางยื่นไปจับลูกบิดเพื่อที่จะเปิดมันออกไป แต่แม้จะออกแรงแค่ไหน ประตูบานนั้นก็ไม่มีทีท่าว่าจะขยับเขยื้อน ทุกอ
