เคยรู้มาบ้างแล้วล่ะว่าผู้ชายทะเลทรายจะเถื่อน และโหดเหี้ยม ไร้ความปรานี แต่ไม่คิดเลยว่าผู้ชายตรงหน้าจะถึงขั้นเลวได้เพียงนี้ นี่เขากล้าเอาบ้านบัวขาว บ้านที่มีเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ มาขู่หล่อนเลยหรือ
“คนเลว นี่จิตใจของคุณทำด้วยอะไรกัน” มองเขาอย่างโกรธแค้น
ยาห์มิลหัวเราะเสียงเย็น “ผมจะเป็นคนเลวหรือไม่ มันก็ขึ้นอยู่กับคุณนะบัวบุษบา เพราะหากคุณไม่ไปกับผม ที่นี่ก็จะต้องพินาศ แต่หากคุณยอมทำตามใจของ ผมก็จะอุปการะบ้านหลังนี้ไว้เอาไว้ จะให้เงินทุกเดือน”
ดวงตากลมโตวาววับอย่างไม่พอใจ “คิดว่าเงินของคุณซื้อได้ทุกอย่างหรือไง... ฉันไม่ยอม...”
“งั้นก็ตามใจ... และหากที่นี่เป็นอะไรไป คุณก็ต้องโทษตัวเองนะ บัวบุษบา...”
กษัตริย์หนุ่มลากเสียงยาว ขณะหมุนตัวจะเดินจากไป ยาห์มิลอมยิ้ม รู้อยู่เต็มอกว่าถึงยังไงเจ้าหล่อนก็ต้องวิ่งตามมา และมันก็เป็นจริง
“อย่าพึ่งไปนะ... คือ...” มือบางยื้อลำแขนกำยำเอาไว้
ยาห์มิลยืนนิ่ง
