เหมือนดาเนียจะมองเห็นถึงความตั้งใจที่แรงกล้าของโอเดล เธอจึงยกมือขึ้นมาเพื่อชักชวนท่านพี่มาร์โคให้เดินตามนางไป
“พอดีว่าข้ามีสิ่งของที่อยากจะส่งมอบให้พี่ ขอเวลาพี่สักครู่ได้ไหม?”
มาร์โคมองใบหน้าของซีลินก่อนที่เขาจะลุกขึ้นตามดาเนียไป เมื่อเห็นว่าทั้งสองพระองค์เดินออกไปจากสวนแล้ว โอเดลจึงจัดการยกกาน้ำชาขึ้นมาแล้วรินใส่แก้วให้กับท่านหญิงซีลิน
“ข้าชื่อว่าโอเดลค่ะ ครั้งหนึ่งองค์ชายรองและองค์หญิงเคยมีเมตตาแก่ข้าเรื่องการช่วยเหลือข้าออกมาจากบุรุษผู้ร้ายกาจผู้หนึ่ง”
ซีลินรู้ดีว่าเธอในยามนี้เธอมิได้มีอำนาจอะไรจะไปหึงหวงองค์ชายรอง เธอได้แต่ส่งยิ้มให้กับสตรีที่มองดูสดใสราวกับลมในฤดูร้อนอย่างเลดี้โอเดล
“ข้ามิได้ใจแคบเรื่องความสัมพันธ์ขององค์ชายรองหรอกนะคะ”
“ไม่ใช่แบบนั้นเลยค่ะท่านหญิง ข้ากับองค์ชายรองนั้นนับถือกันเป็นสหายเสียมากกว่า อีกอย่างตั้งแต่ที่มีข่าวเรื่องการแต่งงานของท่านและองค์ชายรองออกมา
