“เจ้าเองก็ควรจะเอาใจใส่ท่านหญิงหน่อยสิองค์ชายรอง..”
มาร์โคกรอกตาไปมาราวกับว่าเขากำลังเบื่อหน่ายกับคำบ่นของท่านแม่เต็มทน
“ลูกมิได้รักนาง เรื่องนั้นเหตุใดท่านแม่ไม่ทรงทราบ!”
พระสนมไดราวางแก้วชาบนโต๊ะในทันทีเมื่อลูกชายสุดที่รักของเธอกล่าวเช่นนั้น
“แม่รู้มาร์โค เรื่องนั้นแม่ย่อมรู้ดีเพราะว่าแม่รู้จักลูกชายของแม่ดีมากกว่าใคร แต่เจ้าเองก็ไม่คิดจริงจังกับใครอยู่แล้วนี่!”
มาร์โคเลือกที่จะลุกขึ้นเพราะหากว่าเขายังคงนั่งอยู่เช่นนี้ต่อไปเราสองแม่ลูกจะต้องทะเลาะกันเป็นแน่
“จะไปไหนมาร์โค ชีวิตขององค์ชายรองเช่นเจ้า หากจะนับกันจริงๆ แม้แต่ปลายเล็บของนาง เจ้าก็ไม่สามารถแตะต้องได้ด้วยซ้ำ มันดีมากแค่ไหนแล้วที่เจ้ากับนางได้แต่งงานกันน่ะ!”
มาร์โคที่กำลังก้าวเดินพลันชะงัก เขาหันหน้ามามองสบตาของท่านแม่ ก่อนจะขมวดคิ้วแล้วมองพระสนมไดราด้วยสายตาของความเจ็บปวด
“อย่าบอกนะว่า..ไวน์ขวดนั้นมันคือฝีมือของเสด็จแม่
