ตลอดทั้งวัน พระพายนั่ง ๆ นอน ๆ อยู่บ้าน กระทั่งช่วงเย็นหลังจากทำกับข้าวเสร็จ เธอก็ลงไปหาฟ้าใหม่ที่กำลังอุ้มสายฟ้าเดินเล่นอยู่หลังบ้าน ส่วนพายุ พี่ชายของเธอก็นั่งเช็ดน้ำไก่อยู่ตรงกระท่อม
ร่างเล็กทิ้งตัวนั่งลงบนแคร่ ดวงตามองครอบครัวของพี่ชายและเพื่อนที่ดูมีความสุขไม่น้อย เห็นแล้วพระพายก็อดยิ้มตามไม่ได้และได้แต่คิดในใจเมื่อไหร่เธอจะมีแบบนี้บ้าง พระพายละสายตาจากพายุและฟ้าใหม่ มองไปยังหน้าบ้านหวังว่าวันนี้เพชรจะมาบ้านเธออีก
แต่รอแล้วรอเล่ากระทั่งใกล้มืด อีกคนก็ยังไม่มา จนฟ้าใหม่พาสายฟ้าขึ้นบ้านไปแล้วเหลือเพียงเธอกับพายุ สองคนเท่านั้นที่นั่งอยู่ตรงนี้
ทางด้านพายุ เมื่อเห็นพระพายเอาแต่นั่งมองไปยังหน้าบ้านไม่ยอมไปอาบน้ำอาบท่าสักที ทั้งที่ตอนนี้ก็ใกล้มืดแล้ว จึงถามออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
“คือบ่ไปหาอาบน้ำ” (ทำไมไม่ไปอาบน้ำ) ทางด้านพระพาย เมื่อได้ยินเสียงทุ้มของพี่ชายเอ่ยถามเธอก็หันไปตอบ
“สิ
