ช่วงเช้าวันถัดมา เมื่อได้ยินเสียงพูดคุยดังมาจากในครัวลอดเข้ามาในห้องนอน ดวงตากลมโตจึงค่อย ๆ ลืมขึ้นแล้วมองไปรอบห้อง เมื่อไม่เห็นอีกคน จึงรีบดันตัวลุกขึ้นแล้วเปิดผ้าห่มออกเพื่อสวมใส่กางเกงที่เพชรถอดเมื่อคืนให้เรียบร้อยแต่เมื่อเปิดผ้าห่มออกกลับเห็นว่าอีกคนนั้นใส่กางเกงให้เหมือนเดิมแล้ว
เห็นแบบนั้น ใบหน้าก็ยิ้มออกมาไม่หุบ จากนั้นพระพายก็รีบพับผ้าห่มเก็บมุ้งให้เรียบร้อยแล้วเดินออกไปนอกห้องทันที เมื่อเดินไปยังประตูบ้าน เพชรก็เดินออกมาจากครัวพอดี ทั้งสองจึงสบตากัน เห็นแบบนั้น พระพายก็เขินอายไม่น้อย เมื่อภาพเมื่อคืนฉายขึ้นอีกครั้ง ซึ่งไม่ต่างจากเพชรเลย เขาเองก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันแต่ก็พยายามนิ่งไว้แล้วเอ่ยถามคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าออกไป
“สิกลับเฮือนเลยบ่?” (จะกลับบ้านเลยไหม?) พระพายเลือกที่จะพยักหน้าเป็นคำตอบแทน เพชรจึงหันไปบอกแม่ของเขาที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว
“แม่ ข่อยไปส่งพายอยู่เฮือนก่อนเด
