EP : 4
1927 คำ
“ไม่หรอก พี่ก็กินบ่อยเวลาขี้เกียจ แต่เห็นแพรกินพี่เลยเตือน ไม่อยากให้กิน...เป็นห่วง”
“...” ผมนั่งฟังไอ้เอ็มคุยโทรศัพท์เกือบ 10 นาที จนต้องจ้องหน้ามันเพื่อกดดันให้มันวาง
“โอเค ขอบใจมากนะ พี่ไม่กวนแล้วแพรพักผ่อนเถอะ”
ติ๊ด!
“มึงชอบเขามึงก็คุยกับเขาตรง ๆ สิวะ เอากูไปอ้างเพื่อ”
“...กลัวเขาไม่คุยกับกูต่อว่ะ”
“ไม่เคยคุยเลย?”
“ก็คุยบ้างตามประสารุ่นพี่รุ่นน้องในคณะ”
“แล้วยังไงต่อ มึงจะไปบอกเขาว่ากูชอบเพื่อนเขาเพื่อ?”
“กูก็แค่หาเรื่องคุย เอาน่าเขาจำมึงไม่ได้หรอก เดี๋ยวก็ลืม”
“หึ! โคตรไร้สาระ” ผมส่ายหัวให้ไอ้เอ็ม เพื่อนต่างคณะที่เคยเรียนมัธยมมาด้วยกัน
วันนี้ผมไปหามันที่คณะของมันเพราะมันมีเรื่องจะให้ผมช่วยเกี่ยวกับงาน ผมก็ไปแล้วก็ไปเจอผู้หญิงคนหนึ่ง น่าตาสวยน่ารักดี แต่ไอ้เอ็มมันบอกว่าคนนี้มันแอบชอบมาเป็นปีแล้วผมก็เลยไม่ได้อะไรต่อ
แต่ใครจะไปคิดว่ากลับมาถึงคอนโดของมันแล้วไอ้ห่านี่จะหาเรื่องโทรไปหาคนที่มันชอบด้วยการเอาผมไปอ้างว่าผมชอบเพื่อนของเธอ คิดได้ไงวะโคตรปัญญาอ่อนเลย
“แต่กูชอบน้องเขาจริง ๆ นะเว้ย”
“เออ กูรู้ แล้วกูว่าป่านนี้เขาคงรู้แล้วล่ะว่ามึงชอบเขา” ผมตอบมันไป ไม่ได้ใส่ใจมากเท่าไหร่เพราะกำลังสนใจงานที่มาช่วยมันทำ
“จริงเหรอวะ” มันไม่ได้ถามด้วยความตื่นเต้น แต่เหมือนมันกังวลใจมากกว่า
“มึงชวนคุยแถมแสดงความห่วงใยขนาดนั้นใครจะไม่รู้วะ”
“มึงว่าเขาจะชอบกูไหมไอ้ภูผา”
“ไม่รู้ เลิกถามกูด้วย ไร้สาระว่ะแค่ผู้หญิงคนเดียวชอบก็ไปจีบสิวะ” ผมตอบมันไปเท่านั้นก็สนใจงานในคอมพิวเตอร์ อยากรีบทำแล้วก็รีบกลับเพราะมีนัดต่อ
“แพรไหมไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น ไม่งั้นกูคงไปจีบนานแล้ว”
“ไม่เหมือนยังไง” ว่าจะไม่สนใจแต่ก็อดหมั่นไส้คำพูดของมันไม่ได้
“ไม่รู้ว่ะกูตอบไม่ถูก แต่กูรู้ว่าจีบไม่ง่าย”
“หึ ๆๆ ลองให้กูจีบไหมล่ะ” ผมแกล้งพูดเล่นไปงั้นล่ะ รำคาญพวกชอบเขาแต่ไม่กล้าเข้าไปจีบ ทำตัวเป็นแมลงหวี่แมลงวัน เป็นพี่ชายที่แสนดีอยู่ได้
“สัสผา หยุดความคิดเหี้ย ๆ ของมึงไว้”
“ทำไมวะ กลัวน้องคนนั้นของมึงมาชอบกูเหรอ จีบสิวะ ไม่จีบกูจีบเองนะ”
“เขาไม่มีทางชอบมึงหรอก” แค่พูดเล่นทำไมมันต้องโมโหด้วยวะ ตลกว่ะ ผมไม่ชอบพวกผู้ชายที่แอบชอบผู้หญิงสักคนแล้วแฝงตัวเป็นพี่ชายที่แสนดีอยู่แล้ว กระจอกว่ะ ชอบก็แค่เข้าไปหาถ้าเขาไม่ชอบจะได้เดินออกมาแค่นั้นก็จบ
“ถ้าเขาชอบกูล่ะมึงจะเจ็บไหม?”
“...”
“หึ ๆๆ มึงอยู่แบบนี้สักวันมึงก็ต้องมองดูตอนเขามีแฟน มึงทนได้เหรอทั้งที่ตอนที่มึงมีโอกาสมึงไม่เข้าไปจีบ”
“...ผ้าแพรไม่ชอบกูหรอก” เศร้าทำสั้นตีนอะไรไอ้เหี้ย ดราม่าฉิบหาย
“ไอ้ควาย เป็นกู ๆ ก็ไม่ชอบ” ผมส่ายหน้าด้วยความเอือมอีกครั้ง
“กูเจ้าชู้แค่ไหนเขารู้กันหมดนั่นแหละ”
“ถ้างั้นมึงก็ปล่อยให้น้องคนนั้นของมึงมาเป็นของผู้ชายดี ๆ อย่างกูดีกว่า”
“มึงพูดเหี้ยไรไอ้ภูผา? มึงชอบผ้าแพรเหรอ?” หน้ามันตึงขึ้นมาแต่ผมไม่ตอบอะไรนอกจากกระตุกยิ้มมุมปากแล้วสนใจงานตรงหน้าต่อ
“สัส!” ผมเงียบมันก็สบถขึ้น แต่ผมไมได้สนใจจะพูดอะไรต่อนอกจากทำงานช่วยมัน และแน่นอนว่ามันก็รู้ว่ามันจะพูดมากหรือคะยั้นคะยอเอาอะไรจากคนอย่างผมมากไม่ได้หรอก
-หลายวันต่อมา-
“เขาโทรมายัง”
“หือ? ยังนะ”
“จริงดิ”
“อื้อ” ทิสาพยักหน้ารับรัว ๆ พร้อมกับขยับช้อนในมือเข้าปาก
“ทำไมล่ะ ก็เขาชอบแกนี่”
“ไม่หรอก ฉันว่าเขาไม่ได้ชอบฉัน แต่พี่เอ็มต่างหากที่ชอบแก”
“ฮะ? พูดอะไรของแก”
“จริง ๆ ฉันว่าพี่เอ็มต่างหากที่ชอบแก”
“บ้า~ พี่เอ็มไม่เคยจีบฉันนะเว้ย หรือถ้าชอบฉันแต่ก็ไม่มีเหตุผลอะไรเลยนะที่จะต้องมาบอกว่าเขาชอบแก”
“กันซีนไง ฉันไม่รู้หรอกว่าแกเห็นไหม นี่แสดงว่าแกไม่เห็นใช่ไหมว่าพี่คนนั้นเขามองแกตลอดเวลา”
“ใคร?”
“เนื้อคู่แกไง ตอนที่เจอกันหน้าลิฟท์ เขามองแกไม่วางตาเลยนะตอนที่แกเดินออกจากลิฟท์”
“ฮะ?” งงค่ะ ไม่เห็นจะรู้เลย แต่จะว่าไปวันนั้นฉันเห็นหน้าเขาแล้วก็เขิน ตอนเดินออกมาจากลิฟท์ก็ไม่กล้าสบตาหรือมองเขาด้วยซ้ำ แต่ไม่เห็นทิสาเคยพูดถึงเลยนี่คะ แล้วทำไมอยู่ ๆ วันนี้ถึงพูด
“ฉันนึกว่าแกเห็นซะอีกฉันก็เลยไม่ได้พูดอะไร แต่ที่แน่ ๆ ฉันกับพี่เอ็มเห็นชัวร์เพราะฉันเห็นพี่เอ็มมองเพื่อนเขาจ้องแกตอนที่แกเดินออกจากลิฟท์”
“บ้า~ ไม่ใช่หรอกมั้ง” ทิสาดูมั่นใจมากฉันก็เลยออกอาการเขินนิดหน่อย ฉันไม่เคยรู้สึกเลยนะคะว่าพี่เอ็มชอบฉัน แต่จะว่าไปตั้งแต่วันนั้นพี่เอ็มก็ทักและโทรมาบ่อย ๆ เหมือนกัน
“ฉันว่าพี่เอ็มกันซีน จะกั๊กแกไว้เอง แกเชื่อฉันพี่คนนั้นไม่ได้ชอบฉันหรอก พี่เอ็มร้ายจะตายใคร ๆ ก็รู้”
“แต่พี่เอ็มไม่เคยทำเจ้าชู่ใส่ฉันเลยนะ”
“ผู้ชายเจ้าชู้มันจะบอกไหมว่าตัวเองเจ้าชู้ ไม่เชื่อถ้าวันนี้พี่เอ็มทักหรือโทรหาแก แกถามเลยว่าทำไมเพื่อนเขาไม่โทรหาฉัน ขอเบอร์ไปทำไม ไม่ ๆๆ พูดตรง ๆ เลยดีกว่าว่าแกชอบเพื่อนเขา”
“ฮะ?” ใครจะกล้าไปพูดแบบนั้นกันล่ะ
“จริงนะ บอกพี่เอ็มไปเลยว่าแกชอบพี่ภูผา”
“พี่ภูผา?”
“นี่แกไม่รู้จักชื่อคนที่แกแอบชอบเหรอ?” ทิสาทำหน้าอึ้งส่วนฉันก็แค่ส่ายหน้าตอบเบา ๆ
“ไม่อ่ะ”
“เฮ๊ย! นี่แกชอบเขาแต่ไม่รู้จักชื่อเขาเนี่ยนะ วันแรกไม่รู้ไม่ว่านะแต่นี่ผ่านมาจะเป็นอาทิตย์แล้วนะเว้ยผ้าแพร” ทิสาทั้งทำหน้าอึ้งทั้งทำหน้าเหมือนจะขำฉัน
“ก็...ที่แรกว่าจะสืบหาข้อมูลอยู่ แต่พอรู้ว่าเขาชอบแกฉันก็พยายามไม่สนใจไปเลย” พยายามจะไม่ไปรู้จักเขาแต่ในใจคิดถึงเขาอยู่บ่อย ๆ น่าอายชะมัด
“โอ๊ย~ ฮ่า ๆๆ แกนี่นะ”
“แล้วแกรู้ชื่อเขาได้ไง” ฉันไม่ได้อยากถามเหมือนจับผิด แต่ทำไมทิสาถึงรู้ล่ะในเมื่อทิสาบอกเองว่าเขาไม่ได้โทรหา
“ฉันเหรอ ก็บังเอิญไปเห็นพี่เอ็มแท็กหาเขาเมื่อวานในเฟสบุ๊คพอดีเลยรู้”
“อ่อ” ฉันพยักหน้ารับช้า ๆ บอกตามตรงว่าหัวใจด้านสีเทามันโล่งแปลก ๆ ที่รู้ว่าเขาสองคนไม่ได้คุยกัน
“แล้วจะเอาไงต่อ ทำตามที่ฉันบอกไหม”
“ไม่อ่ะ เผื่อวันนี้เขาอาจจะโทรหาแกก็ได้”
“โอ๊ย~ เชื่อฉันเถอะว่าเขาไม่โทรหรอกเขาไม่ได้ชอบฉัน พี่เอ็มตั้งใจกันซีนแกกับพี่คนนั้น พี่เอ็มนั่นแหละที่ชอบแก แต่บอกไว้ก่อนนะว่าอย่าไปหวั่นไหวเด็ดขาด พี่เอ็มเจ้าชู้จะตายใคร ๆ ก็รู้ สู้ฉันเชียร์ให้แกวิ่งไปจีบเนื้อคู่แกดีกว่า”
“แล้ว...ฉันต้องทำยังไง”
“ถามพี่เอ็มเลยไหมล่ะว่าทำไมพี่คนนั้นเขาไม่โทรหาฉันทั้งที่ขอเบอร์ไปแล้ว แล้วก็บอกไปเลยว่าแกชอบพี่คนนั้น ถ้าเขาไม่สนใจฉันก็ให้พี่เอ็มช่วยเป็นพ่อสื่อให้แกไปเลยไง”
“มัน...ไม่แรดไปเหรอแก”
“ไม่หรอก สมัยนี้เจอกันในผับก็ไปนอนด้วยกันแล้ว แค่บอกความรู้สึกแค่นี้เบสิคมากเพื่อนรัก”
“เอางั้นเหรอ?” ทำไมฉันไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่เลยนะ
“ลองดู เพื่อเนื้อคู่สุดหล่อของแกไง จะได้กันพี่เอ็มออกไปจากแกด้วย ฉันมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์ว่าพี่เอ็มชอบแก จริง ๆ นะแพร”
“...ไม่มั่นใจเลยแก”
“คิดเอา”
“...”
-เวลาต่อมา-
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
ไม่รับเหรอ? ลองโทรอีกรอบก็ได้โทร 2 รอบกำลังดีไม่น่าเกลียด ถ้ารอบนี้ไม่รับค่อยรอพี่เขาทักกลับก็แล้วกัน
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
ติ๊ด!
“ฮัลโหล”
“พี่เอ็มว่างไหมคะ”
“คือ... / แต่แพรโทรมาแป๊บเดียวพี่ แพรแค่มีเรื่องจะถามไม่กี่คำขอรบกวนหน่อยนะคะ”
“เอ่อ... / เพื่อนพี่ไม่เห็นโทรหาทิสาเลย ตกลงขอเบอร์ไปทำไมคะ เขาชอบทิสารึเปล่า” ถามเลยค่ะ ยังไงก็ต้องถามถ้างั้นก็ถามตรง ๆ ไปเลย
“ไม่ได้ชอบ”
“อ้าว? แล้วขอเบอร์ไปทำไม” ไม่ชอบเหรอ? แล้วขอเบอร์ไปทำไม แต่...แต่ที่มากกว่านั้นคือทำไมใจฉันต้องเต้นแรงกระดี้กระด้าขนาดนี้ด้วย >////////////<
“ชอบใครนะ?”
“แพรชอบเพื่อนพี่เอ็มค่ะ แพรชอบพี่ภูผา แพรชอบเขาตั้งแต่เห็นครั้งแรกแล้วอ่ะ” กรี๊ด~ ฉันบอกไปแล้ว บอกเสร็จถึงเพิ่งนึกคำพูดคำหนึ่งของทิสาได้ ที่บอกว่าพี่เอ็มชอบฉัน ถึงจะไม่มั่นใจว่าใช่เรื่องจริงรึเปล่าแต่สมมุติว่าพี่เอ็มชอบฉันจริง ๆ คำพูดของฉํนจะร้ายจิตใจพี่เอ็มรึเปล่านะ
“...” นั่งไง พี่เอ็มเงียบไปเลยค่ะ อย่าบอกนะว่าพี่เอ็มชอบฉันจริง ๆ แล้วฉันก็ได้พูดจาทำร้ายจิตใจพี่เขาไปเรียบร้อยแล้ว
“เอ่อ พี่เอ็มคะคือ...”
“น้อง...ชอบพี่เหรอ?”
“...ฮะ?”
- ผู้เขียน
