หมับ!
“จะทำอะไร ปล่อย!”
“ไอ้ผา! มึงจะทำอะไรแพร ปล่อยแพรเดี๋ยวนี้!”
“หึ! กูบอกแล้วว่าอย่ามาเหยียบที่ของกู ทั้งที่กูเตือนแล้วยังเสือกมากันเอง...มาแล้วก็ไม่ต้องออกไป!”
“ปะปล่อยนะ พี่เอ็ม! พี่เอ็มช่วยแพรด้วยค่ะ”
“หุบปาก! ไม่มีใครช่วยเธอได้ทั้งนั้น!” เรียกให้มันช่วยเหรอ? เรียกหามันต่อหน้ากูเหรอ!
“ไอ้ผา! มึงปล่อยแพรเดี๋ยวนี้!”
“ปล่อยเหรอ? กูปล่อยนานแล้ว มึงนั่นแหละพากันมาหากูเอง! ถ้าไอ้เอ็มเข้าไปได้กูจะยิงหัวพวกมึงทิ้งทีละคน!” ผมหันไปบอกลูกน้องที่ยืนดูอยู่ไม่ไกลก่อนจะลากผู้หญิงคนนี้ไปอีกทางของบ้าน
“ปล่อย!” มาถึงบันไดเธอก็ตะโกนคำเดิมซ้ำ ๆ ไม่หยุด แถมยังจับราวบันไดเอาไว้เพื่อฝืนแรงผม
“...ปล่อยมือ” ผมหันไปมองเธอพร้อมกับการหยุดกระชากแล้วก็บอกเธอดี ๆ
“ไม่! คุณนั่นแหละปล่อยฉัน! ปล่อย! กรี๊ด! ปล่อย!”
“ดิ้นสิ ดิ้นเลย ดิ้นแรง ๆ เอาให้ตกบันไดคอหักตายห่ากันไปเลย!” ผมตะคอกใส่เธอที่โดนผมอุ้มพาดบ่า
