“นี่ปากเหรอคะ?”
“หึ ๆๆ ไม่ต้องห่วงหรอกฉันไม่พูดต่อแน่นอน มันอยากกินต่อจากฉันมากก็ให้มันกินไป...นั่งมองมันกินของเหลือจากฉันแล้วก็ผู้ชายหลาย ๆ คนก็สะใจดีเหมือนกันว่ะ”
เพี้ยะ!
ไม่อยากตบหน้าให้เสียมือเลยค่ะ รู้สึกว่าการตบหน้าเขามันเป็นเรื่องโคตรปัญญาอ่อนเลย แต่ทำอย่างอื่นไม่ได้ไงคะเลยต้องตบ ถ้ามีปืนอยู่ในมือสาบานว่าฉันจะไม่ลังเลสักนิดในการยิงแสกหน้าผู้ชายคนนี้!
พูดบ้าอะไร แต่ละคำที่เขาพ่นออกมาฉันไม่เคยเป็นเลยสักนิดเดียว
“เป็นไรวะ อยากโดนตบจูบเหรอ?” เขาหันกลับมามองฉัน เอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มแล้วก็ถามออกมา น้ำเสียงโคตรแย่เลย
“ให้จูบกับคนอย่างคุณจูบกับหมาขี้เรื้อนยังรู้สึกดีกว่า”
“เหมือนกัน จูบกับผู้หญิงอย่างเธอให้จูบกับหมาขี้เรื้อนตัวผู้ฉันยังทำใจจูบง่ายกว่า”
“...” ไอ้เลว! อยากจะด่าออกไปตรง ๆ แต่ฉันไม่อยากถ่อยเลยแค่มองหน้าเขาด้วยความโกรธ
“ไง? มองขนาดนี้เป็นไร อยากตบฉันอีกรอบเหรอ”
“ฉันไม่
