เพราะอย่างนี้ จึงสามารถคว้ากางเกงนอนมาสวมปกปิดร่างกายเปลือยของตัวเองได้เพียงชิ้นเดียว ก่อนเดินไปเปิดประตู
แล้วใครเล่าจะคาดคิด ร่างกลึงเกลาราวสลักเสลาด้วยงาช้าง ในชุดนอนชวนวาบหวิว จะมาปรากฏตัวตรงหน้า
เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูน และค่อนมีอารมณ์ร้อนรักที่ไวต่อภาพยั่วยวนเสียด้วยซ้ำ มีหรือจะอดใจไหว
ยิ่งในใจเขามีปณิธานแน่วแน่ว่าจะหาทางทำให้นางหงส์นามทิราภาปีกหักร่อนลงมาสู่อ้อมกอดสักครั้ง เพื่อสอนบทเรียนรักให้เป็นทุนอยู่แล้ว ขืนไม่ฉวยโอกาสนี้เมื่อไหร่จะสบโอกาสเหมาะๆ อีกก็ไม่รู้
ทิราภาเริ่มดิ้นรนอีกครั้ง เมื่อรับรู้ว่าแผ่นหลังแตะลงกับที่นอน
“ไม่นะ...อย่า...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ”
ขนาดว่าตกเป็นรอง ความเป็นทิราภาก็ยังทำให้เผลอออกคำสั่ง แต่เสียงสั่งที่เคยเฉียบขาดนั้นกลับสั่นสะท้านชอบกล
“เฉยๆ เถอะน่าคนสวย”
“ไอ้บ้า...”
มือไม้เริ่มแผลงฤทธิ์ทุบตีไปทั่วร่างกายหนาแกร่ง แต่แค่นั้นไม่มีเสียล่ะที่จะทำให้ภานนท
