“ฉันไม่ได้กล่าวหานาย ก็นายมันลามกจริง โอ๊ย! ปล่อยฉัน นี่จะลากฉันไปไหน?”
ถ้าไม่กำลังเดือดดาลทิราภาคงก่นด่าตัวเองว่าช่างถามอะไรโง่ๆ ก็เห็นอยู่ว่าถูกคนลามกยกเธอตัวลอยกลับเข้าห้องเขาก่อนใช้เท้าเขี่ยประตูปิด
“ไอ้บ้า! ไอ้คนลามก บอกให้ปล่อยฉันหูแตกไม่ได้ยินหรือไง?”
“ถ้าหูแตกก็คงไม่ได้ยิน แต่นี่หูผมปกติดีจึงได้ยินเต็มสองรู”
“ได้ยินก็ปล่อยสิ จะบังอาจมากไปแล้วนะ คอยดูเถอะฉันจะฟ้องคุณพ่อให้ไล่นายออก”
“เอาเป็นว่าผมรอเวลานั้นละกัน แต่ก่อนถึงตอนนั้น...”
“นะ...นายจะทำอะไรฉัน?”
ความโกรธชักจะเปลี่ยนเป็นกลัวขึ้นมาบ้างแล้ว เมื่อถูกดันตัวเข้าติดบานประตูที่เพิ่งปิดลง ปิดทางดิ้นรนหนีอย่างสิ้นเชิง
“ทำให้ทิมีความสุข”
“คุณทิ” เน้นเสียงอย่างคนถือตัว “อย่าได้บังอาจมาเรียกฉันทิเฉยๆ” หน้างามเชิดขึ้นประกอบคำ
ภานนท์หัวเราะ สายตาเขาจุดประกายอ่อนโยนแวบหนึ่ง เมื่อพูดเสียงล้อเลียนที่ฟังหยาบคายในความรู้สึกของ
