"ไม่..ไม่ใช่แบบนั้น ครามแค่ไม่อยากให้เมย์เป็นห่วงก็เลยอยากจะบอกตอนที่ถึงสวิตช์แล้ว" ความจริงคือลืมไม่ได้จดจำ..แต่เขาก็พูดไหลลื่นได้ตลอด
"ไม่ใช่เพราะครามลืมบอกหรอกเหรอ หลายเดือนก่อนครามก็ลืมนัดเรา ถ้าเมย์ไม่มาวันนี้เราคงไม่ได้เจอกันอีกนาน" เธอน้อยใจที่เขางานยุ่งตลอดจนไม่มีเวลาให้เธอ ทั้งที่เคยรับปากว่าจะหยุดงานแต่เขาก็ไม่ได้หยุดแต่เธอเข้าใจเพราะเป็นแพทย์เหมือนกัน
"ไม่ใช่ๆ ..คือช่วงหลายเดือนมานี้ครามงานยุ่งมากจริงๆ ไม่มีเวลาได้ทำอย่างอื่นเลย" เขาไม่อยากว่างจึงเลือกทำงานเพื่อให้ลืมและเขาก็ลืมทุกอย่างแม้กระทั่งนัดที่เคยคุยกันเอาไว้
"อ้อ..เราเข้าใจ แต่อย่าทำงานหนักจนลืมดูแลตัวเองนะ ไปอยู่ที่โน่นก็หาอะไรอร่อยๆ กินด้วยละ เมย์เป็นห่วง" เธอเป็นห่วงเขาที่สุดตั้งแต่สมัยเรียนด้วยกัน ครามเป็นคนจริงจังจนบางครั้งก็ลืมกินข้าว
"ครับ..หมอเมย์" ใบหน้าหล่อยิ้มขอบคุณ เขาโชคดีที่มีเพื่อนดีๆ หลายคนเป็นมิตรภา
