17+ MARRIED :: CHAPTER 1 [30%]
1933 คำ
-MEEN TALK-
“คุณมีน ป้าขอโทษแทนคุณบอลด้วยนะคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูโอเค”
“คุณบอลไม่เคยเอานิสัยแบบนี้มาใช้เลยนะเนี่ย เพราะอะไรกัน?”
“เพราะหนูไงคะ” ฉันสบตากับป้านิ่มที่ดีกับฉันเหลือเกินตั้งแต่เหยียบย่างเข้ามาในบ้านหลังนี้ ในฐานะ ‘ว่าที่คู่หมั้น’ ซึ่งมันคือ ‘หน้าที่’ ที่ฉันจะต้องทำเพราะมันเป็นคำสั่งของคุณแม่พี่บอล
ใช่ ฉันเข้ามาในฐานะคู่หมั้นของพี่บอลเป็นเพราะมันมีเหตุผลที่มากกว่านั้นไง พ่อกับแม่ของฉันถูกพ่อกับแม่พี่บอลช่วยเหลือเรื่องธุรกิจด้วยเงินจำนวนไม่น้อย หากแต่พ่อกับแม่ของฉันก็ยังไม่มีเงินมากพอจะนำมาใช้คืนพ่อกับแม่พี่บอล ทำให้ฉันต้องตกลงทำเรื่องที่ฝืนใจอย่างเช่นการมาเป็นว่าที่คู่หมั้นของคนที่ตัวเองไม่เคยรู้จัก หรือแม้แต่จะเห็นหน้า
แต่พอได้เห็นเขาแล้ว ฉันเองก็แอบตกใจนิดหน่อย เขาดูดีและหล่อมากๆ หล่อมากกว่าผู้ชายที่ฉันเคยพบเจอตอนอยู่เมืองนอก แต่ก็นั่นล่ะ หน้ากับนิสัยช่างต่างกันเหลือเกิน แม่ของพี่บอลบอกเพียงอย่างเดียวว่าพี่บอลเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างจะไม่สนใจอะไรในชีวิตนอกจากผู้หญิง พ่อกับแม่ของเขาเครียดและกลัวว่าพี่บอลจะไปคว้าผู้หญิงที่นอนชั่วครั้งชั่วคราวมาเป็นเมีย ดังนั้นเลยขอให้ฉันมาช่วยดูแลเขาและทำให้เขาหยุดเคี้ยวผู้หญิงพวกนั้น
แต่... มันช่างยากเหลือเกินสำหรับหน้าที่นี้ ฉันต้องแบกรับความไว้ใจของพ่อแม่พี่บอล และพ่อแม่ของฉันที่ยังหาเงินมาคืนพ่อแม่พี่บอลไม่ได้ มันอาจจะเป็นเรื่องที่น่าขำว่าทำไมฉันถึงได้ตกลงมาทำหน้าที่นี้ ซึ่งมันก็เสี่ยงมากสำหรับฉันที่เพิ่งจะอายุแค่สิบเจ็ด ไหนจะต้องหยุดเรียนไฮสกูลมาเพื่อดูแลเขา
คำว่า ‘หน้าที่’ คำเดียวที่ฉันจะต้องแบกรับความหวังของพ่อและแม่ ฉันตัดสินใจที่จะทำหน้าที่นี้โดยที่พ่อกับแม่ก็ขัดขวาง หากแต่ว่าเรามีสัญญากันตรงที่ว่า ถ้าหากพ่อกับแม่พี่บอลกลับมา ฉันจะต้องไป... ไม่ว่าจะทำสำเร็จหรือไม่ ฉันก็ต้องไปจากเขาอยู่ดี ต่อให้เขาไม่ไล่ฉันเหมือนหมูเหมือนหมา
ก็ไม่รู้ว่านานแค่ไหนกว่าพ่อกับแม่พี่บอลจะกลับมา แต่ตอนนี้ฉันควรทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เพราะแม่ของพี่บอลไว้ใจและเชื่อใจว่าฉันจะสามารถทำให้พี่บอลเปลี่ยนได้ ตัวฉันเองยังไม่มั่นใจเลย แล้วแม่พี่บอลเอาอะไรมามั่นใจว่าฉันจะทำมันสำเร็จล่ะ
“คุณมีนไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวทางนี้ป้าจัดการเอง”
“ขอบคุณนะคะป้านิ่ม” ฉันยกมือไหว้ป้านิ่มก่อนจะเดินมาถึงห้อง หันไปมองประตูห้องของเขา อยากจะบอกว่าห้องของเราสองคนติดกัน และมันทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงกับเสียงเมื่อคืนมาก ฉันอยู่เมืองนอกมาทำไมจะไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องเซ็กส์ล่ะ ฉันรู้สิ แต่เลือกที่จะไม่สนใจคนข้างห้องและเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า หากแต่ว่าประตูหน้าห้องเปิดขึ้นโดยร่างสูง
“พะ พี่บอล!”
“หึ” สายตาของเขายามมองฉันที่ถอดเสื้อออกจนเหลือแต่ชุดชั้นในปกปิด จำต้องสอดสายตาหาผ้าขนหนู แต่ทว่าร่างสูงกลับสาวเท้าเข้ามาใกล้จนฉันถอยหลังหนีล้มลงกับเตียงนอน หากแต่พี่บอลกลับไม่ได้ทำเพียงแค่สาวเท้าเข้ามาหาฉัน เขาผลักฉันนอนลงกับเตียงและดึงมือของฉันออกทั้งสองข้างไปตรึงไว้เหนือหัว พร้อมสายตาที่เจ้าเล่ห์กวาดมองมายังทรวงอก
“ใช่ย่อยนะ ฉันคิดว่าเธอนมยังไม่ตั้งเต้าด้วยซ้ำ แต่ที่ไหนได้...”
“พี่บอลปล่อยหนูนะ”
“คืนนี้ ฉันจะจัดงานปาร์ตี้ที่บ้าน” เขาบอกฉันหากแต่สายตากลับจ้องทรวงอกจนฉันดิ้นไปมา แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้เลยสักนิด รู้สึกหน้าร้อนผ่าวไปหมด มันคงจะเป็นเพราะว่าฉันโกรธเขาแน่ๆ ถึงแม้จะอายสายตาของเขาด้วยก็ตามที
“บอกหนูทำไมคะ?”
“ก็บอกไว้ ให้เตรียมตัว เตรียมใจไง” ฉันไม่เข้าใจกับคำพูดของเขา กระทั่งพี่บอลผละตัวออกไปฉันรีบม้วนตัวเองกับผ้าห่มผืนใหญ่ มองร่างสูงที่เท้าเอวมองอยู่แบบนั้น
“พี่จะจัดงานปาร์ตี้มันก็สิทธิ์ของพี่ จะให้หนูเตรียมตัวทำไมคะ ในเมื่อยังไงหนูก็ไม่เข้าไปยุ่งอยู่แล้ว”
“คอยดูสิ” รอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ของเขา ทำให้ฉันหวั่นๆ มากเลยทีเดียว หากแต่ว่าฉันเองก็ไม่เคยกลัวอยู่แล้ว นิสัยของฉันเป็นยังไงน้อยคนนักที่จะรู้ ฉันไม่ยอมใคร ต่อให้ตัวเองสู้ไม่ได้ ฉันก็จะสู้จนกว่าตัวเองจะเหนื่อย แต่ถ้ายังไม่เหนื่อยก็จะสู้กันต่อไป ท่องไว้มีน หน้าที่ๆ รอจนกว่าแม่ของเขาจะกลับมา ทุกอย่างก็จะจบเอง ถึงตอนนั้นพ่อกับแม่ของเราก็จะหาเงินมาคืนพ่อแม่เขาจนหมด เรื่องนี้พ่อแม่พี่บอลไม่บอกให้เขารู้ ซึ่งนั่นคือเรื่องดีตรงที่ว่าเขาจะได้ไม่เอาเรื่องตรงนี้มาด่าทอฉันเสียๆ หายๆ แค่นี้ก็เกินพอแล้ว
นี่แค่เพิ่งเริ่มเองนะ...
“ฉันจะบีบเธอจนกว่าเธอจะทนไม่ได้ แล้วไปจากฉันสักที!”
ใครว่าฉันไม่อยากไปจากเขาล่ะ ไม่ต้องมาไล่หรอก ถึงเวลาฉันไปเอง...
“เงียบทำไม ฉันว่าที่เธอไม่ยอมไปจากฉันเนี่ย คงเพราะอยากจะเป็นเมียฉันจริงๆ สินะ”
“หลงตัวเองหรือเปล่าคะ? หนูบอกไปแล้วว่ามาที่นี่เพราะทำตามหน้าที่”
“หน้าที่ของเมียไง ว่าที่คู่หมั้นก็คือเมียในอนาคต ฉันรู้สิว่าแม่ของฉันต้องการอะไรถึงได้ส่งเธอมา” เขาเดินมาจิ้มนิ้วลงศีรษะของฉันอีกครั้ง ทั้งที่ก่อนหน้านี้จิ้มหน้าผากฉันไปแล้วทีหนึ่ง แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรเท่ากับจับจ้องมองเขาอย่างเหลืออด
“ทนไม่ได้เหรอ ไปสิ!”
“หนูไม่ไป”
“หน้าด้านฉิบหาย เหอะ เอาจริงดิไม่เคยเจอใครหน้าด้านเท่าเธอมาก่อนเลยนะ” ฉันไม่สบตากับเขา แต่เขาก็บังคับฉันด้วยการช้อนปลายคางขึ้นและโน้มใบหน้าลงมาใกล้จนหัวใจของฉันเต้นแรงขึ้น ที่เต้นคือกลัวว่าเขาจะทำอะไรมากกว่ายื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ น่ะสิ
“ถามจริงนะ อยู่เมืองนอกไม่มีฝรั่งมาเอาหรือไง?”
“พี่บอล”
“หรือลองของนอกแล้วเบื่อ เลยจะมาลองของถิ่นกำเนิดบ้าง หืม” เขาทำหน้ายียวนกวนส้นเท้าได้มากทีเดียว ฉันกั้นอารมณ์ของตัวเอง กำหมัดแน่นก่อนจะลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับเขาถึงแม้จะตัวเตี้ยกว่าเขาก็ตามที
“ทำไมพี่พูดจาไร้มารยาทแบบนี้ล่ะคะ หรือเพราะสันดานเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เกิดแล้ว”
“เธอ!”
“หนูเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณป้าถึงให้หนูมาเป็นว่าที่คู่หมั้นของพี่ เพราะนิสัยพี่เป็นแบบนี้เอง คุณป้าคงจะกังวลว่าสักวันลูกชายของตัวเองจะไม่มีใครเอา เพราะสันดานเลวขนาดนี้ ชอบดูถูกผู้หญิง”
หมับ
“อ๊ะ!”
“ปากดีจังนะมีน เธอเองก็ไม่ได้ต่างจากฉันนักหรอกนะ เด็กแรด!” เขาผลักฉันลงนอนบนเตียงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ทำให้ฉันเบิกตากว้างด้วยความกลัวเมื่อพี่บอลคร่อมฉันไว้และตรึงมือทั้งสองข้างไว้เหนือหัว ก้มใบหน้าลงมาใกล้จนฉันเบือนหน้าหนี หากแต่เขากลับเปลี่ยนเป็นล็อกข้อมือทั้งสองข้างฉันไว้เพียงมือเดียว ส่วนอีกมือก็ยึดปลายคางฉันไว้ให้กลับมามองเขา
“เจ็บ”
“อย่าได้ริปากดีกับฉัน เพราะเธอจะโดนแบบนี้!”
“พี่ บอล... อื้อ!”
ริมฝีปากร้อนผ่าวกดจูบลงมาจนฉันตกใจ เบิกตากว้างเมื่อจูบแรกถูกผู้ชายตรงหน้าแย่งชิงไปแล้วเรียบร้อย ฉันพยายามดิ้นให้หลุดจากริมฝีปากของเขา หากแต่ว่าพี่บอลกลับกดจูบลงมาลึกเรื่อยๆ จนสามารถเปิดปากฉัน ใช่ รสจูบของเขามันมีแต่ความโมโหและร้อนแรง ทำให้ฉันรู้สึกถึงคาวเลือดเมื่อลิ้นร้อนตวัดเข้ามาในโพรงปาก ฉันพยายามผลักดันลิ้นของให้ออกจากริมฝีปากเพราะรู้สึกหายใจไม่ออก แถมยังรู้สึกขมลิ้นเมื่อสัมผัสได้ถึงบุหรี่ที่ฉันไม่ชอบกลิ่นของมันอย่างแรง พี่บอลถอนจูบออกก่อนจะแสยะยิ้มเมื่อฉันหอบหายใจหนัก
“อย่าคิดปากดีกับฉัน ไม่งั้นจะไม่จบแค่นี้”
“...”
“แต่แม่นี่ก็ดีนะ ส่งหมากฝรั่งมาให้ลูกชายเคี้ยวยันที่แบบนี้ หึ” เขาผละตัวออกไปและยืนมองฉันที่ยกมือเช็ดปากเห็นถึงรอยเลือดนิดหน่อยตรงฝ่ามือ ประตูห้องถูกปิดลงอย่างแรง จนฉันหลับตาลงพ่นลมหายใจออกมา
“บ้าจริง! สีหน้าแบบนั้นต้องมีแผนอะไรแน่ๆ”
เย็นมาถึงบ้านหลังใหญ่ก็ถูกจัดขึ้นด้วยฝีมือของคนที่พี่บอลจ้างมา แน่นอนว่าถูกเนรมิตเป็นปาร์ตี้ขนาดใหญ่และมีพวกพ้องของเขาต่างเดินทางกันมาเยอะมาก ฉันยืนมองรถหรูหลายคันจอดอยู่บริเวณหน้าบ้าน เนื่องจากฉันเลือกที่จะเก็บตัวอยู่บนห้องมากกว่าออกไปสังสรรค์ด้วย เหตุเพราะคำขู่ของพี่บอลที่ทำให้ฉันหวั่นใจที่จะก้าวออกจากประตูห้อง สำคัญเลยคือฉันล็อคห้องแล้วเรียบร้อย จะไม่ให้เหมือนเมื่อตอนเช้าเด็ดขาดที่เขาเข้าห้องมาโดยพลการ
ปังๆ
เฮือก!
ฉันตกใจสุดขีดเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมกับลูกบิดที่พยายามบิดเท่าไหร่ก็ไม่ออก ฉันใจเต้นรัวขึ้นเพราะรู้เลยว่าคนด้านนอกเป็นใคร ถ้าไม่ใช่...
“เปิดประตู!”
“พี่บอลต้องการอะไรคะ?” ในเมื่อเขาไม่ยอมไป ฉันจำต้องถามเพราะอย่างน้อยก็ลดความโกรธของเขาได้ลงถ้าเกิดเงียบหายไปโดยไม่ฟังคำถามของเขา
“เปิดประตู” เขาเน้นย้ำด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว
“แต่หนูจะนอนแล้วค่ะ หนู...”
“คิดว่าจะหนีฉันได้เหรอมีน อย่าลืมนะว่าที่นี่คือบ้านของฉัน” เขาพูดจบก็เงียบไป จนฉันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกเพราะคิดว่าเขาคงจะล้มเลิกความตั้งใจ หากแต่ว่าลูกบิดกลับหมุนไปมาพร้อมกับประตูซึ่งเปิดกว้างขึ้นพร้อมกับร่างสูงที่แสยะยิ้มมุมปาก ชูกุญแจสำรองห้องให้ดูอย่างผู้ชนะ ใช่ เขาชนะจริงๆ นั่นล่ะ
“ที่นี่คือบ้านของฉัน ทุกตารางนิ้ว ทุกห้อง ฉันเข้าออกได้ทุกที่!”
“พี่บอล หนูจะพักผ่อน”
“ใครให้เธอพักผ่อน ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่างานปาร์ตี้ ฉันให้เธอเตรียมตัวเตรียมใจ”
- ผู้เขียน
