“เจียงอ่าว ในสายตาของเจ้า เจ้าคิดว่าท่านแม่ทัพรั่วผู้นี้เป็นเช่นไร”
“ทั้งดุและน่าเกรงขามเจ้าค่ะ”
“แค่นั้นหรือ”
“ข้าว่าท่านแม่ทัพเป็นคนที่สง่าผ่าเผย ทำอะไรจริงจัง ถึงแม้เขาจะเคร่งขรึมอยู่สักหน่อย แต่ก็มีเมตตากับผู้อื่นนะเจ้าคะ” เจียงอ่าวตอบ
เพราะที่เอ่ยมา ก็เห็นว่าเขามีเมตตาปรานีต่อราษฎร ซึ่งเป็นเรื่องที่จะต้องชื่นชม
‘เชอะ มีเมตตาอย่างนั้นเหรอ เวลากระทำเยี่ยงนั้นกับข้า ไม่เห็นจะมีเมตตาเลยแม้แต่น้อย’ ฟู่หลินหลินคิดเคืองอยู่ร่ำไป
“แล้วในสายตาของนายหญิงล่ะเจ้าคะ ท่านนั้นดูไม่กริ่งเกรงท่านแม่ทัพเลยสักนิด” คราวนี้เป็นเจียงอ่าวถามบ้าง
เมื่อฟู่หลินหลินได้ยินคำถามแล้ว คิ้วทั้งสองข้างของฟู่หลินหลินก็ขมวดมุ่นในทันทีอย่างไม่พอใจ
“ข้าคิดว่า เขาทั้งเย็นชาและยังบ้าอำนาจ โหดร้ายป่าเถื่อนที่สุด คนสมัยนี้เขาไม่ได้มีจิตใจที่คิดดี ๆ กับใครต่อใครบ้างหรือ แม้แต่คนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาน่ะ ใจดำ ใจร้
