ไพรสวาท

6

การเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เพื่อนรักทำให้นิสาได้เห็นร่องรอยบนเรือนร่างของหวานแก้ว มันทำให้เธอนั้นตกใจเป็นอันมาก

“อย่าทำฉันเลย อย่าทำฉันเลย ฉันกลัวแล้ว คนเลว คนสารเลว” หวานแก้วละเมอออกมา ทำให้นิสาต้องกอดปลอบเพื่อนเอาไว้อย่างห่วงใย เธอไม่รู้ว่าใครทำกับเพื่อนเช่นนี้ หากเพื่อนฟื้นขึ้นมาคงต้องถามให้รู้เรื่อง

“แก้วเป็นยังไงบ้างสา” จอมไพรเอ่ยถามภรรยาสาว

“อาการไม่ค่อยดีเลยค่ะ สาขออยู่เฝ้าไข้แก้วก่อนนะคะพี่จอม” นิสาเอ่ยขอสามี เธออยากอยู่ดูแลเพื่อนรักจนกว่าหายเป็นปกติดี ด้วยว่าคู่หมั้นคู่หมายของหวานแก้วคือราชันนั้นเขาไม่ได้อยู่ในหมู่บ้านแต่เดินทางเข้าเมืองเพื่อเอาสินค้าไปส่งขายกับหนุ่ม ๆ คนอื่นของหมู่บ้าน

“ใครทำแก้ว บอกสามาซิ” นิสาเอยถามหวานแก้วในฐานะที่เป็นเพื่อนกัน ในขณะที่หวานแก้วปิดปากเงียบไม่ยอมบอกว่าใครรังแกเธอ หลังจากที่เธอหายป่วยไข้แล้ว

“แก้วไม่อยากพูดอัปยศนี้อีก” หวานแก้วร้องไห้ เอามือปิดปากส่ายหน้าไปมาอย่างอัดอั้นตันใจ

“โธ่... แก้ว” นิสาอยากจะคาดคั้นให้รู้คำตอบเธอจะได้บอกจอมไพรให้ไปจัดการไอ้คนสารเลวนั้นซะ แต่เมื่อเพื่อนไม่อยากให้พูด เธอจึงไม่อยากคาดคั้น กลัวเพื่อนจะเสียใจไปมากกว่านี้จนทำร้ายตัวเอง

“แก้วไม่อยากพูดถึงอีก” หวานแก้วพูดอย่างเสียใจ

“ไม่พูดก็ไม่พูดจ้ะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น สาก็จะอยู่เป็นเพื่อนแก้วนะ” นิสากอดรัดร่างของเพื่อนรักเอาไว้ ทำให้หวานแก้วถอนสะอื้นเบาๆ อย่างน้อยเธอก็ยังมีเพื่อนรักอย่างนิสา

“แก้วขอร้องสาว่าอย่าพูดเรื่องนี้อีก แก้วทำใจไม่ได้” ถึงเธอจะป่าวประกาศให้ใครได้รับรู้กันทั้งหมู่บ้าน ก็มีแต่เธอเท่านั้นที่จะเสียหายโดนนินทา ที่สำคัญก็คือไม่มีใครทำอะไรเสือสิงห์ได้ เพราะมีบางส่วนที่ชื่นชมเสือสิงห์ด้วยว่าเขาเคยช่วยเหลือชาวบ้านแถบนี้เอาไว้หลานคนเหมือนกัน

“ได้จ้ะ ไม่พูดก็ไม่พูด สาขอโทษนะแก้ว ไม่อยากพูดถึงสาก็ยังจะคาดคั้นแก้วอีก สานี่แย่จริงๆ เลย” นิสาดึงร่างของเพื่อนรักมากอดและโยกไปมาเบาๆ คล้ายจะปลอบประโลม

“แก้วไม่ได้ตำหนิสาหรอกจ้ะ แก้วแค่เสียใจเท่านั้นเอง”

“ไม่ต้องกลัวนะ สาจะปกป้องแก้วเอง จะไม่ให้ใครมาทำอะไรแก้วอีก สาจะบอกพี่จอมให้คนในหมู่บ้านวางเวรยามอย่างแน่นหนา พวกคนไม่ดีจะได้ไม่เข้ามาทำอะไรเราอีก” นิสาตบไหล่เพื่อนรักเบาๆ

“สาพูดเหมือนรู้ว่าใครมาทำอะไรแก้ว” หวานแก้วเอ่ยถามอย่างสงสัย

“สาไม่รู้หรอกจ้ะ แต่สาคิดว่าคนในหมู่บ้านของเราต้องไม่มีใครทำอะไรไม่ดีกับแก้วอย่างแน่นอน ยกเว้นคนนอก สาขอโทษแก้วจริง ๆ ที่ทำให้แก้วต้องเดือดร้อนแบบนี้” นิสาคิดว่าอาจจะเป็นฝีมือของเสือสิงห์ก็เป็นได้ เธอได้แต่ขอโทษเพื่อนอยู่ในใจและนึกขอบใจเพื่อนรักที่ช่วยเหลือเธอเอาไว้ในวันนั้น ถ้าไม่ได้หวานแก้วเธอเองก็ยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นเช่นไร

ประโยคของนิสาทำให้หวานแก้วปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น ก่อนที่เสียงตะโกนของคนที่คนที่คุ้นเคย จะดังอยู่หน้ากระท่อมน้อยของเธอ

ในวันนั้นมีงานเลี้ยงในหมู่บ้านเวรยามจึงไม่ได้แน่นหนาค่อนข้างจะหละหลวม เธอเองไม่คิดว่าจะมีเหตุการณ์อะไรจึงกลับมาคนเดียวทำให้เสือสิงห์เขามารังแกเธอได้

มีคนบอกเธอว่าเสือสิงนั้นทำร้ายแต่คนไม่ดีแต่สิ่งที่เขาทำในวันนั้น เขาได้ทำร้ายและทำไม่ดีกับเธอซึ่งเธอก็ไม่เคยทำอะไรเขาเลย

เสียงของพี่ราชัน คู่หมั้นของหวานแก้วที่ดังอยู่หน้ากระท่อม นิสาเองก็จำเสียงนั้นได้ หวานแก้ววางแก้วที่ดื่มจนหมด ก่อนจะรีบเช็ดน้ำตาของตัวเอง พลางขานรับคู่หมั้นหนุ่มที่เรียกอยู่หน้ากระท่อม

“จ้ะพี่ราชัน เดี๋ยวแก้วออกไปจ้ะ” หวานแก้วพยายามเช็ดหน้าเช็ดตาให้ดูดีไม่ให้คู่หมั้นรู้ว่าเธอเพิ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก

“พี่ราชันมาหาแก้วเหรอจ๊ะ”

นิสาเอ่ยถามชายหนุ่มหน้ามนคนนิสัยดีประจำหมู่บ้านไม่แพ้จอมไพร

ราชันยิ้มให้นิสาก่อนจะทอดสายตารักใคร่มองคู่หมั้นคู่หมายของตัวเองด้วยรอยยิ้ม

หวานแก้วรู้สึกตรอมตรมนอกเมื่อได้เห็นหน้าของคนรัก เธอไม่คู่ควรกับราชันอีกต่อไปแล้ว เธอเป็นคู่หมั้นของเขาแต่ไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องแสนดีไร้ราคี สมควรแก่การเป็นเจ้าสาวของเขา เธอรู้สึกไร้ค่าไร้ราคาและเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นยิ่งนัก

นิสาบีบมือของเพื่อนรักเบา ๆ อย่างให้กำลังใจ เธอเข้าใจหวานแก้วว่าในเวลานี้อีกฝ่ายรู้สึกเช่นไรแต่ทุกอย่างก็ต้องก้าวเดินต่อไป เธอได้แต่ให้กำลังใจเพื่อนรักเท่านั้น

“พอดีพี่เข้าเมืองมานะครับ ก็เลยซื้อข้าวของเสื้อผ้ามาฝากแก้ว” ราชันพูดโดยรอยยิ้มมองคู่หมั้นคู่หมายด้วยสายตารักใคร่

“ขอบใจพี่ราชันมากนะจ๊ะ”

หวานแก้วกล่าวขอบใจเขาด้วยรอยยิ้ม เธอรับของฝากจากของเขาอย่างหน้าชื่นอกตรม

ราชันอยู่คุยกับหวานแก้วอีกครู่ใหญ่ ก่อนที่เขาจะขอตัวกลับ เขาไม่เคยล่วงเกินเธอเลยเพราะเขาให้เกียรติเธอ เสมอ เขาและรอให้ถึงวันแต่งงานซึ่งมีกำหนดอีกสามเดือนข้างหน้า

หวานแก้วได้แต่นั่งเหม่อลอยอยู่ในกระท่อมน้อยของตัวเอง เธอนั้นตัวคนเดียวไร้พ่อแม่ มีเพียงเพื่อนรักอย่าง นิสาเท่านั้น ส่วนสาสาวๆ ในหมู่บ้านที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน เธอก็ไม่ค่อยสนิทสักเท่าใดนัก เธอสนิทกับนิสามากกว่าใครเพื่อน นิสาบอกให้เธอเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับและทิ้งทุกอย่างไปไม่ต้องบอกใครทั้งนั้นแม้แต่รายชัน แต่เธอทำแบบนิสาพูดไม่ได้ เธอจะปิดบังราชันและเข้าพิธีแต่งงานกับเขาโดยที่ตัวเองไม่ได้เป็นสาวบริสุทธิ์อีกแล้ว ก็เหมือนกับว่าเธอโกหกหลอกลวงเขา เขารู้เข้าคงผิดหวังเสียใจและรังเกียจ

หญิงสาวนั่งเหม่อลอยเธอกินไม่ได้นอนไม่หลับก่อนจะเผลอหลับไปแล้วสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้งเมื่อมีร่างหนาหนักของใครคนหนึ่งมาทาบทับร่างของเธอเอาไว้หวานแก้วทำท่าจะกรีดร้องแต่มือนั้นก็ตะปบปิดปากของเธอเอาไว้

“ดีจริงนะ ฉันเห็นว่าเธอไปอ่อยผู้ชายคนอื่นอีก ทั้งๆ ที่มีผัวอยู่แล้ว”

“ไอ้สารเลว”

“อยากจะจับตัวเองใส่ตะกร้าล้างน้ำไปประเคนให้ผู้ชายคนอื่นอย่างนั้นหรือ” เสียงเข้มของเสือสิงห์เอ่ยขึ้นอย่างดุดันตรงริมหูของเธอ

หวานแก้วตกใจแทบช็อกที่เห็นเสือสิงห์ปรากฏกายในห้องนอนของเธออีกครั้ง แม้ในหมู่บ้านจะวางเวรยามนั้นหนาเพียงใด แต่เขาก็สามารถเข้ามาที่กระท่อมเธอจน ได้ คนระวังกับคนจ้อง คนระวังมักจะเผลอให้คนจ้องหาจังหวะเอาได้

เธอตัวสั่นจนฟันกระทบกัน ไม่คิดว่าเขาจะกลับมาข่มเหงเธออีกครั้ง

“ทำไมล่ะ เห็นหน้าผัวทำเป็นตกอกตกใจ เวลาเห็นผู้ชายคนอื่นเธอระริกระรี้นะหวานแก้ว” เสือสิงห์ถามด้วยเสียงเข้มข้นดุดัน

เธอนั้นอยู่ในสายตาของเขาตลอดเพราะเขาให้ลูกน้องค่อยสอดแนมและดูความเคลื่อนไหวของเธออยู่ไม่ห่าง

เขายอมรับว่าไม่เคยพิศวาสสาวคนไหนตอนที่มาฉุดนิสานั้นคิดแค่ว่าหล่อนเคยเป็นคู่หมั้นของเขาเท่านั้น แต่สำหรับหวานแก้วแล้ว เธอเป็นสาวบริสุทธิ์ผุดผ่องที่เขาได้ชื่นชมเป็นคนแรก เสือสิงห์ไม่เคยคิดว่าเขาจะติดอกติดใจสาวน้อยหน้ามนคนนี้ถึงขนาดคิดถึงเธอทุกลมหายใจเข้าออก

เหตุผลที่สำคัญอีกอย่าง ลึก ๆ ในใจแล้วเขารู้สึกผิดที่ข่มเหงเธอในวันนั้น อาจเพราะในวันนั้นเขาเมาและคิดที่จะหาใครสักคนมาระบายอารมณ์ความคั่งแค้นที่โดนแย่งคู่หมั้นไป เลยมาลงเอากับเธอ เพราะเห็นว่าเธอนั้นเดินทางกลับบ้านเพียงคนเดียวในขณะที่ทุกคนกำลังสนุกสนานกันอยู่ตรงลานกลางหมู่บ้าน

เสือสิงห์ใช้มืออุดปากของเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอร้องเสียงดัง ก่อนที่จะกระชากเสื้อผ้าของเธอออกจากกาย ผิวกายหอมกรุ่นเนียนนุ่มทำให้เขาคลั่งไคล้อยากสัมผัสเธออีกครั้ง