Talk คานส์
ผมลืมตาตื่นขึ้นมาก็ไม่เจอผู้หญิงคนเมื่อคืนอยู่ในห้อง ไม่รู้ว่าเธอไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แถมยังทิ้งคาบเลือดบริสุทธิ์เอาไว้บนผ้าปูที่นอน
ผมค่อยๆ ลุกขึ้นแล้วสวมใส่เสื้อผ้าอย่างไม่ได้สนใจอะไรมากนัก อย่างที่บอกไว้เมื่อคืนว่าระหว่างเธอกับผมมันเป็นแค่วันไนต์สแตนด์ ผมไม่จำเป็นต้องตามหาเธอ หวังแค่ว่าเธอจะไม่ลืมกินยาคุมตามที่บอกไปเมื่อคืน
“นายครับ แม่บ้านบอกว่าเมื่อเช้าเห็นผู้หญิงอยู่ในคลับ….”
“อื้ม” ผมพยักหน้ารับรู้ คงจะเป็นเธอคนนั้นที่นอนกับผมเมื่อคืน “ให้แม่บ้านเอาผ้าปูที่นอนมาเปลี่ยนด้วยแล้วกัน”
“เอ่อ ได้ครับนาย”
ผมเดินมาที่รถเพื่อจะขับไปบ่อนคาสิโน จะไปตรวจความเรียบร้อยสักหน่อยเพราะไม่ได้ไปหลายวัน ช่วงนี้งานที่บริษัทค่อนข้างยุ่งเลยไม่ค่อยมีเวลาไปตรวจดูงานที่อื่นเท่าไหร่
“ก็แค่วันไนต์สแตนด์จะสนใจทำไมวะ!!” ผมบ่นพึมพำเบาๆ ยอมรับว่าความบริสุทธิ์ของเธอมันทำให้ผมติดใจ
ในขณะที่กำลังขับรถอยู่สมองของผมมันเอาแต่คิดวกวนอยู่กับเรื่องเมื่อคืน น้ำเสียงหวานๆ กับร่างกายของผู้หญิงคนนั้นยังวนเวียนอยู่ในหัวของผม มันทำให้รู้สึกหงุดหงิดฉิบ!!
Talk อลิช
ฉันนั่งคิดกระวนกระวายใจอยู่นานสองนาน และได้ข้อสรุปว่าพรุ่งนี้จะลาออก ฉันไม่สามารถทำงานต่อไปได้จริงๆ เรื่องลาออกฉันคงยังไม่บอกพ่อ เอาไว้กลับไปบอกที่บ้านจะดีกว่า
โชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุด หากฉันต้องไปทำงานวันนี้ต้องไม่มีกระจิตกระใจทำงานแน่ๆ
วันนี้ทั้งวันฉันพยายามหาอะไรทำเพื่อให้ตัวเองลืมความคิดบ้าๆ ถึงแม้ว่ามันจะยังรู้สึกเจ็บที่ตรงนั้นแต่ฉันก็ไม่สามารถอยู่นิ่งเฉยได้
ก๊อกๆ เสียงเคาะห้องดังขึ้นมา ฉันที่กำลังกวาดเก็บห้องอยู่จึงรีบมาเปิดประตู
“อลันมาทำไม” อลันคือน้องชายของฉัน ตอนนี้เขากำลังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ปีหนึ่ง ส่วนฉันน่ะเพิ่งเรียนจบได้งานทำก็ต้องลาออกแล้วสิ เฮ้อ
ห้องของอลันอยู่ตรงข้ามกับห้องฉัน จริงๆ พ่อจะให้มาอยู่กับฉันแต่อลันเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงเลยขออยู่อีกห้อง
“หิว ทำอะไรให้กินหน่อยดิ”
“ทำไมไม่รู้จักหากินเองบ้าง จะรอให้พี่ทำให้กินตลอดเลยหรือไงอลัน”
“เร็วๆ นะ หิว”
อลันเดินไปนั่งลงบนโซฟาเพื่อรอฉัน ทำให้ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วส่ายหน้าไปมาให้กับน้องชายตัวเอง ไม่รู้จักโตเลยจริงๆ
วันต่อมา….
ฉันใส่แมสปิดหน้าเข้ามาที่บริษัทเพื่อจะมายื่นใบลาออก สาเหตุที่ต้องปิดแมสก็เพราะว่ากลัวเจอกับคุณคานส์แล้วเขาจำฉันได้
อย่างที่บอกว่าฉันไม่อยากถูกมองว่าง่าย ถึงแม้จะเสียความบริสุทธิ์ให้เขาไปแล้วแต่ฉันก็ไม่ได้จะเรียกร้องให้มารับผิดชอบอะไรทั้งนั้น
เขาเป็นถึงเจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่จะมาสนใจผู้หญิงบ้านนอกอย่างฉันทำไมล่ะจริงไหม…
พรึบ!! ในขณะที่กำลังเดินๆ อยู่ ฉันซุ่มซ่ามไปชนกับใครก็ไม่รู้เข้า เพราะเอาแต่ก้มหน้าก้มตาจึงมองไม่เห็นทาง แถมกระเป๋าก็หล่นลงพื้นทำให้ของตกกระจายไปหมด
“ไม่มีตาหรือไง!!” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามฉันอย่างไม่สบอารมณ์
“ขะ ขอโทษค่ะ” ฉันรีบขอโทษก่อนจะมองผู้ชายที่ตัวเองชน
หัวใจดวงน้อยมันแทบจะหยุดเต้นเมื่อเห็นผู้ชายตรงหน้าเขาคือ ‘คุณคานส์’
นี่มันบังเอิญเกินไปแล้วนะ ตั้งแต่เข้ามาทำงานที่บริษัทฉันไม่เคยเจอเขาแบบประจันหน้าแต่ทำไมวันนี้ถึงเจอ
ฉันนั่งลงที่พื้นแล้วรีบเก็บของที่หล่นพื้นอย่างรนราน โดยที่คุณคานส์ก็ยังยืนอยู่ไม่ยอมเดินไปไหน
ขะ เขาจำฉันไม่ได้ใช่ไหม ตอนนี้มือไม้มันสั่นจนทำอะไรแทบไม่ถูกแล้ว
เมื่อเก็บของเสร็จฉันก็ลุกขึ้นยืนแล้วเหลือบตามองคุณคานส์ ตอนนี้เขายังมองฉันอยู่แถมยังขมวดคิ้วเป็นปมเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่สักอย่าง
“จะ ขอตัวก่อนนะคะ” ฉันรีบเดินผ่านหน้าคุณคานส์ทันที
“เดี๋ยว!!” เสียงทุ้มเข้มของคุณคานส์ดังขึ้น ขาของฉันมันหยุดชะงักไปเองเมื่อได้ยินเสียงของเขา บ้าจริง! ฉันจะหยุดเดินทำไม
เสียงฝีเท้าย้ำหนักๆ มาใกล้ๆ กับฉันที่ยืนหันหลังอยู่ คุณคานส์เดินมาหยุดตรงหน้าฉัน จากนั้นเขาก็โน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ มันแทบจะกลั้นหายใจเลยก็ว่าได้ตอนนี้
“ทำไมกลิ่นเธอถึงได้เหมือนกับ….” เขาหยุดพูดแล้วคิดอะไรอยู่สักอย่าง ตอนนี้หัวใจของฉันมันเต้นแรงเอามากๆ
❌❌❌
กรี๊ดดด ใจเต้นไม่เป็นจังหวะตามอลิชแล้วตอนนี้