ฉันนั่งเงียบอยู่ภายในห้องของตัวเองเป็นเวลานานเกือบชั่วโมง เพราะยังคงค้างคาใจว่าคุณคานส์เป็นอะไรของเขากัน
พอกันที ฉันไม่ควรคิดมากอะไรทั้งนั้น ถ้าเขาอยากจะเปลี่ยนไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ฉันจะไม่ถามอีก
ฉันลุกขึ้นเดินออกมาจากห้องและลงบันไดมายังชั้นล่างของบ้าน พยายามจะไม่สนใจเสียงของผู้ชายและผู้หญิงที่กำลังคุยกันอยู่ในห้องรับแขก ฉันรีบจ้ำเท้าเดินให้เร็วที่สุด เพื่อจะเอาตัวเองออกมานอกบ้านให้เร็วที่สุด
“คุณอลิชต้องการอะไรหรือเปล่าครับ” พี่เจรีบถามเมื่อเห็นว่าฉันเดินมาที่สนามหญ้าหน้าบ้าน
“เปล่าหรอกค่ะ อลิชแค่อยากออกมาเดินเล่น”
พี่เจพยักหน้าตอบจากนั้นก็เลื่อนสายตาต่ำลงมามองที่หน้าท้องของฉัน “ท้องเริ่มโตขึ้นแล้วนะครับ”
ฉันยิ้มให้พี่เจจากนั้นก็เอามือมาลูบท้องตัวเองไปมาเบาๆ “ตอนแรกอลิชก็ตกใจเหมือนกันค่ะที่เห็นว่าท้องออก นึกว่าตัวเองกินเยอะจนอ้วน ^_^”
พี่เจหัวเราะเบาๆ ให้กับคำตอบขอ
