วันต่อมา….
ฉันรู้สึกถึงร่างกายตัวเองที่มันแปลกไปจึงเอามือลูบคลำบนหน้าท้องที่เคยแบนราบ ตอนนี้มันนูนขึ้นมาเล็กน้อย ทำให้ฉันยิ้มออกมาเพราะความสุขอย่างบอกไม่ถูก
ถึงจะไม่ได้ตั้งใจจะมีเขา แต่พอได้เห็นท้องที่กำลังจะโตขึ้น และคิดว่าอีกไม่นานก็จะได้เจอหน้า ฉันก็รู้สึกตื่นเต้นเอามากๆ
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็รีบลงมาชั้นล่างเพื่อมากินข้าว และที่ต้องรีบลงจากห้องก็เพราะว่ากลัวคุณคานส์จะกินเสร็จก่อน หากไม่เห็นหน้าเขานั่งกินข้าวด้วยฉันก็จะคลื่นไส้กินอะไรไม่ได้เลย
ฉันกำลังเดินไปที่ห้องอาหารเห็นว่าคุณคานส์กำลังเดินออกมาพอดี
“คุณคานส์คะ เอ่อคือว่า…” ใบหน้าที่เคร่งขรึมทำให้ฉันลังเลที่จะพูดกับเขา
“มีอะไร ?” คุณคานส์หยุดเดินจากนั้นก็ถามกลับเสียงเย็น
“ช่วยนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารกับอลิชก่อนได้ไหมคะ”
“ฉันมีงานด่วนต้องไปทำ”
“อลิชขอเวลาแค่ห้าหรือสิบนาทีก็ได้ค่ะ”
คุณคานส์ส่งสายตามองฉันอย่างไม่ชอ
