จนกว่าจะรัก

ตอนที่4มีแฟน

มหาลัย

ดอกกุหลายสีแดงในมือถูกมองให้หญิงสาวใบหน้าจิ้มลิ้ม ฟอร์ด หนุ่มลูกครึ่งหน้าตาดีคณะสถาปัตย์ปี4ความหล่อ ติดอันดับของสาวๆในมหาลัย แต่เขาเลื่องชื่อในการหลอกฟันแล้วทิ้งมาก

" พี่ชอบหนู ให้โอกาสพี่ได้ลองคุยกับหนูได้ไหม " เสียงแหบเท่ห์เอ่ยขึ้นในขณะที่มือยังยื่นดอกไม้ค้างอยู่

" กรี้ดดด/อร้ายยยย " ซันนี่ที่ยกนิ้วขึ้นมากัดอย่างเขินอายพร้อมกับจับมือดาวกรี้ดกร้าด สายน้ำที่มองเหตูการณ์ตรงหน้าอึ้งๆก่อนจะทำท่าดีใจตามอีกสองคน ผิงผิงลอบมองเพื่อนด้านข้างก่อนที่พวกเขาจะส่งสัญญาณให้เธอตกลง

" ก็ได้ค่ะ " มือเล็กรับดอกไม้ไว้ ก่อนที่เขาจะส่งยิ้มหวานให้กับเธอ

" พี่ไปนะ คืนนี้ทักหา " ฟอร์ดยกมือถือพร้อมยกมือลา มือใหญ่ขาวของเขาวางยีลงบนหัวมนโดยที่เจ้าตังสะดุ้งกับการกระทำเล็กน้อย

" กรี๊ด น้องแว่นฉันขายออกแล้วว่ะ " หลังจากที่ฟอร์ดลุกออกจากโต๊ะไป ซันนี่ก็พูดขึ้นพร้อมทำสายตาเพ้อ

" ใจเย็น ยังไม่ได้คุยเลย " ผิงผิงรีบยกมือห้ามเพื่อนพร้อมยกมือถือไปที่หน้า

" แต่ได้ยินมาว่าพี่คนนี้เจ้าชู้นะ " ดาวเอ่ยพร้อมกับมองหน้าเพื่อนจริงจัง

" ข่าวลือรึเปล่า "ซันรีบแก้ เพราะไม่อยากให้เป็นการทำลายกำลังใจของผิง

" ไม่มีมูลหมาไม่ขี้ เคยได้ยินป่ะ " สายน้ำพูดสั้นๆก่อนจะก้มลงทำงานในมือต่อ

ผิงผิงกดเข้าดูโปรไฟล์ไอจีของฟอร์ดเงียบๆพร้อมกับคิดตามคำพูดของดาวและสายน้ำ ทุกครั้งที่เขาลงรูปอัพเดทจะมีสาวๆมากดไลค์ คอมเม้นท์เรียกที่รักอย่างชินปาก แถมเขายังตอบกลับแบบหวานอีกด้วย และกับทุกคน จนตอนนี้ผิงผิงเองก็ลังเลทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มคุยด้วยซ้ำ

กลุ่มชายสวมชุดช็อปสีกรมเดินมาหยุดที่โต๊ะของผิงผิง ตาตี๋คู่นึงมองหญิงสาวตรงหน้าอยู่พักนึงก่อนที่เธอจะละสายตาจากหน้าจอมองทุกคนก่อนจะสบตากับเขา พร้อมกับยิ้มทักทายและเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าสะพายข้างใบโปรดของเธอ

" คืออะไร เมื่อกี้เห็นไอ้ฝรั่งมานั่งด้วย " ธาราเอ่ยถามสายน้ำเสียงเข้ม พร้อมใบหน้าจ้องอย่างเอาเรื่อง

" โอ้ย ไม่เกี่ยวกับยัยน้ำหรอกค่ะน้องธารา " ซันนี่กอดอกค่อนขอดบอกกับธารา เขาเลิกคิ้วต่อย่างรอฟัง

" โน่นค่ะ " ใบหน้าพยักพะเยิดไปทางผิงผิงที่นั่งตรงข้าม

" จีบพี่ผิงหรอ " อคิณเดินเข้าไปนั่งด้านข้างดาวก่อนมองมาที่ผิงผิงพร้อมรอยยิ้มตื่นเต้น จนดาวอดหมั่นไส้ไม่ได้กระทุ้งศอกไปที

คิ้วหนาขมวดอัตโนมัตเมื่อได้ยินดังนั้น

" มันเจ้าชู้นะ หลอกฟันผู้หญิงไปทั่ว " ฟิวส์พูดขึ้นลอยๆจนผิงผิงต้องลอบส่งสายตามองเพื่อนให้หยุดพูด

" ยังไม่ได้คุยเลยค่ะ เขาพึ่งมาวันนี้เอง " เสียงเล็กเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปยังเดย์ที่ยืนล้วงกระเป๋าพิงกัต้นไม้มองเธออยู่ก่อนแล้ว

" พี่ว่าดูดีๆหน่อย เป็นห่วงน้อง " เดย์เอ่ยเสียงเรียบก่อนจะมองไปทางอื่น โดยที่ภายในใจร้องรุ่มราวกับมีไฟมาสุม

เขาเคยเห็นมันควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า แม้กระทั่งแฟนเก่าของเขาที่คบมาตั้งแต่มัธยมพอเข้ามาเรียนที่นี่ได้ไม่ถึงปี ก็หอบเสื้อผ้าวิ่งตามมันทิ้งให้เขาเสียใจปิดตายหัวใจอยู่พักใหญ่ๆ แต่ไม่นานมันก็ทิ้งเธอแถมยังท้องไม่รับอีกด้วย ตอนนี้เธอหนีหายไปเดย์ก็ไม่ได้ติดตามข่าวของเธอเลยเพราะเลิกกันไปแล้ว

" ดีคับ "

" ค่ะ "

" ทำอะไรอยู่ "

" เปล่าค่ะ "

" อยากเห็นหน้าจัง คอลได้มั้ยครับ "

เธอยังไม่ได้ทัยได้ตอบก็มีสายเรียกเข้ามา มือเล็กกำโทรศัพท์แน่นชั่งใจอยู่สักพัก ก่อนจะตัดสินใจกดรับ

เธอมองใบหน้าลูกครึ่งผ่านหน้าจอมือถือเครื่องแพง

" ไม่เห็นหน้าเลยครับ " เสียงแหบทุ้มของเขาเอ่ยมาหวานๆ จนผิงผิงแอบยิ้มเขิน ก่อนจะกลั้นใจแพลนก้องลงมาใบหน้าจิ้มลิ้ม แว่นใสถูกกระชับเข้าที่ ริมฝีปากแดงระเรื่อเผยยิ้มเขินอย่างน่ารัก

" น่ารักจัง " เขาเอ่ยชมเธออย่างไม่อายแถมยังส่งยิ้มชวนใจละลายมาให้อีก

" ทานข้างรึยังครับ หื้มมม "

" ยังค่ะ "

" ไปทานข้าวกันมั้ย "

" เอ่ออออ "

" ถ้าไม่สะดวกไม่เป็นไรครับ แต่พี่ขอคอลไปด้วยทานไปด้วยได้มั้ย " เขาเอ่ยเสียงอ้อนมาอีกครั้ง มือเล็กกำหมอนแน่น ในใจอยากจะกรี๊ดมันออกมาซะตรงนี้เลย เธอแพ้คนเสียงอ้อนแบบนี้ที่สุด

" พรุ่งนี้ว่างค่ะ " เธอเปิดทางให้เขาก่อนที่เขาจะทำหน้าดีใจออกมาแบบไม่กั้ก ราวกับคนใสซื่อ

" งั้นพรุ่งนี้พี่ไปรับนะครับ อยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย

" ขอคิดก่อนนะคะ "

" ได้ครับ พี่รอนนะ " เธอคุยกับเขากว่าครึ่งชั่วโมง

ในใจกลับคิดว่าเขาจะเป็นอย่างที่ทุกคนพูดจริงๆหรอ จึงอยากจะลองคุยเพื่อพิสูจน์ดูซิ เธอขอให้เขาเก็บเป็นความลับโดยให้เหตุผลว่ากลัวเพื่อนล้อ เขาก็รับปากกับเธออย่างว่าง่าย เธอขอให้เขาไม่มาเจอตอนที่อยู่มหาลัย ถ้าอยากเจอให้มาเจอกันข้างนอกแทน ทั้งที่ข้างในก็กลัวตัวเองจะพลาดพลั้งหากเขาเป็นแบบนั้นขึ้นมาจริงๆ เธอจะรอดจากเนื้อมือเขาได้ไหม รู้ว่าเป็นกองไฟแต่เธอก็เลือกที่จะลองก้าวเข้าไปดูสักครั้ง

หลายเดือนผ่านไป

ิผิงผิงที่ในตอนแรกตั้งใจจะพิสูจน์ฟอร์ดตามข่าวลือ แต่เขากลับทำให้เธอคิดว่าเขาเป็นคนละคนกับที่ได้ยินมา ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาเขาให้เกียรติเธอ ถึงแม้จะพาไปกินข้าวเสร็จก็รีบกลับมาส่ง ไม่เคยถึงเนื้อถึงตัว มีเพียงจับหัวเธออย่างเอ็นดูเหมือนในวันแรกเท่านั้น และหลายๆครั้งมันกลับทำให้รู้สึกอบอุ่นที่อยู่ใกล้เขา ไม่มีเรื่องผู้หญิงมาถึงหูเธออย่างงที่คิด แถมเขายังขอเธอเป็นแฟนเปย์หนัก ของขวัญ่ราคาแพงถูกมอบให้ทุกอาทิตย์ จนตอนนี้ในห้องของเธอเต็มไปด้วยของขวัญจากฟอร์ดและเธอก็เก็บไว้อย่างดี วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่สอบเสร็จ ฟอร์ดนัดเธอมาที่ร้านนึงที่เขาเคยพาเธอมาในตอนแรก ครั้งแรกที่มาเธอเองก็แอบกลัวอยู่แต่เขากลับทำตรงกันข้าม เป็นสุภาพบุรษกับเธอ แถมยังห้ามไม่ให้เธอกินเหล้าและยังปกป้องจากคนที่เข้ามาคลอเคลียร์เธอ นตอนนี้ไม่มั่นใจว่าเธอทำไปทั้งหมดคือพิสูจน์หรือเอาใจลงไปเล่นแล้วกันแน่

ร้านเหล้าดังใจกลางเมือง ที่เต็มไปด้วยนักท่องราตหญิงชายมากหน้าหลายตา ผิงผิงที่สลัดลุคสาวแว่น ปล่อยผมยาวสลวยดัดลอน ใบหน้าจิ้มลิ้มถูกแต่งแต้มสีหวาน คอนแทคสีน้ำตาลช่างเข้ากับใบหน้า กางเกงยีนส์สีขาวบวกกับเสื้อสายเดี่ยวกลิตเตอร์สีดำทำให้เรือนร่างอวบๆของเธอดูเซ็กซี่ขึ้นมาหลายเท่า เธอเองก็ไม่ได้ใสซื่อเหมือนแว่นที่สวมในทุกๆวัน

" รอนานมั้ยคะ " เมื่อเห็นคนที่นัดไว้นั่งรออยู่โต๊ะตัวเดินเธอก็ดิ่งเข้าหาอย่างคุ้นเคย

" ให้รอนานแค่ไหนก็ได้ สำหรับตัวเล็กของพี่ " เขายื่นมือหาเธอก่อนที่เธอจะจับตอบและเข้าไปนั่งด้านใน

" วันนี้ของดื่มได้มั้ยคะ " ผิงผิงที่เริ่มเชื่อใจเขามาจึงไม่ได้คิดระแวงอย่างในตอนแรก

" ไม่ดีครับ " ฟอร์ดพูดดุเหมือนกับเธอเป็นเด็กก่อนที่เธอจะทำหน้ามุ่ยใส่

" แฟนพี่สวยจัง " เขายกเหล้าขึ้นดื่มก่อนจะพูดเสียงหวานกับเธอพร้อมกับรอยยิ้มที่เธอต้านไม่ไหว

" คนไหนคะ " ผิงผิงเท้าคางลงกับหัวเข่าที่นั่งไขว่ห้างถามเขา แต่ท่านี้มันกลับทำให้เห็นร่องเต้าอวบ สาวตาวาววับปรากฎบนหน้าก่อนที่เขาจะละสายตามองหน้าเธอราวกับอยากจะกลืนกิน

" คนนี้ครับ " เขายกโทรศัพท์กดเข้าไปที่กล้องหน้าก่อนจะหันเข้าไปที่หญิงสาวตรงหน้า

ใบหน้าจิ้มลิ้มยิ้มเหนียมอาจนต้องหันหนี เธออยากจะเป็นคนคุมเกมา์แต่ไม่เคยทำได้เลยสักครั้ง เธอมักจะแพ้ให้กับสายตาหวานๆ และรอยยิ้มกระชากใจของฟอร์ดเสมอ