ตอนที่8อยากได้ตรงนี้
1341 คำ
" พี่เดย์ โอเคทุกคนนะยกเว้นธารากับสายน้ำ สองคนนั้นต้องกลับบ้าน " อคิณแชทมาบอกหลังจากที่ผมเริ่มชวนไปตั้งแต่เมื่อวานก่อน จนผมเองรอบยิ้มอย่างพอใจ อย่างน้อยไก็จะได้เห็นหน้าเธอไปอีกสองอาทิตย์
วันเดินทาง
พี่เดย์จองตั๋วทุกอย่างให้เสร็จสับทุกอย่าง พวกเรามีหน้าที่แค่เก็บกระเป๋ามารอที่สนามบิน
" ผิงผิง น่ารักจัง " ซันที่เดินมาหยิกแก้มป่องๆของฉันจนเจ็บนิดๆ
" น่ารักทุกวันนะ " พี่เดย์ที่มาถึงตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้เอ่ยขึ้นข้างหลังฉัน พอหันกลับไปแทบจะหงายหลังเพราะใกล้มากๆจนหน้าฉันเริ่มแดงแล้วตอนนี้ ยิ่งหันไปทางซันที่ทำท่าทางเขินบิดไปมา
" ไปเถอะ ใกล้เวลาละ " พี่ฟิวส์ที่มองดูนาฬิกาข้อมือราคาแพงขแงเขาก่อนจะพูดขึ้นจนพวกเรารีบเดินตามไป
ใช้เวลากว่าสองถึงสามชัวโมง ตอนนี้เราก็อยู่ที่บ้านหลังใหญ่กลางทุ่มกว้าง กระเป๋าของเราถูกคนงานที่นี่ไปไว้ที่บ้านรับรองด้านหลังพี่เดย์บอกว่าสร้างไว้รับรองแขกกับหุ้นส่วนของพ่อเลี้ยง คือพ่อของพี่เดย์
" ผิง ผิง ดูนั่น " ซันสะกิดแขนฉันยุกยิกขณะที่กำลังเก็บของออกจากระเป๋า เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่างก็พบกับพี่เดย์ที่ถอดเสื้อล้างรถอยู่ลานข้างบ้านติดกับบ้านพักของฉัน
" น่ากินเนาะ " ฉันอดไม่ได้จึงหลุดทำท่าทีที่เคยๆกับผิงผิงออกไป ส่วนดาวและอคิณรายนั้นขาบู้ พากันไปปั่นจักรยานเล่นรอบไร่
" อือออ อยากกินอะ " ซันพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าเช็ดน้ำลาย
ตกเย็นบริเวณสนามหญ้าหน้าบ้านรับรองซึ่งเป็นด้านหลังของบ้านหลังใหญ่อีกที ซึ่งถูกจัดขึ้นเหมือนกับสถานนี้แคมปิ้งโต๊ะพับถูกกางและวางเท่ากับจำนวนคน เครื่องดื่มเต็มถังที่มีน้ำแข็งอัดเพิ่มความเย็นอาหารหลายกำลังทยอยออกมาเสริฟเรื่อย
" เปลี่ยนกางเกงดีมั้ย " เดย์ที่เดินถือขวดเบียร์กำลังจะเปิดแต่สายตากลับมองไปยังหญิงสาวคนที่เดินออกมาจากบ้าน รูปร่างเจ้าเนื้อส่วนสูงที่พอดีสวมเสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นสีดำ ที่สั้นจู๋จนแทบมองไม่เห็น
" ทำไมชอบใส่ขาสั้น " เขาพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
" ก็มีแต่ขาสั้นง่ะ " ผิงผิงก้มมองตัวเอง แต่มันก็สั้นจริงๆนะ แต่มันเข้ากับเสื้อตัวนี้ที่สุดแล้วนะ
เขาเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม แต่สายตาคมจ้องมองมาที่ผิงผิงไม่ขาดทั้งรู้สึกหงุดหงิดพร้อมทั้งหายใจฮึดฮัด
อึก !!!! อึก!!!!!!
มือเล็กยกแก้วเบียร์ดื่มแก้วแล้วแก้วเล่า จนตกดึกตอนนี้แก้มป่องๆเริ่มแดงราวกับมะเขือเทศสุก ภายใต้แว่นใสนั้นตากลมโตที่เริ่มหวานเป็นที่สังเกตุด้ว่าเริ่มมีอาการเมาแล้ว
" ชนนนนนนน "
เคร้งงงงงง
แก้วหลายใบกระทบกันจนเกิดเสียงดัง
" โอ้ย ดาวคออ่อนไม่สมที่โม้ไว้เลย " เสียงเล็กเอ่ยขึ้นเมื่อเพื่อนสาวนั่งซบไหล่แกร่งของอคิณด้วยใบหน้าแดง
" มึง รู้จักมารยาหญิงป่ะ " ซันเอี้ยวตัวมาใกล้ผิงผิงก่อนพูดขึ้นพร้อมปรายตามองไปยังน้องสาวฝาแฝด
" ห้ะ "
" อีดาวมันตอแxล มึงลองบ้างดิ " ซันพูดอีกครั้งพร้อมมองไปยังพี่เดย์
" ห้ะ "
" โอ้ยมึงเลิกห้ะ สักที อาหารรออยู่ตรงหน้าไม่รู้จักรีบกิน " ซันแหวขึ้นก่อนจะกลับมานั่งที่เดิมปล่อยให้ผิงผิงที่นั่งงงกับคำพูด
ก่อนจะคิดตามคำพูดและเข้าใจ จึงขยับเก้าอี้เข้าใกล้ซันมากขึ้น
" อ๋ออออออ " เสียงเล็กเอ่ยยาวออกมาพร้อมใบหน้าทะเล้น
" มึงไม่คิดได้พรุ่งนี้เลยล่ะ "
ผิงผิงลอบมองเดย์ที่ยกดื่มพร้อมคุยกับเพื่อนเขาด้วยรอยยิ้ม ใบหน้าหล่อหันข้าง กรอบหน้าเด่นชัดจนเห็นกรามเป็นสัน รอยยิ้มจากปากหยักช่างมีเสน่ห์จนเธอไม่คิดอาจเอื้อม ไม่ทันที่เธอจะได้มองทางอื่นสายตาคมก็หันมาสบเข้ากับเธอพอดีจนร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อย มือเล็กจึงหยิบแก้วของตัวเองขึ้นมาดื่มแก้เขิน
" โอ้ยหนูอุ้มมันไม่ไหวหรอกพี่เดย์อุ้มเถอะ " ซันพูดขึ้นพร้อมกับทำราวกับตัวเองตัวเล็กตัวน้อย
หลังจากที่ตอนนี้ปาเข้าไปเกือบตี1 ดาวที่โดนอคิณอุ้มเข้าห้องไปส่งแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงผิงผิงที่นั่งคอตกตัวเอนไปมา
" กูอุ้มไปส่งให้ก็ได้นะ " ฟิวส์พูดขึ้นพร้อมกับทำท่าจะลุกมาจริงๆ
" พอเลย " มือใหญ่ยกทาบไปที่อกเพื่อนด้านข้างก่อนที่เดย์จะลุกขึ้น ประคองร่างอวบๆเล็กๆขึ้นมายืน
" อีซัน ไปนอนเว้ยปะ " เสียงยานๆกับมือเล็กๆที่กวักเรียกเพื่อนสาวสอง
" มึงไปก่อนกูตามไป "
" เอ้า อีนี่เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนหรอ ห้ะ " ผิงผิงแหวใส่เพื่อนอย่างลืมตัว
" จ้ะ แน่นอน ฝันดี " ไม่รอให้คนตัวเล็กได้พูอะไรต่อเดย์อุมผิงผิงพาดบ่าเข้าไปส่งที่บ้านรับรองทันที
อึบบบบบบ
เขาวางเธอลงที่เตียงนุ่มๆพร้อมกับจัดท่าให้นอนอย่างถนัด แว่นใสถูกถอดออกวางให้ข้างเตียง พร้อมมองใบหน้าจิ้มลิ้มอย่างเอ็นดู
ฟอดดดดดดด
จมูกโด่งกดหอมเข้าที่แก้มเนียนอย่างอดไม่ได้ ปลายนิ้วหนาลบวน เกลี่ยไรผมออกจากใบหน้า คนตัวเล็กที่สะลึมสะลือยกมือขึ้นปัดป่าย ตากลมหวานลืมมองคนตรงหน้าที่ตอนนี้ใบหน้าอยู่ห่างกันเพียงไม่ถึงหนึ่งไม้บรรทัด
" พี่เดย์ หึ " เสียงหวานเอ่ยเรียกชื่อในลำคอ
" อย่าเอาหน้าหล่อๆมาใกล้ได้มั้ย ออกไป " พร้อมกับมือเล็กดันที่หน้าออกห่าง แตชายหนุ่มกับดึงมือเธอออกตรึงไว้แนบที่นอน
" เมายัง " เสียงทุ้มเอ่ยถาม
" ใครเมาคะ ไม่มี๊ "
" หึ เนี่ยเรียกว่าเมา " เขาจ้องตาเธอโดยที่เธอจ้องกลับอย่างไม่ยอมแพ้
" โอ้ย พี่เดย์ ทำไมชอบทำให้ใจสั่นอยู่เรื่อยเลยเนี่ย " เธอดึงมือออกจากการตรึงของเขา พร้อมกับหยัดตัวลุกนั่งพิงกับหัวเตียงทั้งที่เวียนหัวจนอยากจะหลับไป แต่เพราะใจที่เต้นแรงตอนนี้ทำเอานอนไม่หลับ
เขาขยับตัวลุกนั่งบนเตียงข้างเธอพร้อมก้มมองใบหน้าหวานที่ตอนนี้กุ้มงุดราวกับต้องการหลบสายตา
" เป็นอะไร พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย " เสียงนุ่มๆเอ่ยถามพร้อมกับมือที่พยายามปัดผมที่ปิดหน้าออก
เธอเงยหน้าบอกเขาสายตาหวั่นไหว เมื่อไม่มีแว่นตาทำให้ภาพที่เห็นขุ่นมัวเล็กน้อย
" พี่เดย์ "
" อืมมม "
" ต้องการอะไร " ชายหนุ่มไม่ตอบเพียงมองตาหวานเท่านั้น
" ถ้าอยากเอา ก็เอาเลยเคยบอกแล้ว ร่างกายนี้ถ้าไม่ได้พี่ช่วยมามันก็คงโดนคนอื่นเอาไปแล้ว แต่ขอร้องอย่าทำให้หวั่นไหวได้มั้ย " เธอร่ายยาวถึงความรู้สึกในใจ และผู้ชายหล่อๆเข้าใกล้คนขี้เหร่แบบเธออย่างนี้คงหวังเอาไม่งั้นก็เดิมพันกับเพื่อนไว้อะไรทำนองนั้น
สายตาคมจ้องมองเธออย่างไม่เข้าใจ
" ถ้าอยากได้อย่างอื่นด้วยล่ะ " ตาหวานจ้องมองกลับเมื่อได้ยิน
" อยากได้อะไร " เธอถามกลับ
นิ้วชี้จิ้มเข้าที่อกข้างซ้ายตรงเนินอวบจนคนตรงหน้าตกใจเล็กน้อย
" ตรงนี้ ตรงที่เต้นอยู่ตอนนี้ " เขาพูดพร้อมกับสายตาจริงจัง
" เอาไปทำไม มีค่าอะไรขนาดนั้น "
" มีค่าสำหรับพี่ "
" เอามีดมากรีดเอาสิไปอยากได้นัก " เธอพูดออกมาอย่าหงุดหงิดเพราะคิดว่าเขากำลังเล่นกับความรู้สึกของเธอ
- ผู้เขียน
