วันรุ่งขึ้น
ดวงอาทิตย์กลมโตเริ่มโผล่ขึ้นจากเส้นขอบฟ้า สาดแสงสีทองอร่ามตาลามเลียไปทั่วทั้งแผ่นดิน เป็นสัญญาณให้ล่วงรู้ว่าได้เข้าสู่รุ่งอรุณของเช้าวันใหม่ ทุกชีวิตบนผืนแผ่นดินมังกรกำลังเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
เปลือกตาที่ปิดสนิทเต็มไปด้วยขนตางามงอนเป็นแพยาวเริ่มเคลื่อน ไหวไปมาบ่งบอกให้ล่วงรู้ว่าเจ้าของร่างงามกำลังได้สติและตื่นจากการหลับใหลมาตลอดทั้งคืน
“จิ๊บ… จิ๊บ... จิ๊บ” เสียงนกส่งเสียงจิ๊บจ๊าบอยู่ด้านนอกและโบยบินไปเกาะกิ่งไม้ต้นนั้นทีต้นนี้ทีสลับกับนกตัวอื่นๆ”
เปลือกตาที่ปิดสนิทมาตลอดทั้งคืนเริ่มเคลื่อนไหวเร็วขึ้นก่อนจะค่อยๆ เปิดอย่างช้าๆ ผ่านม่านตาและขี้ตาที่เป็นปราการกั้นทำให้เธอมองอะไรในเวลานี้พร่ามัวไปหมด
“หาวววว!!!! เช้าแล้วหรือนี่... รู้สึกหิวข้าวจังเลยบอกไม่ถูก คุณแม่ขา ชิงเชียงหิวข้าวจังเลยค่ะ” เธอพูดออกมาคล้ายคนละเมอก็มิใช่จะตื่นแล้วก็มิเชิง
ร่างงามระหงเริ่มบิดขี้เกียจไปมาพร้อม
