บทที่ 4 หนีไม่พ้น

1525 คำ

บทที่ 4 หนีไม่พ้น ครูสาวเจอการรุกของหมอหนุ่ม ทำให้เธอถึงกับไปไม่เป็น เหมือนขึ้นวัยสาวใหม่ๆ เลย เงอะๆ งะๆ แต่อย่าคิดเชียวนะ ว่าเธอจะไม่ หื่นหิว เธอเองก็หิวเป็นนะ แต่จะให้เธอรุกเขาก่อนเหรอ ไม่มีทาง ต้องเล่นตัวหน่อย แต่เอาจริง เธอเขินมาก เพราะอายุไม่ใช่น้อย ๆ แล้ว กลับมาเป็นแบบนี้ สาวที่ถูกเลี้ยงมาแบบโบราณอย่างเธอ จึงอดที่จะอายไม่ได้ ริมฝีปากร้อนๆ ของคริสเตียโน่ จูบวนเวียนที่ซอกคอหอมๆ และใบหูเล็กๆ พอเรียกเลือดลมในกายของเธอให้พุ่งขึ้นมา แต่กลับกลายเป็นว่าเลือดของเขามันพุ่งนำหน้าเลือดของเธอเข้าแล้ว “อ๊าส์ หอมจริงๆ” หมอหนุ่มคราง เอากับสาวมาก็เยอะ แต่ทำไมไม่มีใครที่ดอมดมแล้วหอมติดจมูกแบบนี้นะ ส่วนมากมีแต่หอมด้วยน้ำหอม ดอมดมมาก ๆ ก็พาลเหม็นจนไม่อยากเอา และท่อนลำลึงค์ของเขา มันก็ไม่ผงาดสักเท่าไหร่ ต่างจากตอนนี้ แค่ได้กลิ่นหอมละมุนจากกายของครูสาว ลำเอ็นของเขา ก็แข็งจนปวดหนึบ อยากมุดเข้าถ้ำสวรรค์แทบตาย “อื้อ คุณหมอ ปล่อยนะคะ เห็นเงียบๆ แต่แอบหื่นนะคะนี่ อือ” เธอกัดเบาๆ ใครจะไปคิดว่าหมอหนุ่มหน้าตายที่ข้างบ้านของเธอมาร่วม 2 ปี จะหื่นกับเขาก็เป็น “หมอก็ผู้ชายนะครับ เจอผู้หญิงยั่วใครบ้างที่จะไม่อยาก” หมอหนุ่มพูด ริมฝีปากอยู่ชิดติดใบหูนุ่มๆ กังสดาลย่นคอหลบหลีก แม้จะรู้ว่าไม่ได้ผลก็ตามที “ใครยั่วหมอกันคะ ฉันไม่ได้ยั่วนะ อื้อ อ๊ะ ปละ ปล่อยก่อน” ครูสาวก้มหลบเป็นพัลวัน มือเขาก็ไว ปากเขาก็ไว ตาย แบบนี้เธอคงไม่รอด กังสดาลทำเหมือนตนเองยังบริสุทธิ์และผุดผ่อง ทั้งๆ ที่เธอเพิ่งลากเขาเข้า รีสอร์ทมาหมาดๆ แต่ก็นะ จะให้เขากินง่ายๆ ได้ยังไง อยากกินนัก เธอก็ต้องทำให้เขาหื่นหนักกว่านี้สิ เวลาราชสีห์คลั่งแล้วมันน่าดูออก ครูสาวคิดในใจ แต่กลับหลบหลีกไม่ได้ เพราะประสบการณ์ด้าน เซ็กซ์ของเธอต่ำเตี้ยเรี่ยดินมากๆ “ครูจะห้ามทำไม ครูเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนลากหมอเข้ารีสอร์ทแล้วทำการปู้ยี่ปู้ยำหมอ ทั้งๆ ที่หมอกำลังจะได้กินสาวสวยคนนั้นแท้ๆ” หมอหื่นพูด สายตาจับจ้องไปที่ครูสาววัยใกล้ขึ้นคาน อย่างอยากรู้ว่าจะเป็นเหมือนที่เขาคิดไว้ไหม “อื้อ คุณหมอ หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ เป็นหมอนะคะ พูดดีๆ หน่อย ปากนี่คมเหมือนกรรไกรผ่าตัดเลย” หญิงสาวแขวะ พลางดันร่างกายของหมอหนุ่มออก แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อย จนเธอเองชักจะจนใจเสียแล้ว “หมอปล่อยฉันได้ไหม ฉันอยากไปแต่งตัวแล้ว” กังสดาลเอ่ยบอกหมอหนุ่ม เขาจ้องตาเธอ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ตอบหมอมาก่อนว่าคืนนั้น ทำไมต้องลากหมอเข้ารีสอร์ท ถ้าหิว ทำไมไม่บอกหมอตั้งแต่ที่เรามองหน้ากันที่ระเบียง ทำไมต้องรอตอนที่ไปผับ หรืออยากดื่มเพื่อย้อมใจ” คริสเตียโน่ถามขึ้น เขามั่นใจ ว่าสิ่งที่คิดมันใช่ เพราะเธอนั้นมีอาการแปลกๆ เหมือนถูกวางยา เขาจึงอยากฟังว่าเธอพอจะจำได้ไหม “ฉันไม่ได้อยากลากหมอไปเอานะคะ แต่ฉันถูกวางยา ฉันต้องขอโทษหมอด้วย ที่ลากหมอเข้ารีสอร์ท ทำให้หมออดกินกับสาวสวยคนนั้น” หญิงสาวหน้ามุ่ย ชายหนุ่มยกยิ้มนิดๆ ที่มุมปาก เธอน่ารักจริงๆ เลย น่ารักแบบนี้อย่าหวังว่าเขาจะปล่อยไปง่ายๆ นะ คริสเตียโน่เผลอมองใบหน้าสวยหวานของครูสาวด้วยสายตาแปลกๆ ซึ่งเขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน “หมอมองอะไรฉันคะ อย่าจ้องมากได้ไหม ฉันเขินนะ ปล่อยได้แล้ว ฉันอยากไปแต่งตัว” ครูสาวพูดเบาๆ แก้มยังแดงนิดๆ ทำให้หมอหนุ่มชอบใจที่สุด แต่เขาต้องพูดกับเธอก่อน ไม่อย่างนั้นเกิดเธอลงมาข้างนอกในสภาพแบบนี้อีก คงแย่แน่ “ต่อไป เวลาจะลงมาเปิดประตู ครูต้องดูด้วยนะครับว่าใครมา อย่าผลีผลามมาแบบนี้อีกเด็ดขาด หากหมอเป็นคนร้าย รับรองป่านนี้ ข่มขืนและเชือดครูไปแล้ว” คริสเตียโน่ไม่ได้ขู่ แต่มันคือเรื่องจริงของสังคมตอนนี้ ที่จิตใจคนเรามันต่ำลงทุกวัน คนปกติ ต้องระมัดระวังตัวตลอดเวลา ไม่อย่างนั้น คนร้ายอาศัยทีเผลอ เข้ามาก่อเหตุเอาได้ เขาเป็นห่วงเธอ ทั้งๆ ที่ไม่เคยคิดเป็นห่วงใคร แต่ชั่วแวบเดียวที่ความคิดบอกกับเขาว่า เธออาจถูกคนร้ายลวนลาม เขาก็เครียดขึ้นมาทันที “อื้อ ฉันรู้แล้ว ขอบคุณนะคะที่เตือน” เธอไม่จำเป็นต้องดันทุรังแค่เขาพูดขึ้นมา เจตนาก็คือเป็นห่วง แม้ไม่เอ่ยตรงๆ แต่ก็ทำให้หัวใจของเธอเต้นรัวเร็วแล้ว “หมอห่วงแน่ ก็ในเมื่อหมอตกเป็นของครูแล้วนี่นา” คริสเตียโน่พูดหน้าตาย แต่แววตากลับพราวระยับ “หา! อะไรนะคะ ฉันคงไม่ได้แคะหูเมื่อคืน เลยฟังอะไรๆ ไม่ชัด” ครูสาวขอใหม่อีกรอบ หมอหนุ่มส่ายหน้ากับความน่ารักของครูวัยใกล้ขึ้นคาน “หมอบอกว่า ในเมื่อหมอตกเป็นของครูแล้ว หมอก็ต้องห่วงของหมอสิครับ จะให้ไปห่วงใคร หมอมีห่วงแล้วนะตอนนี้ เพราะฉะนั้น ครูเองก็ต้องพึงระลึกไว้ด้วยว่า ตอนนี้ครูไม่ใช่สาวโสดเหมือนแต่ก่อนแล้วนะ มีหมอเป็นของตัวเองแล้ว ก็อย่าไปยั่วใครเขาเข้าล่ะ” หมอหนุ่มพูด ครูสาวคนสวยถึงกับตาโต “หมอ พูดอะไรคะนี่ หมอเพี้ยนปะ” ครูคนสวยพูดแผ่วเบาเหมือนคนละเมอ “เอาหมอแล้วก็ต้องรับผิดชอบหมอด้วย จะได้ไม่เป็นภาระของสังคม” คริสเตียโน่พูด พลางทำสายตาวิบวับ “หมอจะให้ฉันรับผิดชอบ” กังสดาลพูดเสียงดัง หลงลืมไปว่าตนเองเป็นครู และตนก็ไม่เคยพูดเสียงดังซักที แต่อีตาหมอหื่นนี่ กลับทำให้เธอหลงลืมตัวได้ “จะตะโกนทำไมครับ หรือกลัวจะไม่ได้ยิน งั้นหมอกอดครูแน่นๆ นะครับ ครูจะได้ไม่ต้องตะโกน” หมอหนุ่มว่าพลางกระชับอ้อมแขนขึ้น “อะ ดะ เดี๋ยวค่ะหมอ อื้อ มือไวจังนะคะ ปล่อยได้ไหม” เธอบอกหมอหนุ่ม ดวงตาวาววับ แต่ชายหนุ่มส่ายหน้าเป็นเชิงบอกว่า ไม่ปล่อย ทำให้ครูคนสวยเหนื่อยใจ “หมอเสียตัวให้ครูแล้ว เพราะฉะนั้นครูต้องรับผิดชอบหมอดูแลหมอและต้องเป็นแฟนกับหมอด้วย” คริสเตียโน่มัดมือชก กังสดาลเป็นอึ้ง นี่เธอหลับและฝันไปใช่ไหม ทำไมถึงมีอะไรบางอย่างแปลกๆ ไป “เอ่อ หมอบอกว่า ให้ฉันรับผิดชอบหมอ” กังสดาลว่าพร้อมกับชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง ชายหนุ่มพยักหน้ารับ “หมอบอกว่าหมอเสียตัวให้กับฉันแล้ว ฉันต้องรับผิดชอบในการรับหมอเป็นแฟนงั้นเหรอคะ” มือของกังสดาลยังชี้ที่หน้าอกอวบใหญ่ของตนเอง ทำให้ตาคมของหมอหนุ่ม เลื่อนสายตามองตามนิ้วมือของเธอ แล้วตาคมกล้าก็หยุดอยู่ที่อกตูมเต่งตึงด้วยดวงตาวาววับ “อื้อ ใช่” ชายหนุ่มพยักหน้ารับ พูดเสียงละเมอ อ๊าส์ มันใหญ่และอวบมาก อยากจับจังเลย แววตาหื่นหิวของหมอหนุ่มพุ่งวาบออกมาให้เธอสยิวเล่น “ครูมาเป็นแฟนกับหมอนะ ครูจะได้ไม่ต้องเหนื่อยในการหาแฟน เพราะหมอจะเป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้กับครูเอง” หมอหนุ่มพูดชักแม่น้ำทั้งแปดสาย เพื่อชักจูงครูคนสวย “อย่างเช่น ถ้าครูหื่น ก็ไม่ต้องถูกใครวางยาอีก เพราะหมอจะทำให้ครูหายหื่นเอง” พูดซะจนกังสดาลเขิน แต่ชายหนุ่มนั้นพูดจริงจัง ไม่ได้คิดพูดให้อีกฝ่ายเขินเล่น “เงินทองหมอก็มีให้ หมอเปย์ให้ได้หมดแหละ ถ้ายอมดูแลหมอ” คริสเตียโน่พูดยิ้มๆ วางหมากรอให้เธอตกลงมาในหลุมที่เค้าวางไว้ “ทำไมฉันต้องดูแลหมอด้วย หมอเป็นหมอนะคะ หมอก็ต้องดูแลตัวเองสิ” ใครจะยอมตกหลุมกัน แม้จะตกลงไปแล้วครึ่งหนึ่งก็ตามที “จะปฏิเสธหมอเหรอครับ ทำอะไรไว้ก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำสิครับ อย่าคิดหนี เพราะครูหนีหมอไม่พ้นหรอกนะ ถ้าหมอจะขย้ำ หรือขยี้ ครูก็ไม่รอด!” ดั่งประกาศิตลงทัณฑ์ ทำให้ครูสาวสะอึก นี่เธอจะได้ลงจากคานแล้วอย่างงั้นเหรอ “นี่ฉัน จะได้ลงจากคานแล้วเหรอเนี่ย” กังสดาลรำพัน ขอปาดน้ำตาได้ไหม กว่าจะได้สามีเป็นหมอ มันช่างยากเย็นเข็ญใจเสียจริง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more