Beautiful and Handsome 04 มาเป็นแม่ของลูกฉันไหม?
1545 คำ
Hannah
ฉันตอบและหันไปมองผู้ชายคนนั้นที่เสนอตัวว่าจะจ่ายค่าเครื่องดื่มให้ฉันแล้วก็พบว่าเขาเป็นคนดังที่กำลังมี ข่าวอยู่ตลอดเดือนที่ผ่านมา เรื่องประกาศตามหาแม่ของลูกอะไรนั่นไม่ว่าไปที่ไหนหรือเปิดโซเชียวช่องทางไหนก็เจอแต่เรื่องของเขาและผู้หญิงมากมายทั่วโลกก็ส่งใบสมัครเข้าไปเพียบเลย
“หึ ก็แค่อยากเลี้ยงต่อให้เธอมีเงินจ่ายฉันก็อยากเลี้ยงอยู่ดี”
“ขอบคุณนะคะแต่ฉันชอบจ่ายเองมากกว่า ขอตัวนะคะ” ฉันจ่ายเงินค่าเครื่องดื่มและหยิบของฉันออกมาก่อนจะเดินออกจากร้าน
เขาคือไอแซ็กที่ผู้หญิงมากมายต่างยกให้เขาเป็นเทพบุตรสุดหล่อ เขารวยและเพียบพร้อมไปซะทุกอย่างแล้วหลายคนก็คิดว่าแสนดีทั้งนั้น แตกต่างจากฉันที่ไม่คิดอย่างนั้นฉันคิดว่าไม่ได้เพียบพร้อมและดีขนาดนั้นหรอกรอยยิ้มของเขาก็ดูปลอมไปหมด ไหนจะท่าทางเจ้าเล่ห์นั่นอีกคนรวยมักต้องมีความนิสัยเสียนิด ๆ บางแหละ ขนาดฉันไม่ได้รวยมากมายหลายครั้งก็ยังทำนิสัยไม่เลยและอีกอย่างฉันคิดว่าบนโลกนี้ไม่มีคนเพอร์เฟคหรอก เพราะงั้นเขาเองก็เหมือนกันผู้คนเห็นเขาเพียงแค่ภายนอกเท่านั้นไม่ได้เห็นภายในด้วยสักหน่อย
“จะไปไหนเหรอคนสวย?” และขณะที่ฉันกำลังยืนรอรถที่บ้านมารับก็มีกลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาหาฉัน
“...” ฉันเลือกที่จะไม่ได้ยินและมองไปทางอื่นแทน
“ไม่ได้ยินที่ถามเหรอพี่ถามว่าจะไปไหน?” พวกนั้นเข้ามาล้อมฉันเอาไว้
“กลับบ้าน”
“งู้ยยย~เสียหวานเชียวคนคือฮันน่าสินะตัวจริงคนกว่าในรูปเยอะเลย ถ้าอยากกลับบ้านพี่ไปส่งไหมสัญญาว่าจะส่งให้ถึงบ้านอย่างปลอดภัยเลย” เขาพูดและมองฉันตั้งแต่คนจดเท้า
“ไม่ต้องหรอกเพราะว่าฉันมีรถรับส่งแล้วไม่จำเป็นต้องรบกวนพวกนาย” ทำไมวันนี้ลุงมั่นมาช้านักนะ
“ไม่รบกวน ๆ เลย เพราะงั้นให้พวกเราไปส่งเถอะนะ” หมับ! มันคว้าแขนของฉันส่วนเพื่อนที่มาด้วยก็ยืนบังเอาไว้ไม่ให้คนอื่นเห็นหรือสนใจ ตอนนี้เย็นมากแล้วเลยไม่มีผู้คนเท่าไหร่
“ปล่อยฉัน”
“ไม่เอาไม่ทำเสียงดุสิ...” ตุบ!!ฉันยกกระเป๋าและฟาดใส่อย่างแรง
“ก็บอกให้ปล่อย!!”
“เฮ้ย!!อย่าเล่นตัวนักนะเว้ย!!กูอุส่าห์พูดดี ๆ ด้วยยังไม่รู้จักเจียมตัวอีก!!” ตุบ! มันเหวี่ยงตัวฉันล้มไปกองที่พื้น
“โอ๊ย!”
“เหอะ! อุตส่าห์พูดด้วยดี ๆ เสือกเล่นตัวงั้นก็เอาแม่งข้างถนนนี่แหละ! พวกมึงลากเล่นวันนี้เราจะเล่นกับนางฟ้าวะ!”
“ได้พี่”
หมับ!!
“ปล่อยนะ!!ไอ้ชั่ว!!สารเลวเอ๊ย!!พวกมึงต้องไม่ตายดีขอให้แม่มึงน้องสาวพี่สาวมึงโดนแบบนี้บ้าง!!” เพี๊ยะ! ฉันพ่นคำด่าออกไปจนมันทนไม่ไหวตบลงมาที่หน้าของฉัน
“ปากดี!!”
“พี่อย่ารุนแรงนักดิเดี๋ยวช้ำหมด!” ลูกน้องมันพูด
“ก็บอกมันอย่าปากดีลากมันมาจะได้เอาให้จบ ๆ ” ปึก!! แต่พอพูดจบตัวมันก็กระเด็นออกไปไกล
“เฮ้ย!!ใครวะ?!”
“มึงเป็นใคร?!” พวกมันเข้าไปที่หาไอแซ็ก
ใช่ คนมาที่ช่วยฉันคือไอแซ็กนั่นเองเขาตามฉันเหรอ? ฉันมองเขานิดหน่อยก่อนจะพยายามพยุงตัวเองขึ้นมา
หมับ!
“ฉันช่วย” เขาเข้ามาประคองฉัน
“ขะขอบคุณ”
“มึงเป็นใครวะกล้าดียังไงมาถีบกู!!” ไอ้ตัวหัวหน้าเอามาหาเรื่องไอแซ็ก
“แล้วมึงเป็นใครละกล้ามาทำร้ายผู้หญิงแบบนี้ไม่หน้าตาเมียไปหน่อยเหรอ หืม?”
“เสือก!”
“แต่หน้าตาและการพูดจากแล้วเนี่ยดูไร้สกุลและไม่มีการศึกษาท่าทางเหมือนนักเลงข้างถนน อ่อ ไม่ได้เหมือนหรอกแต่เป็นเลยมากกว่าไม่อย่างนั้นคงไม่กล้ามาฉุนผู้หญิงแบบนี้หรอก”
“อย่าทำตัวเป็นพระเอกว่างั้น?” มันถกแขนเสื้อ
“พะพี่!!เราไปกันเถอะอย่าไปหาเรื่องดีกว่า” แต่ว่าโดนลูกน้องห้ามเอาไว้ก่อน
“มึงจะห้ามกูทำไมกูจะสั่งสอนไอ้หน้าตุ๊ดนี่หน่อยว่าอย่ามาลองดีกับกู!!” มันไม่ยอมแต่น้องมันก็พยายามห้ามไว้
“ไม่ได้พี่!!นะนั่นท่านไอแซ็กเลยนะ!” ไม่ว่าใครก็รู้จักเขาสินะ
“ไอแซ็กไหนวะ?!”
“คนที่รวยมาก ๆ นั่นไงแถมยังตอนนี้ยังเป็นเจ้าของที่ดินและโรงงานที่เราทำอยู่ด้วย” มันพยายามกระซิบแล้วแต่ฉันก็ได้ยิน
“วะว่าไงนะ?”
“อ่อ เป็นคนงานที่โรงงานสินะโรงงานไหนละฉันจะได้จัดการไล่ออกถูก” เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดอะไรบ้างอย่าง
“ระเราไม่ได้ทำงานโรงงานอะไรทั้งนั้นแหละ”
“วันนี้กูจะปล่อยมึงไปก่อนแล้วกัน!” มันชี้หน้าและทำท่าทางไม่รู้ไม่ชี้
เอี๊ยดด! เอี๊ยดด! เอี๊ยดดด!! และอยู่ ๆ รถมากมายก็มาจอดตรงที่เรายืนอยู่ก่อนจะมีคนลงมาจากรถเป็นจำนวนมาก
“พวกเรามาแล้วครับท่านไอแซ็ก” ผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาหาและก้มหัวให้ไอแซ็กคงเป็นลูกน้องของเขา
“เอาตัวพวกมันไป”
“ครับ” เขาก้มหัวอีกครั้งก่อนส่งสัญญาให้กับลูกน้องอีก 4-5 คนที่มาด้วยเข้าไปจับตัวของคนร้ายพวกนั้น
หมับ!
“เฮ้ย!!ปล่อยพวกกูนะเว้ย!!จะเอาพวกกูไปไหน?!”
“ทะท่านไอแซ็กปล่อนพวกเราไปเถอะครับ”
“ท่านครับ!!ท่านครับ!” พวกนั้นโดยพาตัวไปภายในเวลาไม่ถึงนาที ฉันมองทุกอย่างโดยไม่พูดอะไรทั้งนั้นก็นะถ้าพวกนั้นทำงานในโรงงานของเขาจริง ๆ เขาก็ต้องรับผิดชอบที่คนงานของเขามาทำร้ายคนอื่นแบบนี้
“เธอเป็นอะไรไหม?” เขาหันมาถามฉัน
“ไม่ค่ะ...” เขาขยับตัวเข้ามาใกล้ฉันก่อนจะเอาผ้าเช็ดผ้าออกมา
หมับ!
“เป็นคนสวยก็ควรระวังตัวหน่อยสิไม่ใช่มายืนอ่อยแบบนี้” เขาพูดและใช้ผ้าเช็ดหน้าของเขาเช็ดกระโปรงให้ฉัน เช็ดตามมือและแขนที่เปื้อนฝุ่นที่คนเขาเรียกว่าเทพบุตรเพราะแบบนี้หรือเปล่านะ
“ฉันเช็ดเองค่ะและที่สำคัญฉันไม่ได้อ่อย”
“ไม่อ่อยก็เหมือนอ่อยคนอะไรสวยขนาดนี้” เขาไม่ยอมให้ผ้าฉันและทำเองทั้งหมด
“เกิดมาก็สวยมันช่วยไม่ได้นิคะ”
“หึ เธอชื่ออะไร?” เขาอมยิ้มนิดหน่อยก่อนถามชื่อของฉัน
“ไม่บอก” เรื่องอะไรต้องบอกด้วยละ
“เธอมาเป็นแม่ของลูกฉันไหม?” WTF!? อะไรของเขาเนี่ย?!
“ไม่เป็นค่ะและไม่มีความคิดจะเป็นด้วยฉันว่ามีผู้หญิงมากมายที่ต้องการนะคะคุณก็ไปเลือกเอาแล้วกัน ส่วนฉันไม่ได้อยากเป็น”
“เธอตรงตามคุณสมบัติที่ฉันต้อง”
“แต่ฉันไม่ต้องการค่ะ”
“ลองคิดดูก่อนฉันมีค่าตอบแทน”
“ฉันไม่ได้ลำบากขนาดนั้นค่ะ” พ่อและพี่ชายยังสามารถดูเลี้ยงได้เป็นอย่างดีและตอนนี้ฉันก็ไม่ต้องมีลูกด้วย
“ไม่ต้องการเงิน?”
“ค่ะ มีผู้หญิงตั้งเยอะไปสมัครเป็นแม่ของลูกคุณก็เลือก ๆ มาสักคนเถอะค่ะอย่ามายุ่งกับคนที่เขาไม่ต้องการอยากจะเป็นดีกว่า”
“แต่ฉัน....”
“คุณหนูฮันน่าครับ!!” เสียงของลุงมั่นตะโกนเรียกฉันและรีบวิ่งมาหาอย่างรวดเร็ว
“ลุงมั่นมาช้า” ฉันพูดเสียงเรียบ
“ขะขอโทษครับคุณหนูพอดีว่ารถมันเสียเลยทำให้มาช้าไปหน่อยลุงขอโทษนะครับ”
“มาช้าหรือเป็นอะไรก็ควรโทรมาบอกสิคะไม่ใช่ปล่อยให้ยืนจนเกือบโดน....” ฉันหยุดพูดไปเพราะไม่อยากนึกถึงมัน อย่างน้อยถ้าลุงมั่นโทรมาบอกฉันก็อาจจะนั่งรอที่ร้านกาแฟแล้วไม่ต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้
“ลุงขอโทษจริง ๆ นะครับคุณหนูจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้”
“ถ้ามีโทรศัพท์แล้วไม่ใช้ก็ไม่ต้องมีนะคะ หนูไม่อยากพูดไม่ดีกับลุงแต่บางเรื่องก็ต้องเตือนกันบ้าง”
“ครับ คุณหนูทีหลังจะไม่เป็นแบบนี้แล้วครับ”
“กลับกันเถอะค่ะ วันนี้หนูเหนื่อยมาก!”
“ฮันน่า” เสียงไอแซ็กเรียกชื่อของฉันเขารู้เพราะว่าลุงมั่นเรียกชื่อของฉันออกมาสินะ เฮ้อออ
“คะ?”
“อย่าลืมเก็บเรื่องที่ฉันพูดไปคิดละผู้หญิงทั่วโลกมาให้ฉันเลือกแต่ฉันเลือกเธอ...”
“คำตอบคือไม่” ฉันพูดแค่นั้นก็เดินขึ้นรถไปเลยไม่อยากพูดอะไรกับเขาแล้ว
เห็นไหมคิดไว้แล้วเชียวว่าเขาต้องเป็นพวกนิสัยไม่ดีอยู่ ๆ ก็มาบอกให้คนอื่นไปเป็นแม่ของลูกเฉยเลย ไม่ได้เข้าร่วมการประกวดอะไรนั่นน่ะ!!
- ผู้เขียน
