“อย่าทำอะไรข้าวผัดอีกนะคะ” ปากขยับบอกอาไผ่ที่รักของเธอ ต่างจากความรู้สึกภายในใจลิบลับที่อยากให้เขาสัมผัสเธอใจจะขาด
“กลัวอาไผ่จะทำอะไร” เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงกระเส่า
ชายหนุ่มในวัยเจริญพันธุ์ที่งดการสมสู่กับหญิงใดมาเนิ่นนาน กลิ่นกายที่หอมยวนใจ และเนื้อหนังที่อ่อนนุ่มน่าลูบไล้สัมผัสไปเสียหมด การกระทำของเขาในตอนนี้ทำให้ร่างเล็ก ๆ ในอ้อมแขนระทดระทวยตัวอ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟ
“ใกล้เรียนจบแล้วสิ ไหนสัญญาที่จะมาทวงจากอาไผ่” เขาทักท้วงไปด้วยหัวใจที่เต้นโครมครามเช่นเดียวกัน หลานสาวคนสวยของเขาในวันนี้ทำให้เลือดในกายของเขาคึกคัก กลิ่นกายวัยสาวที่กำลังสะพรั่งเต็มที่ถูกปลายจมูกโด่งเป็นสันแตะสัมผัสไปแบบไม่เกรงใจเจ้าของ
“สัญญาอะไรคะ ข้าวผัดลืมไปแล้ว” เธอแกล้งยั่วเขาอีกครั้งหนึ่ง
“จริงหรือที่ข้าวผัดจำไม่ได้” คำพูดของเขาชวนเคลิ้ม อาจจะเป็นด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ก็ได้ฝ่ามือหนา ๆ ที่หยาบกร้าน วัน ๆ ทำแต่งานใน
