“ไปเล่นน้ำนะคะอาไผ่ ใคร ๆ ก็นุ่งสั้น ๆ จะให้ใส่เสื้อผ้ารุ่มร่ามไปเล่นน้ำได้ยังไง”
“แต่ก็ต้องไม่ใช่ชุดนี้ จะไปเปลี่ยนเอง หรือให้อาไผ่เปลี่ยนให้”
คำพูดและแววตาของเขาที่ไม่ใช่เล่น ๆ ทำให้หัวใจดวงน้อย ๆ ของข้าวผัดหวั่นไหว จึงอยากจะยั่วอาไผ่ต่อ
“ก็ข้าวผัดไม่เปลี่ยนค่ะ ข้าวผัดจะใส่ชุดนี้”
“ว้าย...” อาไผ่รวบร่างของเธอขึ้นทั้งตัว แบกเอาไว้ที่หลัง พาเธอกลับขึ้นไปที่บนห้อง
“ก็ลองดู อย่ามาล้อเล่นกับอานะ” เขาทำเสียงเข้ม พลางยกมือขึ้นตีสะโพกผายของหลานสาวอย่างหมั่นไส้
เผียะ... เผียะ... ไผ่ตีลงไปที่สะโพกกลมมนของเธอสองที
“โอ๊ย... อาไผ่ ข้าวผัดเจ็บนะคะ”
“ก็ตีให้เจ็บนะสิ จะได้ไม่ทำอีก ที่อาไผ่ปล่อยน่ะ ไม่ได้ปล่อยไปให้ทำตัวอย่างนี้” คำพูดของอาไผ่เล่นงานให้หญิงสาวหน้าแดง เธอหยุดดิ้น และปล่อยให้อาอุ้มร่างของเธอไปจนถึงห้องนอนเขายืนหอบตอนวางเธอลงที่กลางห้อง
“ไปหาเสื้อผ้าที่มันดีกว่านี้มาเปลี่ยน” ข
